ناشناخته‌ترین اماکن شگفت‌انگیز جهان کدامند؟
آفتاب‌‌نیوز : آفتاب: همه عجایب جهان آنطور که انتظار می‌رود، نظرها را به خود جلب نمی‌کنند. عجایبی که گاه ساخت دست بشر بوده و عجایبی که فقط به دید ما انسان‌ها شگفت‌انگیز به نظر می‌رسند.
اما در این میان، می‌توان به آثار و نشانه‌هایی برخورد کرد، که در نگاه اول، مصنوعی بودن آن‌ها در ذهن و درک انسان کمی سخت به نظر می‌رسد. بناهایی که اگر ظرافت و هنرنمایی‌هایی آشکار و رایج انسانی در آن‌ها وجود نداشت، شاید طبیعی و بخشی از عارضه زمین‌شناختی به نظر می‌رسید.
آنچه در ادامه خواهیم خواند، مجموعه‌ای از چند بنا و سازه دست‌ساز و در عین حال عجیب و ناشناخته‌ای است که تاکنون کمتر نام و نشانی از آن‌ها به میان آمده است.
اماکنی که به دلیل مهجور و متروک ماندن از نظر شاهدان و گردشگران، سالیان سال را در تنهایی به سر برده اند. اماکنی چون مجسمه بودای «لیشان» در استان زلزله زده «سیچوان» چین، که برخلاف تمام بناهای مدرن این شهر، لطمه‌ای از زلزله ندید.
سیچوان، چین:
تقریبا تمام مدت قرن هشتم میلادی صرف ساختن مجسمه بزرگ بودای «لیشان» شد. مجسمه‌ای که در حدود 233 فوت ارتفاع داشته و درون کوهستان منطقه مرکزی چین و در 1400 مایلی غرب شانگهای ایجاد شده است. این مجسمه غول پیکر اگرچه دور از ذهن و دید بسیاری از مسافران و گردشگران قرار دارد اما هنوز هم به عنوان یکی از بزرگترین مجسمه‌های بودای جهان محسوب می‌شود. عظمت و بزرگی این مجسمه به قدری است که می‌توان هر یک از اعضای بدن آن را با بناهایی بزرگ مقایسه کرد. به عنوان مثال؛ گوش‌های مجسمه که هریک به تنهایی 23 فوت طول داشته و به اندازه یک ساختمان دو طبقه‌اند و یا کوچکترین انگشت پای آن که مکانی کاملا مناسب برای نشستن و استراحت کردن است. گذشته از همه این‌ها باید به هزار و 21 شبکه مویی پیچ در پیچ قسمت سر مجسمه اشاره کرد که شبکه آبیاری پنهان و مخفی‌ای را برای حفاظت از مجسمه به وجود آورده است.
منطقه کوهستانی «امی» به تنهایی از ویژگی مذهبی بالایی برخوردار است. منطقه‌ای که از آن، مذهب بودا برای اولین مرتبه وارد چین شد. مجسمه «لیشان» از برجسته‌ترین نمادهای عبادی این منطقه به شمار می‌رود که ساختن آن 90 سال به طول انجامید.
کارلیا، روسیه:
این منطقه را موزه‌ای در فضای باز از کلیساهای چوبی منحصر به فرد می‌دانند. از مسکو یا سن پطرزبورگ به جزیره «کیژی» که بخشی از یک زنجیره 1650 جزیره‌ای واقع در دریاچه دورافتاده «اونگا» در شمال روسیه می‌باشد، یک مسیر پروازی یا یک شبانه روز مسافرت با قطار فاصله است. در این منطقه که آنرا «موزه کیژی» نیز می‌نامند، 90 بنای چوبی مشتمل از صومعه‌ها، آسیاب‌های بادی و انبارهی غله وجود دارند. یکی از مهم‌ترین بخش‌های آن که در تنگه‌ای باریک در جنوبی‌ترین نقطه جزیره قرار دارد، مکانی محصور در دیوارهای بلند است که برج ناقوس هشت ضلعی و دو کلیسای چوبی متعلق به قرن هجدهم در آن قرار دارد. بیست و دو گنبد پیاز شکل که از چوب‌های صنوبر ساخته شده‌اند سقف 121 فوتی کلیسای « عروج مسیح» را پوشانده‌اند.
از نکات عجیب و حیرت انگیز در خصوص این شاهکار معماری، استفاده نکردن از هیچگونه میخی در اتصال بخش‌های مختلف کلیسا به یکدیگر می‌باشد و از آن مهم‌تر افسانه‌های بومی رایج درباره این کلیسا است که بر اساس آن این بنا تنها با یک تبر ساخته شده است.
