آفتابنیوز : آفتاب: انتشار دور جدید هفته نامه «شهروند امروز»، به سردبیری رضا خجسته رحیمی- سردبیر سابق مهرنامه - با انتقاد از گردانندگان سابق این مجله و مشی اصلاحطلبی آغاز شد.
خجسته رحیمی در سرمقاله شماره اول این مجله با اشاره تاریخی به روند اصلاحات به گلایه از مطبوعاتی كه یک شبه به حزب سیاسی تبدیل میشوند و فهرست انتخاباتی ارائه میدهند، پرداخت.
هفته نامه «شهروند امروز» پس از وقفهای 20 ماهه، از 11 تیر ماه فعالیت مجدد خود را از سر گرفت و اولین شماره دروه جدید آن روانه كیوسکهای رونامهفروشی شد. از سر گیری انتشار این هفتهنامه كه با اعمال تغییراتی در هیات تحریریه، محتوا و پرداخت به سوژهها ایجاد شده است، نوید دهنده آغازی نو در«روزنامهنگاری اصلاحطلبی» است.
به گزارش فردا، «شهروند امروز» در نیمه دوم آبان 87 با حكم هیأت نظارت بر مطبوعات به دلیل تخطی از موارد ذكر شده در شناسنامه مجله، از ادامه فعالیت باز ماند. شناسنامه این هفته نامه خبری- تحلیلی اجازه فعالیت در حوزههای فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی و ورزشی را به این مجله میداد. اصرار گردانندگان این مجله برای پرداختن به سیاست در ابتدا و شتاب بخشیدن به آن در نیمههای راه، موجبات توقف انتشار این مجله را دامن زد.
خجسته رحیمی با اشاره به این تجربه تاریخی تلاش میكند تا به مسیر اصلاحات در یک سده اخیر در ایران و اقدامات دولتمردان برای سامان دادن به اوضاع كشور اشاره كند. مسیری كه به گفته خجسته رحیمی «بیش از یک سده از آغاز آن میگذرد و صد البته كه ما همچنان در خم كوچههای آزادی و برابری و برادری گرفتار و درماندهایم.
همچنان نقدها و هشدارهای صور اسرافیل تازهاند و امروزی مینمایند: اصلاحات در بالا بدون اصلاحات در پایین میسر نیست. آنكه خواب است نمیتواند طالب بیداری باشد. جامعهای كه دروغ میگوید نمیتواند راستگویی را مطالبه كند. نمیتوان به دست و پا زدن در خرافههای روزمره مشغول بود و از ترویج خرافه در بالا انتقاد داشت».
در ادامه این یادداشت سردبیر به رسالت دور جدید این مجله اشاره میكند «آگاهی شهروندان از آنچه باید بخواهند و نه اكتفا به دانستن آنچه نمیخواهند؛ شناخت ضعفهای خود و نه فقط برشمردن ضعفهای دولتمردان؛ نقد فرهنگ پیش از سیاست».
خجسته رحیمی با ذكر این اشارات به انتقاد از اصلاحطلبان ایرانی نیز میپردازد كه در سالهای جلوس قدرت بدون توجه به «بسترهای اجتماعی» در پی دستیابی به اكسیر اصلاحات در ایران بودند و شیپور را از سر گشاد آن مینواختند. روزگاری كه روزنامه نگاران ایرانی تصور میكردند در روزنامههای خود بایستی جای خالی احزاب را پُر كنند و از این رو بود كه به تبلیغ برنامههای سیاسی در مجلات خود میپرداختند.
اصللاحطلبانی كه پس از خرداد 76 به دنبال انقلاب كاغذی در روزنامههای زنجیرهای بودند و تلاش میكردند در روزنامههای زنجیرهای خود جایگاه احزاب را پُر كنند و در این میان منافع سیاسی را بر منافع ملی ترجیح میدادند.
خجسته رحیمی با اشاره به شكلگیری خرقالساعه برخی از نهادها در ایران، این طور عنوان میكند كه «در كشوری كه هیچ چیز در جای خودش قرار نگرفته است و نهادهایش یک شبه ساخته میشوند و شبانه از میان برداشته، خلاف عادت نیست اگر مطبوعاتش یک شبه به یک حزب سیاسی بدل شوند و فهرست انتخاباتی ارائه دهند...».
این گفتهها به تجربه سردبیر سابق این هفته نامه (محمد قوچانی) اشاره دارد كه با نزدیک شدن موسم انتخابات ریاستجمهوری، ردای سیاست بر تن كرده و به حمایت از كاندیدای مورد نظر خود پرداخت و زمینهسازی توقف انتشار این مجله را مهیا كرد.
نگاهی گذرا به شناسنامه و تحریریه و همكاران «شهروند امروز» جای خالی حوزه سیاست در این مجله را آشكار میكند و نشان میدهد كه گردانندگان جدید این مجله تلاش دارند به فرهنگ توجه بیشتری داشته باشند. «شهروند امروز» مدعی آن است كه از در تنگ سیاست به مسائل نپردازد و مسائل فرهنگی را سرلوحه كار خود قرار دهند.