فرشته حسینی : فکر میکردم وقتی به افغانستان برسم با جنگ و بمب رو‌برو می‌شوم، اما اینگونه نبود
فرشته حسینی این بازیگر ۲۰ ساله، به کابل سفر کرد ذوق‌زده، به هر طرف با کنجکاوی نگاه می‌کرد، از دیدن مکان‌های شیک و لوکس و از خنده‌های کودکانی که راهی مکتب هستند خوشحال می‌شد.
او لهجه‌ی کابلی را تازه فرا می‌گیرد و تلاش می‌کند با همین لهجه گپ بزند، احتمالاً این لهجه را دوست دارد: «من چیز‌هایی مثل جنگ را همیشه از کشورم شنیده بودم. فکر میکردم وقتی پای خود را به افغانستان بگذارم با جنگ و بمب رو‌به‌رو می‌شوم، اما اصلاً اینگونه نبود.
افغانستان خیلی جا‌های زیبا دارد، چه در هرات و چه در کابل. من جا‌های خیلی قشنگ کابل مثل باغ بابر، باغ بالا، کارته سخی و دارالامان را دیدم. اینها برایم خاطره شده‌اند. دلم نمی‌شود بروم، پروازم را برای چند روز به تأخیر انداختم. این روز‌ها بودن در وطن، چون ما مهاجر بودیم، تجربه‌اش نکردیم، یک عزت نفس بیشتر به آدم می‌دهد. یک آسایش است.»
فرشته حسینی، بیشتر از این‌که بازیگر سینما باشد، بازیگر تئاتر است. او از سن ده ساله‌گی رو به تئاتر آورد. فرشته در باره‌ی این‌که چگونه به تئاتر و سینما علاقه‌مند شده است، گفت: «وقتی‌که در مکتب درس می‌خواندم، تئاتر را زیاد دوست داشتم. کار‌های فرهنگی را دوست داشتم انجام بدهم، سرپرست گروه سرود مکتب و گروه تئاتر بودم. در مسابقات فرهنگی و هنری در همان منطقه، کار ما همیشه اول می‌شد. از همان چیز‌های خیلی کوچک کوچک علاقه‌ام به تئاتر شروع شد و دیدم که نمی‌توانم به کار دیگر مشغول شوم. از ده ساله‌گی نزد استادان ایرانی، تئاتر را فرا گرفتم.»
