آندره آغاسی: پدرم از ایران سخت‌کوشی را به آمریکا آورد
آفتاب‌‌نیوز : آفتاب: «پدرم آدم سختگیری بود. او وقتی به آمریکا آمده بود هیچ چیز نداشت و زبان هم نمی‌دانست.» این بخشی از حرف‌های آندره آغاسی است در گفت‌وگو با شبکه بی بی سی.
مرد شماره یک سال‌های نه چندان دور تنیس ایران که یکی از 4 پسر امانوئل آغاسی، قهرمان دهه‌های 30 و 40 شمسی کشورمان است درباره دوره قهرمانی‌اش اینچنین گفت: «من علاقه‌ای به تنیس نداشتم و با اجبار پدرم ناچار شدم تنیس بازی کنم. به خاطر سختگیری‌های پدرم همیشه از تنیس بدم می‌آمد و نمی‌توانستم با خود او هم صاف باشم. او همه رویایش را در موفقیت من می‌دید. خواب اینکه من در یک تورنمنت مهم بتوانم 30 هزار دلار ببرم.»
او درباره امانوئل که آنجا مایکل نامیده می‌شود گفت: «پدرم آدم زحمتکش اما سختگیری بود. او از ایران آمده بود به آمریکا و هیچ چیز از فرهنگ اینجا نمی‌دانست. باید خیلی تلاش می‌کرد. باید روزی دو شیفت کار می‌کرد تا بتواند زندگی را بگرداند و همه هدفش این بود که من در تنیس که ورزشی آمریکایی بود موفق شوم. او خیلی به من سخت می‌گرفت. خودش هم اینجا به امید بردن جایزه‌های بوکس در مسابقات شرکت می‌کرد و چند باری دستکش طلایی را برد. او به اجبار خود من را تنیسور کرد اما فکر می‌کنم این کار درست نیست و من هیچ وقت این راه‌کار ا برای دختر و پسرم در پیش نمی‌گیرم.»
آندره این روزها تمام وقتش را در لاس وگاس خرج آکادمی و بنیاد آموزشی خود می‌کند که بیش از 600 کودک آمریکایی را تحت پوشش دارد.
مرد شماره یک سال‌های نه چندان دور تنیس ایران که یکی از 4 پسر امانوئل آغاسی، قهرمان دهه‌های 30 و 40 شمسی کشورمان است درباره دوره قهرمانی‌اش اینچنین گفت: «من علاقه‌ای به تنیس نداشتم و با اجبار پدرم ناچار شدم تنیس بازی کنم. به خاطر سختگیری‌های پدرم همیشه از تنیس بدم می‌آمد و نمی‌توانستم با خود او هم صاف باشم. او همه رویایش را در موفقیت من می‌دید. خواب اینکه من در یک تورنمنت مهم بتوانم 30 هزار دلار ببرم.»
او درباره امانوئل که آنجا مایکل نامیده می‌شود گفت: «پدرم آدم زحمتکش اما سختگیری بود. او از ایران آمده بود به آمریکا و هیچ چیز از فرهنگ اینجا نمی‌دانست. باید خیلی تلاش می‌کرد. باید روزی دو شیفت کار می‌کرد تا بتواند زندگی را بگرداند و همه هدفش این بود که من در تنیس که ورزشی آمریکایی بود موفق شوم. او خیلی به من سخت می‌گرفت. خودش هم اینجا به امید بردن جایزه‌های بوکس در مسابقات شرکت می‌کرد و چند باری دستکش طلایی را برد. او به اجبار خود من را تنیسور کرد اما فکر می‌کنم این کار درست نیست و من هیچ وقت این راه‌کار ا برای دختر و پسرم در پیش نمی‌گیرم.»
آندره این روزها تمام وقتش را در لاس وگاس خرج آکادمی و بنیاد آموزشی خود می‌کند که بیش از 600 کودک آمریکایی را تحت پوشش دارد.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید