از "گوزن‌ها" تا "مرهم" به روایت بهرام رادان
آفتاب: بهرام رادان در خصوص فیلم مرهم نوشت: آقای كیومرث پوراحمد مرا به تماشای فیلم مرهم دعوت كردند و این مطلب را پس از تماشای فیلم در سالن فردوس موزه سینمای ایران می‌نویسم.
بعید می‌دانم كه اثرات ناشی از ساخت فیلم‌های این چنینی بتواند اثر التیامی به درد همیشگی اعتیاد در جامعه ما داشته باشد.
چه آن كه از گوزن‌ها تا بحال آمار اعتیاد رو به فزونی بوده و دولت‌ها و بخش‌های فرهنگی – تربیتی همیشه چندین سال از تولیدكنندگان این مواد عقب‌تر.
مرهم فیلمی است ساده و محترم. هرچند نیمه اولش را بیشتر دوست داشتم، اما نگاه نافذ كارگردان به نوع عاصی جوانان امروز برایم جالب بود. جوانانی كه پیداست اگر پتانسیل بالقوه جوشانشان توسط همان نهادهای فرهنگی تربیتی بخوبی هدایت نشود، چه سرنوشت غم بار و محنت‌انگیزی در انتظارشان است به اعتقاد نگارنده در فنا شدن یک جوان، خودش در انتهای صف مقصرین است. چرا كه ضعف نهاد خانواده و عدم اغنای فرهنگی جامعه، مهمترین دلایل این سقوط‌اند.
به هرحال مرهم نه قصد دارد مقصر را پیدا كند و نه قصد دارد راه‌حل ارائه كند. شاید مادربزرگ مهربان فیلم تنها مرهمی باشد بر زخمی كهنه‌یی كه شكافش خیلی وسیع‌تر از این مرهم‌هاست. شاید پس از پایان فیلم مریم زخم خورده قصه بازهم به درون خانواده‌ی بی‌فرهنگ و جامعه دردیده‌اش باز گردد.
این احتمال در شرایط كنونی بارها و بارها محتمل‌تر است تا هرنوع پایان خوش.
در آخر دست مریزاد به آقای داودنژاد و گروه محترم‌اش كه در این وانفسای پوچ، لحظات خوبی را برای مخاطب جدی هنر رقم زدند.
