مملكت ما به‌شدت دچار عارضه مرگ‌بار جابجایی اولویت‌ها شده است
كوچک‌داشت پژوهشگران برتر ایران!
آفتاب‌‌نیوز : آفتاب: درست در روزی كه مسئولان ورزش كشور اعلام كردند كه اگر تیم ملی فوتبال كشورمان در مسابقات جام ملت‌های آسیا قهرمان شود به هر یک از بازیكنان تیم ملی 150 عدد سكه پاداش خواهند داد (جمعا بیش از 3 هزار سكه و به ارزش بیش از 1 میلیارد تومان) همایشی در ساختمان اجلاس سران كشورهای اسلامی در تهران برگزار شد، كه با تحقیر جمع بزرگی از اصحاب علم و پژوهشگران برتر كشورمان خاتمه یافت.
این همایش كه با حضور دو وزیر كابینه و رییس دفتر رییس‌جمهوری از ساعت 8 صبح در محل ساختمان اجلاس سران سازمان كنفرانس اسلامی در تهران برگزار شد، با صحنه‌هایی همراه بود كه در نهایت منجر به اعتراض پژوهشگران كشورمان شد، به‌طوری كه پژوهشگر برتر كشور صبح امروز (سه شنبه) در مصاحبه‌ای با رادیو ضمن اعتراض به نحوه برگزاری این همایش از تحقیر پژوهشگران در این همایش انتقاد كرد و خبر داد كه مسئولان برگزاری این همایش روز گذشته پس از ساعت ها سخنرانی وقتی برای برگزاری مراسم تجلیل باقی نگذاشتند و در نهایت به بهانه ضیق وقت برای تجلیل از پژوهشگر برتر كشور 1 سكه! بهار آزادی به همراه یك لوح تقدیر به او تقدیم كردند و از دیگر پژوهشگران خواستند تا برای دریافت هدیه خود در مقابل دفتر دبیر خانه همایش صف بكشند!
این اقدام مسئولان برگزاری همایش را می توان با وعده مسئولان به تیم ملی فوتبال كشورمان مقایسه كرد و به ذكر نكاتی چند در این باره پرداخت:
1- كسی از تجلیل قهرمانان ورزشی كشورمان ناراحت نیست و بسیاری از مردم از تجلیل و قدردانی از قهرمان‌آفرینان كشورشان راضی هستند، ولی بحث اصلی اینجاست كه فاصله تجلیل از یک قهرمان ورزشی با پژوهشگر یا پژوهشگران برتر كشور آیا باید 1 به 150 باشد؟!
این موضوع به تنهایی نشان می‌دهد كه مملكت ما به‌شدت دچار عارضه مرگ‌بار جابجایی اولویت‌ها شده است و الا چگونه می شود برای یک ورزشكار، به‌خاطر یک مدال ورزشی، سكه تمام بهار آزادی داد ولی برای كسی كه عمری را در تحقیق و پژوهش گذرانده و عملاً به جامعه و كشوش خدمت می‌كند، تنها یک سكه داد و البته یک لوح تقدیر؟!
با این ندانم‌كاری‌ها و تبعیض‌ها، آقایان انتظار دارند متفكران و محققان و مخترعان این مملكت، سودای عزیمت به خارج را هم نداشته باشند! باور كنید اگر این همایش برگزار نمی‌شد و آن یک سكه هم جایزه داده نمی‌شد، سنگین تر بود و لااقل حرمت پژوهش و پژوهشگر حفظ می‌شد!
كسانی كه مدام می‌پرسند چرا در ایران علم آن‌طور كه باید و شاید پیشرفت نمی‌كند، مروری بر همین همایش داشته باشند تا جواب‌های‌شان را دریابند.
2- مسئولان برگزاری در همایشی كه دو وزیر و رییس دفتر رییس‌جمهوری در آن شركت دارند و قرار است از برترین پژوهشگران كشور در آن تجلیل شود، چرا باید سوژه اصلی همایش كه تجلیل از پژوهشگران برتر كشور است را به یك میتینگ تبلیغاتی برای خود تبدیل كنند و آن قدر حرف بزنند كه سوژه اصلی همایش فدای سخنرانی‌های مسئولان شود.
آیا جا نداشت در چنین همایشی به‌جای مسئولانی كه همیشه و 24 ساعته به صورت یک‌طرفه حرافی می‌كنند، آقایان فقط گوش می دادند به درد دل پژوهشگران؟!
3- چرا باید در این مراسم، پژوهشگران كشور برای دریافت جوایز خود به نحو تحقیر آمیزی جلوی دبیرخانه صف بكشند ! آیا تجلیل از پژوهشگران با این هدایای ناچیز و صف كشیدن آنها برای دریافت این هدیه ناچیز تحقیر پژوهشگر نیست؟! این همایش، بزرگداشت پژوهشگران بود یا كوچكداشت آنها؟
4- "تولید علم"، "بومی كردن علوم"، "جنبش نرم‌افزاری" و حتما از طریق برگزاری این چنین همایش‌هایی قابل تحقق خواهد بود ! همایش هایی كه به نظر می رسد صرفا برای رفع تكلیف برگزار می‌شود و تازه بعضی مسئولان از فرصت چند ساعته همین همایش‌ها هم نمی‌گذرند و تریبون سخن‌سرایی را به دست گرفته و آن قدر حرف می‌زنند كه وقت برای سوژه اصلی برگزاری همایش نباشد!
واقعا باید به مسئولان برگزاری این همایش به دلیل برگزاری یک چنین همایش‌هایی دست مریزاد گفت!
این همایش كه با حضور دو وزیر كابینه و رییس دفتر رییس‌جمهوری از ساعت 8 صبح در محل ساختمان اجلاس سران سازمان كنفرانس اسلامی در تهران برگزار شد، با صحنه‌هایی همراه بود كه در نهایت منجر به اعتراض پژوهشگران كشورمان شد، به‌طوری كه پژوهشگر برتر كشور صبح امروز (سه شنبه) در مصاحبه‌ای با رادیو ضمن اعتراض به نحوه برگزاری این همایش از تحقیر پژوهشگران در این همایش انتقاد كرد و خبر داد كه مسئولان برگزاری این همایش روز گذشته پس از ساعت ها سخنرانی وقتی برای برگزاری مراسم تجلیل باقی نگذاشتند و در نهایت به بهانه ضیق وقت برای تجلیل از پژوهشگر برتر كشور 1 سكه! بهار آزادی به همراه یك لوح تقدیر به او تقدیم كردند و از دیگر پژوهشگران خواستند تا برای دریافت هدیه خود در مقابل دفتر دبیر خانه همایش صف بكشند!
این اقدام مسئولان برگزاری همایش را می توان با وعده مسئولان به تیم ملی فوتبال كشورمان مقایسه كرد و به ذكر نكاتی چند در این باره پرداخت:
1- كسی از تجلیل قهرمانان ورزشی كشورمان ناراحت نیست و بسیاری از مردم از تجلیل و قدردانی از قهرمان‌آفرینان كشورشان راضی هستند، ولی بحث اصلی اینجاست كه فاصله تجلیل از یک قهرمان ورزشی با پژوهشگر یا پژوهشگران برتر كشور آیا باید 1 به 150 باشد؟!
این موضوع به تنهایی نشان می‌دهد كه مملكت ما به‌شدت دچار عارضه مرگ‌بار جابجایی اولویت‌ها شده است و الا چگونه می شود برای یک ورزشكار، به‌خاطر یک مدال ورزشی، سكه تمام بهار آزادی داد ولی برای كسی كه عمری را در تحقیق و پژوهش گذرانده و عملاً به جامعه و كشوش خدمت می‌كند، تنها یک سكه داد و البته یک لوح تقدیر؟!
با این ندانم‌كاری‌ها و تبعیض‌ها، آقایان انتظار دارند متفكران و محققان و مخترعان این مملكت، سودای عزیمت به خارج را هم نداشته باشند! باور كنید اگر این همایش برگزار نمی‌شد و آن یک سكه هم جایزه داده نمی‌شد، سنگین تر بود و لااقل حرمت پژوهش و پژوهشگر حفظ می‌شد!
كسانی كه مدام می‌پرسند چرا در ایران علم آن‌طور كه باید و شاید پیشرفت نمی‌كند، مروری بر همین همایش داشته باشند تا جواب‌های‌شان را دریابند.
2- مسئولان برگزاری در همایشی كه دو وزیر و رییس دفتر رییس‌جمهوری در آن شركت دارند و قرار است از برترین پژوهشگران كشور در آن تجلیل شود، چرا باید سوژه اصلی همایش كه تجلیل از پژوهشگران برتر كشور است را به یك میتینگ تبلیغاتی برای خود تبدیل كنند و آن قدر حرف بزنند كه سوژه اصلی همایش فدای سخنرانی‌های مسئولان شود.
آیا جا نداشت در چنین همایشی به‌جای مسئولانی كه همیشه و 24 ساعته به صورت یک‌طرفه حرافی می‌كنند، آقایان فقط گوش می دادند به درد دل پژوهشگران؟!
3- چرا باید در این مراسم، پژوهشگران كشور برای دریافت جوایز خود به نحو تحقیر آمیزی جلوی دبیرخانه صف بكشند ! آیا تجلیل از پژوهشگران با این هدایای ناچیز و صف كشیدن آنها برای دریافت این هدیه ناچیز تحقیر پژوهشگر نیست؟! این همایش، بزرگداشت پژوهشگران بود یا كوچكداشت آنها؟
4- "تولید علم"، "بومی كردن علوم"، "جنبش نرم‌افزاری" و حتما از طریق برگزاری این چنین همایش‌هایی قابل تحقق خواهد بود ! همایش هایی كه به نظر می رسد صرفا برای رفع تكلیف برگزار می‌شود و تازه بعضی مسئولان از فرصت چند ساعته همین همایش‌ها هم نمی‌گذرند و تریبون سخن‌سرایی را به دست گرفته و آن قدر حرف می‌زنند كه وقت برای سوژه اصلی برگزاری همایش نباشد!
واقعا باید به مسئولان برگزاری این همایش به دلیل برگزاری یک چنین همایش‌هایی دست مریزاد گفت!
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید