سردمداران ورود غیررسمی دولت به انتخابات مجلس و منابع مالی مشکوکشان ناشناخته نیستند

آفتاب‌‌نیوز : آفتاب: محمود احمدی‌نژاد شب گذشته با حضور در قاب تلویزیون در پاسخ به سوالی که به شایعات دخالت دولت در انتخابات مجلس اشاره داشت، گفت: تنها وزارت کشور برگزار کننده انتخابات است و هیچ‌کس در دولت حق دخالت در انتخابات را ندارد.

در حالی احمدی‌نژاد این سخنان را مطرح کرد که غلامرضا مصباحی مقدم گفت که علاوه بر تشکیل کمیته سه نفره از سوی احمدی‌نژاد برای ایجاد اجماع میان اصول‌گرایان در انتخابات آتی، اقدامات غیررسمی دیگری نیز از سوی دولت در دست انجام است که سردمدارانش نیز ناشناخته نیستند و از منابع مالی مشکوکی هم بهره می‌برند. 

به گزاش آفتاب، گفت‌‌و‌گوی خبرآنلاین با مصباحی‌مقدم را در ادامه می‌خوانید:

نظرتان راجع به تلاش​های رئیس​جمهور برای انتخابات مجلس آینده چیست؟ اینکه کمیته سه نفره​ای را تشکیل می​دهند که با محوریت ایشان به برنامه ریزی برای انتخابات بعد بپردازد یا برخی ابراز نگرانی نسبت به نفوذ جراین انتخاباتی در انتخابات بعد و در مجلس آتی را چطور ارزیابی می​کنید؟

با این رفتاری که رئیس​جمهور اخیرا داشتند باید بگویم که «آن سبو بشکست و آن پیمانه ریخت». آن تصوری که رئیس​جمهور بیاید یا اینکه مشایی با حمایت از او به عرصه بیاید، تا به قول امیری​فر، 150 کرسی را در مجلس بعد داشته باشند، خواب و خیال است. اصلا دولت مجاز به تشکیل پارلمان نیست و حق ندارد وارد انتخابات شود. قانونا، نه رئیس​جمهور حق ورود به انتخابات را دارد و نه اجزاء دولت و امکانات دولتی. شاید بتوان گفت که نوع رفتار اصول‌گرایان با این مسأله هم جای مناقشه دارد. البته شخص رئیس​جمهور گفته بود ما حق ورود به انتخابات را نداریم اما کیست که نداند او جریانی را راه انداخته است که این کار را بکند. البته غیررسمی است ولی نخبگان باخبرند.

منظورتان از ورورد غیررسمی رئیس‌جمهور و مجموعه دولت به انتخابات مجلس، چیزی فراتر از تشکیل کمیته سه نفره است؟

بله فراتر از کمیته سه نفره، اقدامات دیگری در دست انجام است که سردمداران این جریان ناشناخته نیستند که به دنبال جریانی برای به کرسی نشاندن حامیان رئیس​جمهور در مجلس آینده هستند و منابع مالی مشکوکی را در دست دارند.

منابع مشکوک؟

بله. برخی می‌گویند که همان وجوه فعالیت​های فرهنگی را دارند صرف امور انتخاباتی می​کنند.

آن یک میلیارد گمشده هم همین جا خرج می​شود؟

از آن خبر ندارم! اما مهم این است که این جریانات زمانی می​توانست به نتیجه برسد که رئیس​جمهور در جایگاه پیشینش بود که به شدت مورد حمایت رهبری و به وسعت مورد حمایت اصول‌گرایان بود. اما بعد از این اتفاقات، به نظر می​آید که دیگر تحت عنوان حمایت از رئیس​جمهور نمی​توان به فعالیت کمیته سه نفره ادامه داد. جریان اصول‌گرا هم از ابتدا نباید زیر بار چنین کمیته​ای می​رفت که رئیس‌جمهور وارد این انتخابات شود و نباید نسبت به آن سکوت کرد.

پیش‌بینی​ام این نیست که گروه جداگانه انتخاباتی دولت بتوانند کسانی را که در شهرستان‌ها، نشان کرده​اند به میدان آورده و در مجلس آینده اکثریت را کسب کنند.

از دیگر اقدامات جریان اصول‌گرا برای انتخابات مجلس چه خبر؟ بعد از تدوین منشور اصول‌گرایی از سوی جامعتین گویی این تلاش​ها متوقف شده است.

نه اینطور نیست. حرکت اصول‌گرایان برای انتخابات آتی متوقف نشده و مجموعه اقدامات‌شان متشکل شده و ادامه دارد. به دنبال انتشار آن منشور، جلسات مشترکی میان جامعتین برگزار شده، علاوه بر این گروه​های سیاسی اصول‌گرا حتی در شهرستانها جلساتی داشته‌اند. جامعتین در راس این حرکت و چتر آن است و آن چیزی است که موجب جمع شدن اصول‌گرایان می‌شود. خود اصول‌گرایان هم با تمام همت‌شان در پی آنند که زیر این چتر حرکت کنند. مجموعه‌ای از بایدهای اصول‌گرایی در منشور اصول‌گرایی منتشر شد و بنا بر انتشار مجموعه​ای از «نباید»ها هم هست تا در ادامه آن منشور و تکمیل آن منتشر می​شود. این مجموعه نیز قبلا مصوب شده بود اما منتشر نشد تا در نزدیکی انتخابات برای روشن شدن مرزها، منتشر شود.

آن مجموعه همچنان کارش را ادامه می‌دهد و بنا بر جذب تمام جریانات اصول‌گرا زیر چتر جامعتین است.

در انتخابات مختلف، بخش​های جدیدی در طیف اصول‌گرا شکل گرفت. مثل حامیان آقایان قالیباف یا رضایی در انتخابات ریاست‌جمهوری نهم که بعد طیف جدیدی را در آستانه انتخابات مجلس هشتم تشکیل دادند. اما به دلیل عدم گنجاندن اسامی برخی نامزدهای مورد حمایت آنها در لیست جبهه متحد اصولگرایان، لیستی هم از سوی اصول‌گرایان مستقل ارائه شد. اینبار هم ممکن است این اتفاق تکرار شود؟

امید و انتظار این است که چنین نشود. نشانه​های مثبتی هم هست که دیگر در این دور شاهد شکل​گیری جریانات جدا از هم در مجموعه اصول‌گرایان نباشیم. طیف​هایی همچون جریان حامیان آقایان قالیباف و رضایی و لاریجانی هم ابراز تمایل کرده​اند که به این مجموعه اصول‌گرایان زیر سایه جامعتین بپیوندند.

احتمال ارائه یک لیست از سوی حامیان دولت هم هست؟

اگر کسانی را که به فکر بودند، جریانی مستقل و موازی بوجود آورند، را استثنا کنیم؛ بعید نیست که همان حامیان رئیس​جمهور هم به مجموعه اصول‌گرایان بپیوندد. تجربه انتخابات شوراها نشان داده که جدایی آنها از بدنه اصول‌گرایی، نتیجه خوبی نداشته است. اگر در این انتخابات، آنها هم به جرگه اصول‌گرایی بپیوندند، چتر اصول‌گرایی فراگیر خواهد شد.

اما برخی معتقدند که ممکن است طیف آقای مشایی با نزدیکی به اصلاح‌طلبان، لیست مشترکی با آنها بدهند.

اگر موضعی را که آقای امیری​فر اعلام و از روی خامی سیاسی​اش خدمت کرد به شفافیت در عملکرد این جریان و منویات‌شان را لو داد، درست باشد؛ ما ابایی از پیوستن آنها به اصلاح‌طلبان نداریم اما بهتر است به اصول‌گرایان بپیوندند.

پس یعنی برای اصلاح​طلبان هم در انتخابات بعد، جایی برای رقابت می​بینید؟

الان پیش‌بینی روشنی نسبت به حرکت متشکل آنها نیست. اما احتمال اقدام غیرمتشکل از سوی اصلاح​طلب​ها هست یا اینکه اقدام متشکل غیرآشکار داشته و با کاندیداهای انفرادی در شهرستان​ها وارد شوند. کاندیداهایی که قبلا آنها را رو نکرده باشند تا پس از ورودشان به مجلس، آن موقع متشکل شوند.

اینکه می‌گویید با کاندیداهای ناشناس وارد شوند، برای این است که بتوانند از فیلتر شورای نگهبان بگذرند یا برای این است که بتوانند رای بیشتری کسب کنند؟

هم برای عبور از شورای نگهبان و هم برای اینکه رای بیاورند، باید افرادی را وارد معرکه کنند که قبلا موضع‌شان مشخص نشده باشد و به عنوان یک حرکت تند دارای زاویه با نظام شناخته نشده باشند. ما که نمی‌خواهیم مجلس یک مجلس یکپارچه اصول‌گرا باشد. این دوره هم که تعدادی از اصلاح​طلبان در مجلس هستند، در حوادث اخیر نسبتا مواضع خوبی داشته​اند و ما از مواضع‌شان راضی هستیم.

در خلال این مصاحبه برخی از سوالات کاربران خبرآنلاین از شما را مطرح کردم. سوال دیگر هم این است که شما نظرتان در خصوص برخی قیاس‌ها میان آقای احمدی‌نژاد و بنی​صدر چیست؟ برخی معتقدند اگر ولایت‌ناپذیری یک اقدام ناپسند است که به خاطر آن چهره​هایی چون کروبی و موسوی طرد می​شوند یا هاشمی بی‌بصیرت خوانده می​شود، باید همین رویکرد هم نسبت به احمدی​نژاد وجود داشته باشد. نظر شما چیست؟

آقایان کروبی و موسوی اقداماتی کردند که نشان می‌داد به خاطر دستمال حاضرند قیصریه را به آتش بکشند که نشان دهنده عدم التزام سیاسی و اعتقادی آنها به ولایت فقیه و نظام است. ولی هاشمی چنین رفتاری نداشته است. ممکن است موضع عده​ای به کنار زدن چهره​هایی مثل هاشمی و خاتمی باشد اما ما چنین موضعی نداریم.

مقام معظم رهبری در سخنانشان، آقای هاشمی را دفع نکردند. گرچه ما پاره​ای از مواضع آقای هاشمی را درست نمی​دانیم و انتظار داشتیم که در جریانات پس از انتخابات کاملا از رهبری حمایت کنند ولی این کار را نکردند. اما از آنجا که جذب حداکثری و دفع حداقلی سیاست اعلام شده از سوی رهبری است، این جذب حداکثری اقتضا می​کند که آقای هاشمی را حفظ کنیم و حتی آقای خاتمی را دفع نکنیم. گرچه خاتمی مواضع مذبذب و به شدت زیر سوالی، در این جریانات داشته است. اما معنایش این نیست که همان رفتاری که با موسوی و کروبی شد را باید با خاتمی هم کرد تا دفع شود. ولی رویکرد به خاتمی باید با رویکرد به هاشمی متفاوت باشد چون منشا بسیاری از مسائلی که پس از انتخابات ریاست‌جمهوری رخ داد، خاتمی بود.

اما ملاحظاتی نسبت به هر کسی که در مقام و منسبی هست، وجود دارد. کما اینکه در دوره ریاست‌جمهوری آقایان هاشمی و خاتمی هم ملاحظاتی بود و من اگرچه منتقد وی بودم اما برخی معتقد بودند که مخالفت با او مخالفت با نظام است. اما با توجه به اینکه او رئیس‌جمهور بود باید ملاحظاتی می​شد. کما اینکه مقام معظم رهبری هم از ایشان در دوره ریاست‌جمهوری​شان حمایت می‌کردند و بارها گفته‌اند که من وظیفه دارم از دولت‌ها حمایت کنم.

امام(ره) هم از بنی‌صدر تا پایان حمایت کرد. به یاد دارم که جلسه​ای با حضور امام(ره)، بنی​صدر و مقام معظم رهبری، آقایان موسوی اردبیلی و هاشمی و برخی دیگر مسئولان برگزار شده بود. بعد از جلسه خدمت مقام معظم رهبری رسیدم و گفتم آیا امام نمی​داند که بنی‌صدر چه می‌کند؟ ایشان پاسخ دادند که امام همه چیز را می​دانند ولی نمی‌خواهند اولین رئیس‌جمهور کشور در شرایطی که ما در آن قرار داریم، جایگاهش متزلزل شود. برای همین با اینکه می​داند او چه می​کند، از او حمایت می کنند.

همین موضع را مقام معظم رهبری نسبت به آقای احمدی​نژاد به عنوان رئیس‌جمهور دارد. معنای این رفتار این نیست که اگر رئیس​جمهور مرتکب خطایی شد، باید با او رفتاری داشت که جایگاهش را متزلزل کند. حتما رهبری به چنین کاری راضی نیستند و رئیس‌جمهورباید تا آخرین لحظه​ای که مسئولیت دارد به کار خودش ادامه دهد و باید از او حمایت کرد. البته این به معنی موافقت با رفتار رئیس​جمهور هم نیست.