ماجرای تجمع کمپرسی‌داران معترض در اتوبان بابایی
جمعی از کمپرسی‌داران شهر تهران، در اعتراض به کاهش سهمیه سوخت گازوئیل خودروهایشان، اقدام به توقف خودرو‌های خود در حاشیه بزرگراه بابایی کردند.
عمده کامیون‌های حاضر در این تجمع از نوع کمپرسی بوده و در مناطق مختلف تهران و حومه فعالیت دارند.
یکی از رانندگان حاضر در تجمع اظهار داشت: «سهمیه ماهانه گازوئیل ما به ۱۰۰۰ تا ۱۱۰۰ لیتر کاهش یافته، در حالی که این مقدار تنها برای حدود یک هفته فعالیت کفایت می‌کند. گازوئیل خارج از سهمیه‌بندی نیز در اختیار نداریم و ناچاریم آن را از بازار آزاد تهیه کنیم.»
در ادامه گفت‌و‌گو، فردی دیگر با نام «حاج عباس» با قطع صحبت راننده قبلی عنوان کرد: «من روزانه چهار بار از جنت‌آباد تهران به آبعلی بار حمل می‌کنم که مجموعاً نیاز به ۲۰۰ لیتر گازوئیل در روز دارد. سهمیه فعلی فقط برای پنج روز کافی است و مابقی ماه مجبور به خرید سوخت آزاد هستم.
این راننده با اشاره به نحوه تهیه سوخت آزاد گفت: «اتوبوس‌داران و کامیونداران دارای سهمیه مازاد، گازوئیل را با قیمت‌های بسیار بالا به ما می‌فروشند.» پس از این اظهارنظر، راننده جوانی افزود: «حاج عباس نمی‌خواهد قیمت را بگوید، من به شما می‌گویم. ما گازوئیل را با قیمت لیتری ۱۲ هزار تومان از بازار سیاه می‌خریم؛ برخی رانندگان حتی با قیمت ۱۵ هزار تومان نیز خرید کرده‌اند. این یعنی حاج عباس با ۴۰ سال سابقه کار، باید روزانه ۳ میلیون تومان فقط بابت سوخت پرداخت کند.»
با یک محاسبه ساده، هزینه سوخت برای ۲۵ روز کاری بالغ بر ۷۵ میلیون تومان خواهد شد، رقمی که به گفته رانندگان، از توان مالی آنها فراتر است.
جمعی از رانندگان حاضر در تجمع اظهار داشتند که تا پیش از ایام نوروز، سهمیه سوخت آنها حدود ۴۰۰۰ لیتر بوده، اما پس از نوروز، این مقدار به کمتر از ۱۱۰۰ لیتر کاهش یافته است.
در پاسخ به این پرسش که آیا تاکنون مسئولی به این مشکل رسیدگی کرده است، یکی از معترضان گفت: «اتحادیه در حال پیگیری موضوع است، اما تاکنون هیچ مقام رسمی به این مسئله ورود نکرده است.»
در ادامه، بار دیگر حاج عباس سخن را در دست گرفت و تأکید کرد: «رانندگان حاضر در این تجمع، برای این کشور فداکاری کرده‌اند؛ خود من در دوران جنگ مأمور ساخت سنگر بودم. در این جمع افراد با شرافتی حضور دارند که سال‌ها در دفاع مقدس خدمت کرده‌اند. حضور ما صرفاً برای بیان مشکل است؛ بنابراین هیچ فردی حق ندارد عکس یا فیلمی از ما تهیه و به خارج از کشور ارسال کند. ما مشکل داریم و امیدواریم حل شود.»
پس از این اظهار نظر، جمع حاضر با فریاد بلند «ان‌شاءالله» به بیان امید خود برای حل مشکلات پرداختند.
