سیاست‌های پرتناقض باشگاه پرسپولیس در نقل و انتقالات؛ جوان‌گرایی با جذب یک مدافع ۳۲ ساله؟
پرسپولیس، یکی از تیم‌های فعال این روز‌های نقل‌وانتقالات، حالا تصمیم دارد برای جایگزینی گئورگی گولسیانی، مدافع گرجستانی خودش، سراغ ماتیا ناستاسیچ، بازیکن باسابقه‌ی صرب برود؛ مدافعی ۳۲ ساله با کارنامه‌ای قابل‌توجه: منچسترسیتی، شالکه، فیورنتینا، لگانس و مایورکا.
اما در میان همه اسم‌های جذاب و رزومه‌های بین‌المللی، یک سؤال اساسی باقی‌است: اگر قرار است گولسیانی ۳۴ ساله از تیم جدا شود، چرا جایگزین او باید باز هم بازیکنی با شرایط سنی مشابه و در سال‌های پایانی فوتبالش باشد؟ مگر نه اینکه گولسیانی با وجود سن بالا، حداقل آزمون خودش را در لیگ ایران پس داده و حتی یکی از بهترین گلزنان خارجی تاریخ پرسپولیس محسوب می‌شود؟
موضوع وقتی عجیب‌تر می‌شود که نگاهی بیندازیم به شعار‌های اخیر باشگاه. تنها چند روز پیش، مدیران پرسپولیس به دنبال محمدمهدی زارع، مدافع آینده‌دار ایرانی بودند و حتی در رسانه‌ها از پروژه "جوان‌گرایی" صحبت می‌کردند؛ اما حالا با جدایی زارع و پیوستنش به لیگ روسیه، برنامه "جوان‌گرایی" ناگهان کنار گذاشته شده و ناستاسیچ وارد لیست خرید قرار گرفته؟ اگر هدف اصلی ساختن تیمی برای آینده است، چنین تصمیم‌هایی با آن ادعا چطور قابل توجیه‌اند؟
نکته نگران‌کننده دیگر درباره جذب ناستاسیچ، میانگین سنی خط دفاعی پرسپولیس است. در حال حاضر، دو مدافع اصلی تیم یعنی مرتضی پورعلی‌گنجی و محمدحسین کنعانی‌زادگان به‌ترتیب ۳۳ و ۳۱ ساله‌اند و تنها مدافع جوان تیم، سهیل صحرایی ۲۲ ساله است که هنوز تجربه لازم برای بازی در دیدار‌های بزرگ را به‌دست نیاورده. حالا با اضافه شدن ناستاسیچ ۳۲ ساله، میانگین سنی مدافعان میانی اصلی پرسپولیس به حدود ۳۲ سال می‌رسد؛ عددی نسبتاً بالا برای یکی از حیاتی‌ترین خطوط زمین. آیا در فوتبال مدرن که نیاز به سرعت، دوندگی و پویایی بیش از همیشه است، چنین ترکیبی می‌تواند پاسخگوی انتظارات یک فصل سخت و فشرده باشد؟
تردیدی نیست که ناستاسیچ در سطح بین‌المللی بازیکن بزرگی‌ست و حضور در تیم‌هایی مثل منچسترسیتی یا شالکه خود گواه کیفیت او در مقطعی از دوران حرفه‌ای‌اش بوده، اما سوال اینجاست: آیا ناستاسیچِ امروز، مدافعی است که بتواند سال‌ها خط دفاع پرسپولیس را بیمه کند؟ یا این فقط یک انتخاب برای بستن دهان هوادار و رسانه‌هاست؟
شاید بهتر باشد پیش از بررسی رزومه، نگاهی هم به واقعیت امروز بیندازیم: نه هر اسم بزرگی در فوتبال خارجی، انتخابی درست برای لیگ ایران است و نه هر بازیکن جاافتاده‌ای لزوماً می‌تواند جای یک مهره‌ی امتحان‌پس‌داده را بگیرد.
منبع: طرفداری
