سرمنشاء حیات' ممکن است به محیط اطراف سایر ستارگان برسد
آفتاب‌‌نیوز : آفتاب: این نظریه که پیدایش حیات در زمین ناشی از فرود آمدن موادی از سیارک‌ها و دنباله‌دارها بود قوت بیشتری گرفته است.
تحقیقات قبلی نشان داده بود که آمینو اسیدها - مصالح اولیه پیدایش حیات - ممکن است در جای دیگری در کیهان آمده باشند.
این ملکول‌ها می‌توانند به دو نوع باشند، اما در موجودات زنده زمین فقط یکی از این دو نوع به چشم می‌خورد.
اکنون تحقیقی که در "نامه های ژورنال علوم اخترفیزیکی" چاپ شده نشان می‌دهد که شرایط در اطراف یک ستاره دور افتاده چگونه میتواند زمینه را برای تشکیل یکی از این دو نوع ملکول فراهم کند.
آمینواسیدها ملکول‌هایی مارپیچی (مثل سیمی مارپیچی که برای باز کردن در چوب پنبه ای به کار می‌رود) هستند که می توانند به راست یا چپ پیچ بخورند و از لحاظ شیمیایی ترجیح خاصی برای پیچیدن به راست یا چپ وجود ندارد. اما در زمین، تقریبا بدون استثنا، این ملکول‌ها از نوع چپی هستند.
یک آزمایش مشهور در سال 1952 نشان داد که چگونه جرقه ای در سطح مخلوطی از مواد ساده شیمیایی که نماینده زمین در شکل اولیه هستند میتواند به تشکیل آمینو اسیدها منجر شود - اما در آن مورد تعداد ملکول‌های راستی یا چپی تشکیل شده یکسان بود، چنانکه در آزمایش های بعدی هم چنین بود.
این ایده که آمینو اسیدها ممکن است با شهاب سنگ‌ها به زمین آمده باشند، توضیح دیگر است و مطالعات به روی شهاب‌ها حتی نشان داده است که در این صورت ملکول‌های پیچیده به چپ غالب خواهند بود.
هفته گذشته دانیل گلاوین اخترفیزیکدان ناسا و همکارانش که این یافته را بیشتر بررسی کرده‌اند اعلام کردند که تحقیقات آنها نشان می‌دهد که طیف گسترده‌ای از انواع شهاب‌ها ممکن است وسیله انتقال مقادیر زیادی از این نوع ملکول باشد.
تنها مجهول باقی مانده این است که چه مکانیسمی باعث می‌شود ملکول‌های پیچیده به چپ در کیهان تولید، جمع‌آوری و در نهایت به زمین منتقل شود.
پولاریزه مدور
اکنون اووی مایرهنریچ از دانشگاه نیس سوفیا آنتیپلیس و همکارانش راهی که این وضعیت "تقارن شکن" در آن عملی است را پیدا کرده‌اند.
آنها آزمایش خود را با قطعاتی از مواد یخی که شامل چند ملکول ساده مثل آب، متانول و آمونیاک بود شروع کردند- موادی که می‌توان آمینو اسید را با آنها تولید کرد.
آنها سپس این یخ‌ها را در معرض نوع بسیار خاصی از نور فرابنفش قرار دادند.
نور دارای پولاریزیسیون است، به این معنی که اشعه‌های نور در طول یک جهت مشخص - مثلا بالا و پایین، یا چپ و راست - نوسان می‌کند. هرچند نمی‌توانیم این پدیده را مستقیما ببینیم، اما در عینک‌های آفتابی پولاریزه قابل مشاهده است. این عینک ها نوری را که در جهت چپ و راست پولاریزه شده مسدود می‌کنند.
در عوض، نوری که محققان از آن استفاده کردند، از نوع پولاریزه مدور بود. پولاریزیسیون این نور به جای آنکه در طول یک جهت مشخص باشد، یک مسیر مارپیچی را دنبال می‌کند.
معلوم شده است که در اطراف یک ستاره در حال شکل گیری، نور با گذر از توده‌های وسیع ذرات غبار که در طول میدان‌های مغناطیسی شکل گرفته‌اند به طور مدور پولاریزه می‌شود.
آزمایش‌ها نشان داد که نور پولاریزه مدور به تشکیل آمینو اسیدهای پیچیده به راست منجر شد - در حدود یک درصد بیش از نمونه‌های پیچیده به چپ.
این همان میزان اضافه ای است که دکتر گلاوین و همکارانش در شهاب‌های یافت شده در زمین پیدا کرده‌اند - و این مکانیسم یک کشف قانع کننده در مورد داشتن ریشه‌های فرازمینی برای اولین آمینو اسیدها است.
دکتر گلاوین به بی بی سی گفت: "این میزان اضافه خیلی جالب است. باید به نوعی این تقارن را شکست، این خیلی مهم است. اما چطور آن را می‌شکنید؟ این یکی از مهمترین سوالهاست: آیا حیات به طور تصادفی یکی را بر دیگری ترجیح داد؟ به تدریج این طور به نظر می‌رسد که طبیعت کمی دخالت کرده است."
با این حال او اشاره کرد که این ملکول‌ها می‌توانند شکل خود را عوض کنند، و یک مخلوط نابرابر از دو نوعِ این ملکول به مرور زمان به مخلوطی برابر بدل می‌شود.
او گفت: "این دقیقا همان آزمایش‌هایی است که باید انجام دهیم، اما لازم است که تصویری بزرگتر را جلوی چشم داشته باشیم."
یعنی شواهد تقویت این ایده را بیابیم که حیات در زمین با انتقال مواد فرازمینی شروع شد، اما مکانیسمی که باعث شد این مخلوط نابرابر در طول سفر دراز به زمین دست نخورده باقی بماند همچنان ناشناخته است.
جسیون پالمر
تحقیقات قبلی نشان داده بود که آمینو اسیدها - مصالح اولیه پیدایش حیات - ممکن است در جای دیگری در کیهان آمده باشند.
این ملکول‌ها می‌توانند به دو نوع باشند، اما در موجودات زنده زمین فقط یکی از این دو نوع به چشم می‌خورد.
اکنون تحقیقی که در "نامه های ژورنال علوم اخترفیزیکی" چاپ شده نشان می‌دهد که شرایط در اطراف یک ستاره دور افتاده چگونه میتواند زمینه را برای تشکیل یکی از این دو نوع ملکول فراهم کند.
آمینواسیدها ملکول‌هایی مارپیچی (مثل سیمی مارپیچی که برای باز کردن در چوب پنبه ای به کار می‌رود) هستند که می توانند به راست یا چپ پیچ بخورند و از لحاظ شیمیایی ترجیح خاصی برای پیچیدن به راست یا چپ وجود ندارد. اما در زمین، تقریبا بدون استثنا، این ملکول‌ها از نوع چپی هستند.
یک آزمایش مشهور در سال 1952 نشان داد که چگونه جرقه ای در سطح مخلوطی از مواد ساده شیمیایی که نماینده زمین در شکل اولیه هستند میتواند به تشکیل آمینو اسیدها منجر شود - اما در آن مورد تعداد ملکول‌های راستی یا چپی تشکیل شده یکسان بود، چنانکه در آزمایش های بعدی هم چنین بود.
این ایده که آمینو اسیدها ممکن است با شهاب سنگ‌ها به زمین آمده باشند، توضیح دیگر است و مطالعات به روی شهاب‌ها حتی نشان داده است که در این صورت ملکول‌های پیچیده به چپ غالب خواهند بود.
هفته گذشته دانیل گلاوین اخترفیزیکدان ناسا و همکارانش که این یافته را بیشتر بررسی کرده‌اند اعلام کردند که تحقیقات آنها نشان می‌دهد که طیف گسترده‌ای از انواع شهاب‌ها ممکن است وسیله انتقال مقادیر زیادی از این نوع ملکول باشد.
تنها مجهول باقی مانده این است که چه مکانیسمی باعث می‌شود ملکول‌های پیچیده به چپ در کیهان تولید، جمع‌آوری و در نهایت به زمین منتقل شود.
پولاریزه مدور
اکنون اووی مایرهنریچ از دانشگاه نیس سوفیا آنتیپلیس و همکارانش راهی که این وضعیت "تقارن شکن" در آن عملی است را پیدا کرده‌اند.
آنها آزمایش خود را با قطعاتی از مواد یخی که شامل چند ملکول ساده مثل آب، متانول و آمونیاک بود شروع کردند- موادی که می‌توان آمینو اسید را با آنها تولید کرد.
آنها سپس این یخ‌ها را در معرض نوع بسیار خاصی از نور فرابنفش قرار دادند.
نور دارای پولاریزیسیون است، به این معنی که اشعه‌های نور در طول یک جهت مشخص - مثلا بالا و پایین، یا چپ و راست - نوسان می‌کند. هرچند نمی‌توانیم این پدیده را مستقیما ببینیم، اما در عینک‌های آفتابی پولاریزه قابل مشاهده است. این عینک ها نوری را که در جهت چپ و راست پولاریزه شده مسدود می‌کنند.
در عوض، نوری که محققان از آن استفاده کردند، از نوع پولاریزه مدور بود. پولاریزیسیون این نور به جای آنکه در طول یک جهت مشخص باشد، یک مسیر مارپیچی را دنبال می‌کند.
معلوم شده است که در اطراف یک ستاره در حال شکل گیری، نور با گذر از توده‌های وسیع ذرات غبار که در طول میدان‌های مغناطیسی شکل گرفته‌اند به طور مدور پولاریزه می‌شود.
آزمایش‌ها نشان داد که نور پولاریزه مدور به تشکیل آمینو اسیدهای پیچیده به راست منجر شد - در حدود یک درصد بیش از نمونه‌های پیچیده به چپ.
این همان میزان اضافه ای است که دکتر گلاوین و همکارانش در شهاب‌های یافت شده در زمین پیدا کرده‌اند - و این مکانیسم یک کشف قانع کننده در مورد داشتن ریشه‌های فرازمینی برای اولین آمینو اسیدها است.
دکتر گلاوین به بی بی سی گفت: "این میزان اضافه خیلی جالب است. باید به نوعی این تقارن را شکست، این خیلی مهم است. اما چطور آن را می‌شکنید؟ این یکی از مهمترین سوالهاست: آیا حیات به طور تصادفی یکی را بر دیگری ترجیح داد؟ به تدریج این طور به نظر می‌رسد که طبیعت کمی دخالت کرده است."
با این حال او اشاره کرد که این ملکول‌ها می‌توانند شکل خود را عوض کنند، و یک مخلوط نابرابر از دو نوعِ این ملکول به مرور زمان به مخلوطی برابر بدل می‌شود.
او گفت: "این دقیقا همان آزمایش‌هایی است که باید انجام دهیم، اما لازم است که تصویری بزرگتر را جلوی چشم داشته باشیم."
یعنی شواهد تقویت این ایده را بیابیم که حیات در زمین با انتقال مواد فرازمینی شروع شد، اما مکانیسمی که باعث شد این مخلوط نابرابر در طول سفر دراز به زمین دست نخورده باقی بماند همچنان ناشناخته است.
جسیون پالمر
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید