چرا کنعانی‌زادگان به تمام دردسرهایش می‌ارزد؟
کم نیستند کسانی که منتقد رفتارهای عجیب و غریب حسین کنعانی زادگان در خارج از مستطیل سبز هستند. او بارها و بارها با مصاحبه و حرف‌های نسنجیده، خودش و تیمش را به حاشیه برده و بارها طعم محرومیت -چه در عرصه ملی و چه باشگاهی- را چشیده است.
سوال اینجاست که بازیکنی با این همه حاشیه، چرا باید ارزش تحمل دردسرهایش را داشته باشد؟ بازیکنی که از پرسپولیس به ملوان رفته و سپس سر از استقلال درآورده! بازیکنی که رباط داده و بعد یک سال برگشته، دوباره پرسپولیس و لژیونر و دوباره پرسپولیس، چرا باید با وجود این همه اتفاق در بیرون و درون زمین فوتبال، باز کماکان تحمل شود؟
اینجاست که توانایی‌های فنی کنعانی زادگان به کارش آمده و او همیشه عصای دست مربیان و تیم‌هایش بوده است. کنعانی‌زادگان با استانداردهای فوتبال ایران، یک مدافع مدرن و نزدیک به سطح بین المللی است. بازیکنی که روی هوا ضعف ندارد و روی زمین، تمام ویژگی‌های لازم برای دفاع را دارد ولی از همه مهمتر، با توجه به فوتبال نوین امروزی چون توان بازی‌سازی و دادن پاس‌های دقیق دارد، بیشتر از سایر مدافعان به چشم می‌آید.
کنعانی‌زادگان خیلی خوب در حمله اضافه شده و گل‌های حساسی می‌زند اما مدافعان گلزن دیگر هم داشته و داریم. در سرزنی، شوت زنی، تکل و پوشش در دفاع، دریبل نخوردن، زدن پنالتی‌های خوب، سرعت کافی برای کورس، خلاصه تمام ویژگی‌های لازم برای یک مدافع میانی را دارد اما باز، او تنها بازیکن ما نیست که تمام این توانمندی‌ها را یکجا دارد.