لالیبلا، اتیوپی:
«لالیبلا»،یکی از شهرهای مذهبی اتیوپی با 11 کلیسای قرون وسطایی است که تماما با سنگ‌های سرخ آتشفشانی ساخته شده اند. پیش از هرچیز باید گفت که این شهر، مکانی عبادی برای ساکنان خود بوده و از اینرو هیچگونه تبلیغی برای جذب گردشگر در آن صورت نگرفته است. داستان‌های بومی حاکی از آن است که «شاه لابیلا» پس از بازدید از بیت المقدس در قرن سیزدهم میلادی، دستور ساخت چنین معابد یا کلیساهایی را در این منطقه داده است. به دستور وی، تمام کلیسا در محوطه‌ای بیرون از صخره‌ای سرخ رنگ و آتشفشانی بنا شدند. در ابتدا چهار کلیسلا در یک مکان زیرزمینی ساخته و با راهروهایی به هم مرتبط شدند. دیگر کلیسای این منطقه «منجی جهان» نام دارد که 35 فوت زیر سطح زمین ساخته شده است.
کامپونگ تام، کامبوج:
این مجموعه که قدیمی‌ترین معابد کامبوج بوده و از 52 معبد گوناگون تشکیل شده است، بخشی از بقایای پایتخت باستانی یکی از پادشاهی‌های باستانی کامبوج به نام «چنلا» می‌باشد. این مجموعه معابد که زمینی جنگلی به وسعت سه مایل مربع را در استان «کامپونگ تام» در بر می‌گیرد نزدیک به 600 سال قدیمی‌تر از معابد آنکور می‌باشد. با این وجود این مجموعه معابد برخلاف قدمت بسیار زیاد خود از بازدید کنندگان اندکی برخوردار است. سایتی باستانی که در مقایسه با جمعیت میلیونی گردشگران آنکور سالانه تنها پنج هزار بازدید کننده دارد. اما، همین محدودیت شرایط ظاهری آن را به مراتب نسبت به آنکور سالم‌تر نگاه داشته است.
مالتا و گزو:
این بناهای سنگی که در جزایر کوچک دریای مدیترانه و در میان تونس و سیسیل قرار دارند، اگرچه امروزه هیچ جذابیتی برای گردشگران ندارند و به ندرت از سوی این دسته از مسافران بازدید می‌شوند اما در حدود پنج هزار سال پیش از میلاد، مدت‌ها پیش از آغاز ساخت اهرام ثلاثه مصر، همواره میزبان خیل عظیمی از زائران بوده و به عنوان اماکنی مذهبی مورد پرستش قرار می‌گرفتند.
از مهم‌ترین معابد این منطقه «هاگر کیم» نام دارد که بزرگترین آن‌ها نیز بوده و در سواحل جنوبی مالت قرار دارد. این معبد با تخته سنگ‌های آهکی ساخته شده که شکلی نیم دایره‌ای دارند. هریک از این تخته سنگ‌ها 20 فوت ارتفاع و نزدیک به 20 تن وزن دارند. این معبد در اواسط قرن بیستم کشف شده و امروز موزه ملی باستان‌شناسی مالت در آن قرار دارد.
اما در این میان، می‌توان به آثار و نشانه‌هایی برخورد کرد، که در نگاه اول، مصنوعی بودن آن‌ها در ذهن و درک انسان کمی سخت به نظر می‌رسد. بناهایی که اگر ظرافت و هنرنمایی‌هایی آشکار و رایج انسانی در آن‌ها وجود نداشت، شاید طبیعی و بخشی از عارضه زمین‌شناختی به نظر می‌رسید.
آنچه در ادامه خواهیم خواند، مجموعه‌ای از چند بنا و سازه دست‌ساز و در عین حال عجیب و ناشناخته‌ای است که تاکنون کمتر نام و نشانی از آن‌ها به میان آمده است.
اماکنی که به دلیل مهجور و متروک ماندن از نظر شاهدان و گردشگران، سالیان سال را در تنهایی به سر برده اند. اماکنی چون مجسمه بودای «لیشان» در استان زلزله زده «سیچوان» چین، که برخلاف تمام بناهای مدرن این شهر، لطمه‌ای از زلزله ندید.
سیچوان، چین:
تقریبا تمام مدت قرن هشتم میلادی صرف ساختن مجسمه بزرگ بودای «لیشان» شد. مجسمه‌ای که در حدود 233 فوت ارتفاع داشته و درون کوهستان منطقه مرکزی چین و در 1400 مایلی غرب شانگهای ایجاد شده است. این مجسمه غول پیکر اگرچه دور از ذهن و دید بسیاری از مسافران و گردشگران قرار دارد اما هنوز هم به عنوان یکی از بزرگترین مجسمه‌های بودای جهان محسوب می‌شود. عظمت و بزرگی این مجسمه به قدری است که می‌توان هر یک از اعضای بدن آن را با بناهایی بزرگ مقایسه کرد. به عنوان مثال؛ گوش‌های مجسمه که هریک به تنهایی 23 فوت طول داشته و به اندازه یک ساختمان دو طبقه‌اند و یا کوچکترین انگشت پای آن که مکانی کاملا مناسب برای نشستن و استراحت کردن است. گذشته از همه این‌ها باید به هزار و 21 شبکه مویی پیچ در پیچ قسمت سر مجسمه اشاره کرد که شبکه آبیاری پنهان و مخفی‌ای را برای حفاظت از مجسمه به وجود آورده است.
منطقه کوهستانی «امی» به تنهایی از ویژگی مذهبی بالایی برخوردار است. منطقه‌ای که از آن، مذهب بودا برای اولین مرتبه وارد چین شد. مجسمه «لیشان» از برجسته‌ترین نمادهای عبادی این منطقه به شمار می‌رود که ساختن آن 90 سال به طول انجامید.
کارلیا، روسیه:
این منطقه را موزه‌ای در فضای باز از کلیساهای چوبی منحصر به فرد می‌دانند. از مسکو یا سن پطرزبورگ به جزیره «کیژی» که بخشی از یک زنجیره 1650 جزیره‌ای واقع در دریاچه دورافتاده «اونگا» در شمال روسیه می‌باشد، یک مسیر پروازی یا یک شبانه روز مسافرت با قطار فاصله است. در این منطقه که آنرا «موزه کیژی» نیز می‌نامند، 90 بنای چوبی مشتمل از صومعه‌ها، آسیاب‌های بادی و انبارهی غله وجود دارند. یکی از مهم‌ترین بخش‌های آن که در تنگه‌ای باریک در جنوبی‌ترین نقطه جزیره قرار دارد، مکانی محصور در دیوارهای بلند است که برج ناقوس هشت ضلعی و دو کلیسای چوبی متعلق به قرن هجدهم در آن قرار دارد. بیست و دو گنبد پیاز شکل که از چوب‌های صنوبر ساخته شده‌اند سقف 121 فوتی کلیسای « عروج مسیح» را پوشانده‌اند.
از نکات عجیب و حیرت انگیز در خصوص این شاهکار معماری، استفاده نکردن از هیچگونه میخی در اتصال بخش‌های مختلف کلیسا به یکدیگر می‌باشد و از آن مهم‌تر افسانه‌های بومی رایج درباره این کلیسا است که بر اساس آن این بنا تنها با یک تبر ساخته شده است.
لالیبلا، اتیوپی:
«لالیبلا»،یکی از شهرهای مذهبی اتیوپی با 11 کلیسای قرون وسطایی است که تماما با سنگ‌های سرخ آتشفشانی ساخته شده اند. پیش از هرچیز باید گفت که این شهر، مکانی عبادی برای ساکنان خود بوده و از اینرو هیچگونه تبلیغی برای جذب گردشگر در آن صورت نگرفته است. داستان‌های بومی حاکی از آن است که «شاه لابیلا» پس از بازدید از بیت المقدس در قرن سیزدهم میلادی، دستور ساخت چنین معابد یا کلیساهایی را در این منطقه داده است. به دستور وی، تمام کلیسا در محوطه‌ای بیرون از صخره‌ای سرخ رنگ و آتشفشانی بنا شدند. در ابتدا چهار کلیسلا در یک مکان زیرزمینی ساخته و با راهروهایی به هم مرتبط شدند. دیگر کلیسای این منطقه «منجی جهان» نام دارد که 35 فوت زیر سطح زمین ساخته شده است.
کامپونگ تام، کامبوج:
این مجموعه که قدیمی‌ترین معابد کامبوج بوده و از 52 معبد گوناگون تشکیل شده است، بخشی از بقایای پایتخت باستانی یکی از پادشاهی‌های باستانی کامبوج به نام «چنلا» می‌باشد. این مجموعه معابد که زمینی جنگلی به وسعت سه مایل مربع را در استان «کامپونگ تام» در بر می‌گیرد نزدیک به 600 سال قدیمی‌تر از معابد آنکور می‌باشد. با این وجود این مجموعه معابد برخلاف قدمت بسیار زیاد خود از بازدید کنندگان اندکی برخوردار است. سایتی باستانی که در مقایسه با جمعیت میلیونی گردشگران آنکور سالانه تنها پنج هزار بازدید کننده دارد. اما، همین محدودیت شرایط ظاهری آن را به مراتب نسبت به آنکور سالم‌تر نگاه داشته است.
مالتا و گزو:
این بناهای سنگی که در جزایر کوچک دریای مدیترانه و در میان تونس و سیسیل قرار دارند، اگرچه امروزه هیچ جذابیتی برای گردشگران ندارند و به ندرت از سوی این دسته از مسافران بازدید می‌شوند اما در حدود پنج هزار سال پیش از میلاد، مدت‌ها پیش از آغاز ساخت اهرام ثلاثه مصر، همواره میزبان خیل عظیمی از زائران بوده و به عنوان اماکنی مذهبی مورد پرستش قرار می‌گرفتند.
از مهم‌ترین معابد این منطقه «هاگر کیم» نام دارد که بزرگترین آن‌ها نیز بوده و در سواحل جنوبی مالت قرار دارد. این معبد با تخته سنگ‌های آهکی ساخته شده که شکلی نیم دایره‌ای دارند. هریک از این تخته سنگ‌ها 20 فوت ارتفاع و نزدیک به 20 تن وزن دارند. این معبد در اواسط قرن بیستم کشف شده و امروز موزه ملی باستان‌شناسی مالت در آن قرار دارد.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید