آفتابنیوز : آفتاب: شاید اگر 12 سال قبل کسی درباره تیم ملی فوتبال ایران سخن میگفت همه با تعجب به او نگاه میکردند.
بازی کردن فوتبال هم مثل رفتن به ورزشگاه تا اواخر دهه 70 برای بانوان ایرانی اتفاقی محال بود. اما از اواسط دهه 70 بود که بهیکباره همراه با ایجاد تحولات خاص اجتماعی در کشور زمزمههایی درباره ورزش بانوان راه افتاد.
همه چیز از جایی آغاز شد که فدراسیون ورزش بانوان تاسیس شد و خانمها صاحب انجمنهای ورزشی مختلفی شدند.
دکتر خدیجه سپنجی، اولین کسی بود که در آن ایام سخن از فوتبال بانوان به میان آورد. خانمها بعد از این بود که صاحب کلاسهای آموزش فوتبال حرفهای زیر نظر 2 یا سه مربی فوتبالی شدند که همگی مربی ورزش بودند و خودشان هم فوتبال را ذاتی آموخته بودند
تشکیل تیم ملی بانوان در مسابقات داخل سالن برای اولین دوره بازیهای اسلامی بانوان به میزبانی تهران در سال 79 و استفاده از ستارههایی مثل آتوسا حجازی، دختر ناصرخان و نیلوفر اردلان که فرزند اسماعیل اردلان بود شروعی شد برای اوجگیری یک رشته جدید.
آن زمان حرفی از فوتبال چمنی نبود و همه فقط در سالن سرپوشیده و بدون پوشش اسلامی بازی میکردند اما در سالهای ابتدایی دهه 80 بود که مجال بازی در چمن برای دختران ایجاد شد.
تصویب نخستین پوشش اسلامی تیم فوتبال که به رسمیت نهادهای بینالمللی نرسیده بود، زمینهساز بازی تیم دختران ایران با آلمان شد و پس از آن بود که فوتبال چمنی هم برای دختران ایرانی شکل گرفت و پیش آمد تا امروز که فیفا هم به شرط استفاده از کلاههایی خاص به جای مقنعه، این اجازه که تیم ملی بانوان ایران، فوتبال بازی کنند را صادر کرده است.