احمدی نژاد به دنبال "بازی" است یا "بی‌نظمی"؟
آفتاب‌‌نیوز : آفتاب: با سرعت غیرمنتظره تحولات دولت در دو ماه اخیر که با برکناری وزیر اطلاعات توسط محمود احمدی نژاد آغاز گردید و سپس با قهر و خانه نشینی ده روزه وی و برکناری وزرا و ادغامها به اوج رسید، هم اکنون از هدف رییس دولت از این دست اقدامات که در نهایت التهاب را دنبال داشته، گمانه متفاوتی مطرح شده است.
انتصاب شریف ملک زاده ضلع سوم مثلث مشایی- بقایی، همان گونه که انتظار می‌رفت، همانند جرقه ای خرمن اعتراضات اصولگرایان را شعله ور کرد و فضای التهاب مجلس علیه دولت که در دو هفته اخیر و پس از سکوت الهام بخش وحدت کمی ملایم شده بود را مجددا دامن زد و برای کاستن از حرارت این خرمن چاره ای برای صالحی جز کنار گذاشتن محترمانه یار غار مشایی از دستگاه دیپلماسی نبود.
همزمان حمید سجادی وزیر معرفی شده توسط احمدی نژاد برای عهده داری وزارت ورزش و جوانان هم برای کسب رای به بهارستان رفت و در این شرایط ارسال نامه طعنه آمیز به نمایندگان برای معرفی وی و بروز بحران به دلیل انتصاب ملک زاده تنها شرایط را برای دولت دشوارتر کرد و به واکنشهای بی‌سابقه مجلسیان به رئیس دولت در جلسه رای اعتماد و نهایتا رای منفی به سجادی و استعفای ملک زاده منتهی شد.
این در حالی است که یک ماه قبل و در جریان خانه نشینی احمدی نژاد در اعتراض به ابقای وزیر اطلاعات با حکم حکومتی، یک باره سه تن از وزرای احمدی نژاد با طرح یک باره ادغام ها عملاً کنار گذاشته شدند و گرهی بر مشکلات داخلی دولت افزوده گردید.
هم اکنون دو تحلیل درباره چرایی این گونه عملکرد احمدی‌نژاد وجود دارد:
تحلیل نخست، عملکرد رئیس دولت را در چارچوب نظریه "بازی" بررسی می کند و معتقد است هر اقدام احمدی‌نژاد برای تحقق هدفی معین و دارای مصالحی خاص برای اوست. به طور نمونه انتصاب ملک زاده با هدف عزل صالحی به هزینه مجلس و تعیین سرپرست برای وزارت خارجه جهت انجام انتصابات خاص می باشد. یا نامه طعنه آمیز به مجلس در معرفی سجادی جهت رای نیاوردن وی و معرفی گزینه اصلی دولت یعنی سعیدلو به مجلس به عنوان دومین وزیر پیشنهادی است که قاعدتا مجلس آن را تایید خواهد کرد.
یا در جریان موضوع ادغامها، هدف اصلی عزل سه تن از یاران اصلی سابق احمدی نژاد بود که ظاهرا اقدام به دادن اطلاعات و گزارش به مقامات عالی رتبه نظام درباره حلقه اصلی دولت کرده بودند و چون در شرایط عادی عزل این سه تن ممکن نبود، موضوع ادغامها به عنوان بهانه ای طرح گردید.
اما دیدگاه دوم برخلاف تحلیل نخست که هر یک از اقدامات احمدی نژاد را دارای توجیه منطقی و مصالح کافی برای دولت می‌داند، معتقد است اقدامات احمدی‌نژاد به تنهایی فاقد توجیه و یک برنامه ریزی حساب شده و طرح قبلی بوده و مجموعه آنها تنها در تئوری بی‌نظمی قابل تحلیل است.
بر اساس این تحلیل، در صورت مسلط بودن نظام در کنترل شرایط، احتمال دستگیری حلقه نخست احمدی نژاد و سپس اقدامات جدی مجلس علیه خود او زیاد است و تنها راه برای جلوگیری از این روند یا کند کردن آن، کاهش میزان کنترل نظام بر شرایط اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و امنیتی است.
بنابراین بسیاری از اقداماتی که به بی‌ثباتی می‌انجامد، در راستای این هدف می تواند ارزیابی شود که انشاالله چنین نبوده و از این پس نیز نخواهد بود.
در این چهارچوب، تلاش گسترده و معنادار در نادیده انگاشتن و نفی حکم حکومتی رهبر انقلاب درباره ابقای وزیر اطلاعات می تواند معنا یابد، چرا که در طول 6 سال گذشته بیشترین استفاده ای که یکی از روسای قوا از ظرفیت حکم حکومتی برای عبور از موانع قانونی انجام داده است، مربوط به دولت نهم و دهم بوده، اما با توجه به اینکه در شرایط بحران، حکم حکومتی یکی از اهرمهای اصلی کنترل نظام می باشد، تضعیف ابزار حکم حکومتی در چهارچوب این سناریو توجیه می شود.
انتصاب شریف ملک زاده ضلع سوم مثلث مشایی- بقایی، همان گونه که انتظار می‌رفت، همانند جرقه ای خرمن اعتراضات اصولگرایان را شعله ور کرد و فضای التهاب مجلس علیه دولت که در دو هفته اخیر و پس از سکوت الهام بخش وحدت کمی ملایم شده بود را مجددا دامن زد و برای کاستن از حرارت این خرمن چاره ای برای صالحی جز کنار گذاشتن محترمانه یار غار مشایی از دستگاه دیپلماسی نبود.
همزمان حمید سجادی وزیر معرفی شده توسط احمدی نژاد برای عهده داری وزارت ورزش و جوانان هم برای کسب رای به بهارستان رفت و در این شرایط ارسال نامه طعنه آمیز به نمایندگان برای معرفی وی و بروز بحران به دلیل انتصاب ملک زاده تنها شرایط را برای دولت دشوارتر کرد و به واکنشهای بی‌سابقه مجلسیان به رئیس دولت در جلسه رای اعتماد و نهایتا رای منفی به سجادی و استعفای ملک زاده منتهی شد.
این در حالی است که یک ماه قبل و در جریان خانه نشینی احمدی نژاد در اعتراض به ابقای وزیر اطلاعات با حکم حکومتی، یک باره سه تن از وزرای احمدی نژاد با طرح یک باره ادغام ها عملاً کنار گذاشته شدند و گرهی بر مشکلات داخلی دولت افزوده گردید.
هم اکنون دو تحلیل درباره چرایی این گونه عملکرد احمدی‌نژاد وجود دارد:
تحلیل نخست، عملکرد رئیس دولت را در چارچوب نظریه "بازی" بررسی می کند و معتقد است هر اقدام احمدی‌نژاد برای تحقق هدفی معین و دارای مصالحی خاص برای اوست. به طور نمونه انتصاب ملک زاده با هدف عزل صالحی به هزینه مجلس و تعیین سرپرست برای وزارت خارجه جهت انجام انتصابات خاص می باشد. یا نامه طعنه آمیز به مجلس در معرفی سجادی جهت رای نیاوردن وی و معرفی گزینه اصلی دولت یعنی سعیدلو به مجلس به عنوان دومین وزیر پیشنهادی است که قاعدتا مجلس آن را تایید خواهد کرد.
یا در جریان موضوع ادغامها، هدف اصلی عزل سه تن از یاران اصلی سابق احمدی نژاد بود که ظاهرا اقدام به دادن اطلاعات و گزارش به مقامات عالی رتبه نظام درباره حلقه اصلی دولت کرده بودند و چون در شرایط عادی عزل این سه تن ممکن نبود، موضوع ادغامها به عنوان بهانه ای طرح گردید.
اما دیدگاه دوم برخلاف تحلیل نخست که هر یک از اقدامات احمدی نژاد را دارای توجیه منطقی و مصالح کافی برای دولت می‌داند، معتقد است اقدامات احمدی‌نژاد به تنهایی فاقد توجیه و یک برنامه ریزی حساب شده و طرح قبلی بوده و مجموعه آنها تنها در تئوری بی‌نظمی قابل تحلیل است.
بر اساس این تحلیل، در صورت مسلط بودن نظام در کنترل شرایط، احتمال دستگیری حلقه نخست احمدی نژاد و سپس اقدامات جدی مجلس علیه خود او زیاد است و تنها راه برای جلوگیری از این روند یا کند کردن آن، کاهش میزان کنترل نظام بر شرایط اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و امنیتی است.
بنابراین بسیاری از اقداماتی که به بی‌ثباتی می‌انجامد، در راستای این هدف می تواند ارزیابی شود که انشاالله چنین نبوده و از این پس نیز نخواهد بود.
در این چهارچوب، تلاش گسترده و معنادار در نادیده انگاشتن و نفی حکم حکومتی رهبر انقلاب درباره ابقای وزیر اطلاعات می تواند معنا یابد، چرا که در طول 6 سال گذشته بیشترین استفاده ای که یکی از روسای قوا از ظرفیت حکم حکومتی برای عبور از موانع قانونی انجام داده است، مربوط به دولت نهم و دهم بوده، اما با توجه به اینکه در شرایط بحران، حکم حکومتی یکی از اهرمهای اصلی کنترل نظام می باشد، تضعیف ابزار حکم حکومتی در چهارچوب این سناریو توجیه می شود.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید