آفتابنیوز : آفتاب: نادر شاه افشار در پایان زندگانی زیر فشارهای روانی كه بیشتر آن از نابینا ساختن فرزندش رضا قلی میرزا سرچشمه میگرفت، رفتار و كرداری سنگدلانه و بیخردانه در پیش گرفت. نخست 50 تن از سران لشگری و بزرگان دربار را از خشم این كه هنگام نابینا كردن پسرش در آنجا بودهاند و به میانجیگری بر نخاسته بودند، كشت.
سپس فرمان داد توانگران و زمامداران بزرگ كشوری را از هر گوشه و كنار به پایتخت خواسته و به دلخواه، تاوان كمرشكنی از آنها گرفتند و كسانی را كه از پرداخت تاوان كوتاهی میكردند و یا خود را از پرداخت آن ناتوان میدانستند، به زور چوب و شكنجه چندان در فشار میگذاشتند كه یا از جان خود سیر شده تن به مرگ دهند و یا آنچه به نامشان نوشته شده بدون اندک كوتاهی تسلیم نمایند.
گماشتگان دولت نیز چون بازار آشفته را دیدند دست به آزار مردم بدبخت دراز كرده از هر كه هر چه میتوانستند به زور و به نام تاوان، افزایش مالیات و یا سرپیچی از فرمان دولت دریافت و به مكیدن خون مردم بیگناه پرداختند.
ولی، با این همه آتش خشم نادرشاه فرو ننشست و فرمان داد چند تن از بازرگانان مسلمان، هندی و ارمنی را در میدان نقش جهان اصفهان زنده در آتش بسوزانند.
منبع: كتاب سختكشی/ بخش آتش زدنهای تاریخی