كجای ما مثل همه جای دنیاست؟

آفتاب‌‌نیوز : آفتاب: قربون برم خدا رو ، یه بوم و دو هوا رو ... این ور بوم تابستون، اون ور بوم زمستون ...
قصه اش را همه می دانید و احتمالا شما هم مثل من این روزها زیاد یاد این قصه می افتید.

برخی از مسئولان بدون آن كه متوجه باشند برای توجیه یك مشكل از چاله به چاه می افتند . مثلا می خواهند شرمساری شان از قضیه ای مثل تجاوز دسته جمعی اشرار به اعضای یك خانواده در محیط خصوصی و فقدان امنیت و عدم برخورد قاطع با مجرمین ( كه طبق اعلام رسمی اكثرا سابقه دار بوده اند) را بپوشانند و چون ما قرار نیست مثل سوئدی ها استعفا دهیم یا مثل ژاپنی ها خودكشی كنیم با كمال جرأت و شهامت اظهار می فرمایند : در " همه جای دنیا " از این اتفاق ها می افتد ! و البته تا اینجا حق هم دارند و راست می گویند ، بله در " همه جای دنیا " از این اتفاقات رخ می دهد.

لیكن آیا در سایر امور هم ما خودمان را با " همه جای دنیا " مقایسه می كنیم كه اینجا مثل " همه جای دنیا " شده ایم ؟ چرا وقتی پای مردم در میان است حق نداریم خود را با دیگران مقایسه كنیم ، ولی وقتی نوبت به پاسخگویی مسئولان می رسد ما می شویم مثل " همه جای دنیا " ؟

بیایید صادقانه بپذیریم كه ما در شرایطی به سر می بریم كه خوب و بدش در هم است و همه چیزمان به هم می آید و به هزار و یك دلیل - از تراكمات تاریخی و فرهنگی تا توطئه استكبار جهانی - مشكلات خودمان را داریم .

ما كه حراست یك اداره كوچك مان در آن طرف كشور، یك نفر را به دلیل شبهه مشكلی ساده اخراج می كند اما كسی دیگر با پرونده ای صدبرابر آن می تواند [ ... ] بشود.

ما كه سرقت های میلیاردی را رها می كنیم و به سرقت دو كیلو گوشت می پردازیم . ما كه از صدور انقلاب و تأثیرگذاری در تحولات منطقه حرف می زنیم و درست در اوج تحولات جهان اسلام سرمردم را به جن و جن گیری گرم می كنیم و آبروی دین و دیانت و انقلاب و نظام را در دنیا می بریم .

ما كه پلیس مان این طور به حجاب خانم ها و لباس آقایان می پردازد و درست وقتی كه افتضاح تجربه عربستان سعودی در سازمان امر به معروف و نهی از منكر شان آشكار شده، به فكر تأسیس وزارتش افتاده ایم!

كجای ما به " همه جای دنیا " شبیه است كه اینجایمان را این طور توجیه می كنیم ؟

آیا در همه جای دنیا مطبوعات و رسانه ها از پرداختن به بسیاری امور منع می شوند ؟ آیا در همه جای دنیا پنجاه كانال تلویزیونی را یك رئیس اداره می كند ؟ آیا در همه جای دنیا یك انتقاد ساده از یك وزیر و وكیل هم ترس و لرز دارد ؟ آیا در همه جای دنیا ناتوانی ها و كوتاهی شان را باامام و انقلاب و شهدا و دین و خدا توجیه می كنند ؟ آیا در همه جای دنیا می توان از پاسخگو بودن در مقابل مردم به بهانه های گوناگون فرار كرد ؟

آیا در همه جای دنیا موقع سخنرانی از ولایت فقیه دم می زنند و موقع عمل از زیرش در می روند ؟ آیا در همه جای دنیا حرف های مهم نوروزی رهبرشان را طی فروردین ماه روی موتورسیكلت های تشریفات می نویسند و بعد كلا فراموش می كنند ؟

آیا در همه جای دنیا با خون شهدا به همه جا می رسند و بعد قبور مطهرشان را تخریب می كنند و حتى به اجساد پاكشان اهانت می شود ؟

آیا در همه جای دنیا وقتی یك طلبه متعهد به اطاعت از توصیه رهبرشان به مطالبه عدالت می پردازد دستگیرش می كنند و با زبان روزه سیلی اش می زنند ؟ آیا در همه جای دنیا به جای تبیین ارزشهای نظام خود از طریق مدارس و رسانه ها فقط شعارش را می دهند وبعد مخاطبان را به خاطر دوری از این ارزشها محاكمه می كنند ؟

آیا در همه جای دنیا در برنامه كودك تلویزیون مجری های عروسكی به بچه ها توصیه راستگویی می كنند و در اخبار سراسری اش مسئولان رسمی تجربه های دیگر دارند ؟

از این سؤالات تا دلتان بخواهد می شود پرسید . این پرسش ها هم جواب دارد . آری ، اگر معلوم شد كه ما در همه چیزمان مثل همه جای دنیا هستیم ، آن وقت این موضوع را هم می پذیریم و مثل همه جای دنیا برای درمان این درد دنبال دوا می گردیم .

آری ، در " همه جای دنیا " هزار و یك مشكل دارند ،‌فراموسونری هست ، سی آی ای هست ، نفوذ مال و ثروت و قدرت هست ، فساد و فحشا هست و همه اینها قبول ، اما در مقابل یك نوعی توازن قوای سیاسی مناسبات سلطه و حضور حزبی و پرسشگری و پاسخگویی و افشاگری هم هست . و از همین " همه جای دنیا " هر روز رسانه های خودمان خبر از وزیری می دهند كه به خاطر یك دروغ استیضاح شده یا رئیسی كه به خاطر یك مشكل بركنار گردیده یا نماینده پارلمانی كه به خاطر استفاده از كارت اعتباری اداری برای سی لیتر بنزین ناقابل آبرو و حیثیت خود را از دست داده است .

پیشتر بارها نوشته ام كه هرگز روا نیست خود را با هر جای دیگر دنیا مقایسه كنیم ، ارزشهای معنوی و قابلیت های انسانی و امیدهای الهی كه انقلاب مبار ك اسلامی را تا كنون هدایت كرده در هیچ جای جهان نیست . افزون بر این ، هر چه در معیارهای ظاهری و مادی مطرح می شود در مقابل دستاوردهای عظیم این نظام پرافتخار رنگ می بازد .

مردم هم حقایق را می دانند و می فهمند كه رنگ و لعاب دروغین دموكراسی و آزادی در غرب اساسا فریبی بیش نیست ، با این تفاوت كه آنها برای جا انداختن این دروغ هزینه می كنند .

در مقاله " آمریكا دروغ می گوید ، جمهوری اسلامی هم ! " به همین موضوع پرداخته ام كه آنها در مسائل كلان دروغ می گویند ولی در امور خرد به راستگویی تظاهر می كنند اما ما در شعارهای اساسی نظام چون " استقلال و مردمسالاری دینی " راست می گوییم لیكن خودمان را برای امور بسیار ساده ای ضایع می كنیم و مثلا می گوییم در كشور ما اصلا همجنس بازی وجود ندارند و هیچ كس برای نان شبش محتاج نیست ! " . باید بپذیریم كه نمی شود یك بام داشت ودو هوا ، و با تعابیری مثل " همه جای دنیا " با مردم سخن گفت .

این حرف مال مانیست كه همیشه از حكومت اسلامی حرف زده ایم و مردم را به آرمانهای عدالت علوی سرخوش و دلگرم ساخته ایم . باید تكلیفمان را مشخص كنیم ، اگر ادعای حركت در مسیر الگوی آرمانی اسلام را داریم باید پای آن بایستیم و اگر قرار است مثل " همه جای دنیا " باشیم دیگر سزاوار نیست این قدر از دین و عقیده مردم هزینه كنیم و دائم از حكومت عدل علی علیه السلام حرف بزنیم.