آیت‌الله جوادی‌آملی: کسی که آبروی دیگری را می‌برد در قیامت به او تیغ می‌دهند
آفتاب‌‌نیوز : آفتاب: آیت‌الله جوادی‌آملی اظهار کرد: کسی که زبان‌درازی می‌کند و آبروی دیگری را می‌برد در قیامت گرسنه است و به او تیغ می‌دهند.
این استاد حوزه علمیه قم طی سخنانی در جلسه درس اخلاق، رعایت مسائل اخلاقی را راه رسیدن به باطن دانست و تصریح کرد: انسان با حقیقت اخلاق اسلامی کامل می‌شود.
وی تاکید کرد: یک موجود حقیقی تکوینی اگر بخواهد کامل شود باید به امور حقیقی کامل شود نه امور غیرحقیقی؛ انسان از آن جهت که زندگی متمدنانه و اجتماعی دارد، با قوانین اعتباری زندگی می‌کند و این عناوین اعتباری باعث نظم زندگی است.
جوادی آملی با تاکید بر این نکته که «انسان در عبادات و معاملات با عناوین اعتباری به‌سر می برد»، خاطرنشان کرد: در اینجا یک سوال جدی مطرح است و آن اینکه کمال انسان به چیست؟ اگر قوانین اعتباری از شریعت گرفته نشود، از رسوم و فرهنگ و عادات و آداب مردمی گرفته می‌شود و هیچ اعتباری هم ندارد.
این استاد حوزه علمیه اظهار کرد: اگر قوانین اعتباری از رسوم و فرهنگی مردمی گرفته شود، باور افراد این است که انسان وقتی می‌میرد، می‌پوسد و مرگ آخر خط است؛ اما اگر این قوانین اعتباری نباشد، انسان با مرگ، از پوست به در می‌آید.
این مرجع تقلید افزود: آنکه ما را آفرید، فرمود که انسان در مصاف و هماورد با مرگ، مرگ را زیر پا له می‌کند و وقتی وارد صحنه قیامت شد، ابدی می‌شود.
جوادی آملی در همین رابطه با اشاره به آیاتی از قرآن کریم، تصریح کرد: مرگ ما را نمی‌چشد، بلکه ما مرگ را می‌چشیم و هضم می‌کنیم و این دیدگاه به انسانیت شرف می‌دهد.
این مفسر قرآن گفت: خدای سبحان در قرآن کریم ما را تشویق می‌کند که ای انسان، تو هرگز نابود نمی‌شوی و دائما سیر می‌کنی تا به لقاءالله برسی.
وی همچنین به روایتی از امیرالمومنین علی (ع) اشاره کرد و افزود: مردان الهی کسانی هستند که پشتوانه حلال و حرام را می‌بینند، آنگاه اگر خواستند به زبان اهل ولایت و معنا حرف بزنند، آن را بیان می‌کنند.
جوادی آملی با مذموم دانستن بداخلاقی‌ها گفت: کسی که زبان‌درازی می‌کند و آبروی دیگری را می‌برد و با قلم و بیان و بنان خودش، نیش می‌زند، در قرآن کریم می‌فرماید: «لَّیسَ لَهُمْ طَعَامٌ إِلَّا مِن ضَرِیعٍ» یعنی این انسان در قیامت گرسنه است و به او تیغ می‌دهند و در قیامت غذایی جز خار خشکیده ندارد.
این استاد حوزه افزود: کسی که نرم‌گفتار و نرم‌رفتار و نرم‌کردار است و آبروی کسی را نمی‌برد و سعی می‌کند مشکلات را از جامعه کم کند و جامعه را در رفاه نگه دارد، در قیامت بر روی فرشی می‌نشیند که ابر آن پرنیان است.
وی تاکید کرد: راه رسیدن به باطن، مسائل اخلاقی است که انسان سعی می‌کند مشکل خود و جامعه را حل کند. انسان با تلاش در تولید و قناعت در مصرف، هم زندگی خودش را تامین می‌کند و هم زندگی دیگران را.
به گزارش ایسنا به نقل از بنیاد بین‌المللی امور وحیانی اسراء، جوادی آملی در بخش دیگری از سخنان خود به تفسیر نامه 15 امیرالمومنین علی (ع) از کتاب شریف نهج‌البلاغه پرداخت و خاطرنشان کرد: هنگامی که امیرالمومنین علی (ع) در جنگ با دشمن مواجه می‌شد، می‌فرمود: اَللَّهُمَّ إِلَیک أَفْضَتِ الْقُلُوبُ وَمُدَّتِ الْأَعْنَاقُ وَشَخَصَتِ الْأَبْصَارُ وَ نُقِلَتِ الْأَقْدَامُ وَأُنْضِیتِ الْأَبْدَانُ اَللَّهُمَّ قَدْ صَرَّحَ مَکنُونُ الشَّنَآنِ وَ جَاشَتْ مَرَاجِلُ الْأَضْغَانِ اَللَّهُمَّ إِنَّا نَشْکو إِلَیک غَیبَةَ نَبِینَا وَ کثْرَةَ عَدُوِّنَا وَ تَشَتُّتَ أَهْوَائِنَا رَبَّنَا افْتَحْ بَینَنا وَ بَینَ قَوْمِنا بِالْحَقِّ وَ أَنْتَ خَیرُ اَلْفاتِحِینَ. یعنی خدایا، دل‌ها به سوی تو افاضه دارد و گردن‌ها به سوی تو کشیده شده و چشمها به لطف و کرم تو دوخته شده و پاها به رضای تو به میدان جنگ آمده و بدنهای ما اگر خسته و کوفته شد، برای رضای تو بود. خدایا، دشمن با همه کینه به میدان آمده و دیگ کینه آنها به جوش آمده و ما برای حفظ دین تو حرکت کردیم. خدایا، متاسفانه پیامبر در میان ما نیست و دشمنان ما زیاد هستند و در درون ما انسجام و وحدت وجود ندارد. ای پروردگار، بین ما و دشمنان ما به بهترین وجه فتح برقرار کن.
این استاد حوزه علمیه قم طی سخنانی در جلسه درس اخلاق، رعایت مسائل اخلاقی را راه رسیدن به باطن دانست و تصریح کرد: انسان با حقیقت اخلاق اسلامی کامل می‌شود.
وی تاکید کرد: یک موجود حقیقی تکوینی اگر بخواهد کامل شود باید به امور حقیقی کامل شود نه امور غیرحقیقی؛ انسان از آن جهت که زندگی متمدنانه و اجتماعی دارد، با قوانین اعتباری زندگی می‌کند و این عناوین اعتباری باعث نظم زندگی است.
جوادی آملی با تاکید بر این نکته که «انسان در عبادات و معاملات با عناوین اعتباری به‌سر می برد»، خاطرنشان کرد: در اینجا یک سوال جدی مطرح است و آن اینکه کمال انسان به چیست؟ اگر قوانین اعتباری از شریعت گرفته نشود، از رسوم و فرهنگ و عادات و آداب مردمی گرفته می‌شود و هیچ اعتباری هم ندارد.
این استاد حوزه علمیه اظهار کرد: اگر قوانین اعتباری از رسوم و فرهنگی مردمی گرفته شود، باور افراد این است که انسان وقتی می‌میرد، می‌پوسد و مرگ آخر خط است؛ اما اگر این قوانین اعتباری نباشد، انسان با مرگ، از پوست به در می‌آید.
این مرجع تقلید افزود: آنکه ما را آفرید، فرمود که انسان در مصاف و هماورد با مرگ، مرگ را زیر پا له می‌کند و وقتی وارد صحنه قیامت شد، ابدی می‌شود.
جوادی آملی در همین رابطه با اشاره به آیاتی از قرآن کریم، تصریح کرد: مرگ ما را نمی‌چشد، بلکه ما مرگ را می‌چشیم و هضم می‌کنیم و این دیدگاه به انسانیت شرف می‌دهد.
این مفسر قرآن گفت: خدای سبحان در قرآن کریم ما را تشویق می‌کند که ای انسان، تو هرگز نابود نمی‌شوی و دائما سیر می‌کنی تا به لقاءالله برسی.
وی همچنین به روایتی از امیرالمومنین علی (ع) اشاره کرد و افزود: مردان الهی کسانی هستند که پشتوانه حلال و حرام را می‌بینند، آنگاه اگر خواستند به زبان اهل ولایت و معنا حرف بزنند، آن را بیان می‌کنند.
جوادی آملی با مذموم دانستن بداخلاقی‌ها گفت: کسی که زبان‌درازی می‌کند و آبروی دیگری را می‌برد و با قلم و بیان و بنان خودش، نیش می‌زند، در قرآن کریم می‌فرماید: «لَّیسَ لَهُمْ طَعَامٌ إِلَّا مِن ضَرِیعٍ» یعنی این انسان در قیامت گرسنه است و به او تیغ می‌دهند و در قیامت غذایی جز خار خشکیده ندارد.
این استاد حوزه افزود: کسی که نرم‌گفتار و نرم‌رفتار و نرم‌کردار است و آبروی کسی را نمی‌برد و سعی می‌کند مشکلات را از جامعه کم کند و جامعه را در رفاه نگه دارد، در قیامت بر روی فرشی می‌نشیند که ابر آن پرنیان است.
وی تاکید کرد: راه رسیدن به باطن، مسائل اخلاقی است که انسان سعی می‌کند مشکل خود و جامعه را حل کند. انسان با تلاش در تولید و قناعت در مصرف، هم زندگی خودش را تامین می‌کند و هم زندگی دیگران را.
به گزارش ایسنا به نقل از بنیاد بین‌المللی امور وحیانی اسراء، جوادی آملی در بخش دیگری از سخنان خود به تفسیر نامه 15 امیرالمومنین علی (ع) از کتاب شریف نهج‌البلاغه پرداخت و خاطرنشان کرد: هنگامی که امیرالمومنین علی (ع) در جنگ با دشمن مواجه می‌شد، می‌فرمود: اَللَّهُمَّ إِلَیک أَفْضَتِ الْقُلُوبُ وَمُدَّتِ الْأَعْنَاقُ وَشَخَصَتِ الْأَبْصَارُ وَ نُقِلَتِ الْأَقْدَامُ وَأُنْضِیتِ الْأَبْدَانُ اَللَّهُمَّ قَدْ صَرَّحَ مَکنُونُ الشَّنَآنِ وَ جَاشَتْ مَرَاجِلُ الْأَضْغَانِ اَللَّهُمَّ إِنَّا نَشْکو إِلَیک غَیبَةَ نَبِینَا وَ کثْرَةَ عَدُوِّنَا وَ تَشَتُّتَ أَهْوَائِنَا رَبَّنَا افْتَحْ بَینَنا وَ بَینَ قَوْمِنا بِالْحَقِّ وَ أَنْتَ خَیرُ اَلْفاتِحِینَ. یعنی خدایا، دل‌ها به سوی تو افاضه دارد و گردن‌ها به سوی تو کشیده شده و چشمها به لطف و کرم تو دوخته شده و پاها به رضای تو به میدان جنگ آمده و بدنهای ما اگر خسته و کوفته شد، برای رضای تو بود. خدایا، دشمن با همه کینه به میدان آمده و دیگ کینه آنها به جوش آمده و ما برای حفظ دین تو حرکت کردیم. خدایا، متاسفانه پیامبر در میان ما نیست و دشمنان ما زیاد هستند و در درون ما انسجام و وحدت وجود ندارد. ای پروردگار، بین ما و دشمنان ما به بهترین وجه فتح برقرار کن.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید