آفتابنیوز : آفتاب: شایعات زیادی مبنیبر احداث یک جاده آن هم درست در وسط تالاب بینالمللی میانکاله از مدتها پیش مطرح شده و این مسأله موجب نگرانی فعالان و متخصصان محیط زیست شده است اما رئیس سازمان حفاظت محیط زیست در مراسم تودیع ومعارفه معاون محیط زیست انسانی خود گفت: در سفر استانی مازندران مصوب شده است پل دسترسی پیادهرو با سازه مورد تایید سازمان محیط زیست که ترجیحا چوبی است ساخته شود و این مسیر قرار است ارتباط پیاده راه را برای مردم فراهم میکند.
اما یک فعال محیطی زیستی که از نزدیک با شرایط تالاب میانکاله آشنا است، معتقد است: کجای منابع علمی و دیدگاههای کارشناسی و محیط زیستی تأیید میکند که می توان برای رسیدن به منطقه گردشگری ـ در اینجا ساحل دریا ـ مسیری حتی چوبی به طول ده کیلومتر در منطقههای امن (زون امن) احداث کرد،آنهم بدون انجام عملیات ارزیابی اثرات زیست محیطی؟
وحید زمانی کارشناس و فعال محیط زیست در گفتوگو با خبرنگار ایلنا، با ابراز تاسف از شرایط فعلی تالاب بینالمللی میانکاله می گوید: متاسفانه اگر شرایط فعلی حاکم بر میانکاله به همین ترتیب ادامه یابد عنقریب تالاب بینالمللی، پناهگاه حیات وحش و ذخیرهگاه زیستکره میانکاله را که به واقع بر آن بهشت پرندگان ایران نام نهادهاند، به ورطه تخریب جدی و غیر قابل جبران میافتد.
او ادامه میدهد:راستش را بخواهید هیچوقت باور نمیکردم کسی این قدر جسارت داشته باشد که با قلب و آینده مهمترین تالاب کشور و بهشت پرندگان ایران بازی کند و حاضر شود مجوز احداث جادهای به طول بیش از ده کیلومتر در دو منطقهامن آبی و خشکی خلیج و شبه جزیره میانکاله صادر کند.
زمانی تاکید میکند: میانکاله پناهگاه حیاتوحش، نقطه داغ زیستی، ذخیره گاه زیستکره و اولین تالاب بینالمللی ایران در فهرست کنوانسیون تالابهای حائز اهمیت جهانی است.
او توضیح میدهد: چنانچه تالابهای ایران را به صورت موزاییکی کنار هم بچینیم، میانکاله از لحاظ اهمیت و تنوع پرندگان و ارزشی که در مسیر مهاجرت شمال – جنوب پرندگان دارد، یگانه است و همچنین این تالاب با قرار گرفتن در کریدور اصلی مهاجرت و موقعیتی که در منتهیالیه ضلع جنوب شرق دریای خزر دارد بخش امن (زون امن)این مجموعه تالابی را به خود اختصاص میدهد.
این کارشناس، تنوع زیستی تالاب میانکاله را بینظیر توصیف کرد و افزود: اردک سرسفید، پلیکان خاکستری، عقاب دریایی دمسفید، کلنی اصلی فلامینگو( که جمعیت آن گاهی بالغ بر 70 هزار قطعه و جمعیت اصلی این گونه در کشور است)، تنجه، آووست، سیاه کاکل و بسیاری دیگر از گونهها تجمع زیستشان در این مسیر مهم و حساس از تالاب میانکاله است.
او افزود: با وجود اهمیت بینظیر تالاب میانکاله، دادن مجوز احداث جادهای به طول بیش از ده کیلومتر آن هم درست در زون امن یعنی منطقهای که به جهت وجود گونههای جانوری و گیاهی خاص در حال انقراض یا نادر، اجازه هیچ فعالیتی در آن داده نمیشود، چه مفهومی دارد؟
زمانی تاکید کرد: در شرایطی که سازمان با اولین و مهمترین تالابی که به تنهایی نیمی از تنوع زیستی پرندگان کشور و یک چهارم جمعیت پرندگان کشور به خود اختصاص میدهد چوب حراج میزند دیگر چه افتخاری از داشتن تالاب میانکاله و اصولاً تالابهای بین المللی برای سازمان باقی میماند و کارشناسان و محیطبانان فعال در سایر مناطق تالابی به چه امیدی فعالیت کنند،
او تصریح کرد: اگر بپذیریم که ضرورت داشته باشد مسیر یا جاده گردشگری در داخل پناهگاه و تالاب بینالمللی میانکاله داشته باشیم، مسیر این جاده را چه کسی و بر پایه چه دادهها و معیارهایی باید انتخاب کند؟ آیا هیچ خردمندی میپذیرد جاده به طول بیش از ده کیلومتر در منطقههای امن و حساس که اعتبار و کلیت ارزش میانکاله به این منطقه وابسته است برای رسیدن به ساحل دریا که یک منطقه تفرجی است ایجاد شود؟
این فعال زیست محیطی ادامه داد: بر پایه همان مطالعاتی که در طرحهای جامع و تفصیلی سازمان برای میانکاله انجام گرفته است، مسیر آبی و خشکی احداث جاده در منطقههای امن واقع شدهاند.
او با انتقاداز گفتههای رئیس سازمان حفاظت محیط زیست گفت: جهت اطلاع ریاست سازمان حفاظت محیط زیست که گفته است "این یک پل چوبی است و با رعایت موازین زیست محیطی ساخته میشود و یک مسیر گردشگری است و چنانچه شروعی برای تخریب میانکاله باشد ما جلوی هر اقدام غیر قانونی را خواهیم گرفت" باید گفت نمی توانیم بپذیریم شما ناآگاه به مسایل اکولوژی و فنون مدیریت مناطق هستید که این جمله را گفتهاید، شاید در آن لحظه دچار غفلت و فراموشی شدهاید که برای احداث یک جاده تحت عنوان گردشگری که سراسر عملیات و اثرات آن بر منطقه تخریبی است، مجوز صادر کردهاید.
زمانی ادامه داد: کجای منابع علمی و دیدگاههای کارشناسی و محیط زیستی تأیید میکند که برای رسیدن به منطقه گردشگری، مسیری حتی چوبی به طول ده کیلومتر در منطقههای امن احداث کرد،آنهم بدون دریافت گزارش ارزیابی اثرات توسعه طرح مورد نظر؟
او افزود: آن موقعی که هیچگونه مجوزی برای انجام این کار در میان نبود، مجریان جاده بدون در نظر گرفتن ملاحظات تالاب اقدام به شنریزی در عمق تالاب و در محدوده قانونی پناهگاه به عرض بیش از ده متر و طول بیش از صد متر در دِل تالاب کردهاند، آیا این یک اقدام تخریبی نبود که جلوی آن گرفته نشد. حال که مجریان طرح مصوبه را هم در اختیار دارند، چگونه میتوان جلوی اثرات تخریبی را گرفت.
این فعال زیست محیطی در پایان خاطر نشان کرد:به هر حال ما اکنون امانتدار میراثی هستیم که باید نه بهتر که حداقل به همین وضع موجود، آن را به آیندگان بسپاریم و هم اکنون در مرحله امتحان بزرگی هستیم که اوراق ما را آیندگان تصحیح میکنند.
گزارش: حسین جمشیدیان