خواننده محبوب پرویی وزیرفرهنگ این کشور شد
آفتاب‌‌نیوز : آفتاب: سوزانا باکا، خواننده نامدار پرویی، به مقام وزارت فرهنگ این کشور رسید. این زن ۶۷ ساله که تباری آفریقایی دارد، نخستین عضو سیاهپوست کابینه پرو خواهد بود. یک دهم جمعیت ۳۰ میلیونی پرو دارای نژاد آفریقایی است.
اولانتا هومالا، رییس‌جمهور ۴۸ ساله و چپ پرو، در نخستین روز شروع کار خود شگفتی‌آفرین شد. انتظار می‌رفت هومالا در این روز برای قدردانی از مردم فقیری که به او رای داده بودند، سخنی در باره اقتصاد و معیشت آنها بگوید. اما وی اعلام کرد که وزیر فرهنگ جدید پرو، سوزانا باکا، خواننده سپاهپوست محبوب مردم است.
کشور پرو جامعه‌ای چند قومی و متشکل از سرخپوست‌ها، بومیان جنگل‌های آمازون، دورگه‌های سرخپوست/ اروپایی، آفریقایی و حتی آسیایی است. گروه آسیایی عمدتا چینی‌ها و ژاپنی‌ها هستند. تنها ۱۵ درصد جمعیت پرو در جرگه سفیدپوستان قرار دارند.
ممکن است معرفی سوزانا باکا به‌عنوان وزیر فرهنگ پرو، قشر ممتاز سفید پوست در این کشور را سرخورده کرده باشد، اما او با اعتماد به نفسی درخور در نخستین مصاحبه رادیویی خود گفت: «من خواهم کوشید تا فرهنگ نه فقط پهنه‌ای برای لذت از ثروت، بلکه مناسبتی برای دستیابی همه به دمکراسی باشد.»
نام کامل وزیر فرهنگ جدید پرو، سوزانا استر دولا باکا است. او در سال ۱۹۴۴ در خانواده‌ای اهل موسیقی در شهری ساحلی در جنوب لیما زاده شده است. مادرش به رقص اشتغال داشت و پدرش گیتار می‌نواخت. سوزانا باکا زندگی حرفه‌ای خود را با آموزگاری شروع کرده و بعد به فعالیت‌های فرهنگی فراملیتی روی آورده است.
اولین سرمشق‌های هنری سوزانا باکا، خاله و دخترخاله‌اش بوده‌اند که در سال ۱۹۶۹ یک گروه موسیقی فولکلور با ترانه‌ها و ملودی‌های پرویی/آفریقایی راه‌اندازی کرده بودند. سوزانا باکا در این ارکستر برای آزادی آنجلا دیویس آواز می‌خواند. آنجلا دیویس، زن سیاهپوست آمریکایی، آن زمان به دلیل فعالیت‌های سیاسی چپ‌گرایانه در زندان بود.
آوازه شهرت سوزانا باکا تازه از سال ۱۹۸۷ و با ورود اولین صفحه‌ی او در بازار پیچید. باکا از سال ۱۹۹۵ و با کمک دیوید بیرن، موزیسین آمریکایی، پله‌های شهرت جهانی را پیمود و در نهایت جایزه معتبر "گرمی" را گرفت که سالانه در لس‌آنجلس به دست‌اندرکاران عرصه‌های گوناگون موسیقی اهدا می‌شود. آن‌چه او می‌خواند، آمیزه‌ای است از نغمه‌ها و ضرب‌های محلی پرو و منطقه کاریبیک با کلامی که جانمایه‌ا‌ی سیاسی و انتقادی دارد. باکا دستکم برای مردم پرو چون بتی پرستیدنی است. مردم او را "صدای پرو" می‌‌دانند.
الگوی باکا برای کار در مقام وزارت فرهنگ پرو، ژیلبرتو ژیل، وزیر فرهنگ برزیل در دوران لولا دا سیلوا است که او هم موسیقیدان بود. باکا می‌گوید که می‌خواهد مانند ژیل با شادمانی و افتخار کاری برای مردم خود انجام دهد، حتی اگر این خدمت، مستلزم دادن کنسرت به نفع آنها باشد.
اولانتا هومالا، رییس‌جمهور ۴۸ ساله و چپ پرو، در نخستین روز شروع کار خود شگفتی‌آفرین شد. انتظار می‌رفت هومالا در این روز برای قدردانی از مردم فقیری که به او رای داده بودند، سخنی در باره اقتصاد و معیشت آنها بگوید. اما وی اعلام کرد که وزیر فرهنگ جدید پرو، سوزانا باکا، خواننده سپاهپوست محبوب مردم است.
کشور پرو جامعه‌ای چند قومی و متشکل از سرخپوست‌ها، بومیان جنگل‌های آمازون، دورگه‌های سرخپوست/ اروپایی، آفریقایی و حتی آسیایی است. گروه آسیایی عمدتا چینی‌ها و ژاپنی‌ها هستند. تنها ۱۵ درصد جمعیت پرو در جرگه سفیدپوستان قرار دارند.
ممکن است معرفی سوزانا باکا به‌عنوان وزیر فرهنگ پرو، قشر ممتاز سفید پوست در این کشور را سرخورده کرده باشد، اما او با اعتماد به نفسی درخور در نخستین مصاحبه رادیویی خود گفت: «من خواهم کوشید تا فرهنگ نه فقط پهنه‌ای برای لذت از ثروت، بلکه مناسبتی برای دستیابی همه به دمکراسی باشد.»
نام کامل وزیر فرهنگ جدید پرو، سوزانا استر دولا باکا است. او در سال ۱۹۴۴ در خانواده‌ای اهل موسیقی در شهری ساحلی در جنوب لیما زاده شده است. مادرش به رقص اشتغال داشت و پدرش گیتار می‌نواخت. سوزانا باکا زندگی حرفه‌ای خود را با آموزگاری شروع کرده و بعد به فعالیت‌های فرهنگی فراملیتی روی آورده است.
اولین سرمشق‌های هنری سوزانا باکا، خاله و دخترخاله‌اش بوده‌اند که در سال ۱۹۶۹ یک گروه موسیقی فولکلور با ترانه‌ها و ملودی‌های پرویی/آفریقایی راه‌اندازی کرده بودند. سوزانا باکا در این ارکستر برای آزادی آنجلا دیویس آواز می‌خواند. آنجلا دیویس، زن سیاهپوست آمریکایی، آن زمان به دلیل فعالیت‌های سیاسی چپ‌گرایانه در زندان بود.
آوازه شهرت سوزانا باکا تازه از سال ۱۹۸۷ و با ورود اولین صفحه‌ی او در بازار پیچید. باکا از سال ۱۹۹۵ و با کمک دیوید بیرن، موزیسین آمریکایی، پله‌های شهرت جهانی را پیمود و در نهایت جایزه معتبر "گرمی" را گرفت که سالانه در لس‌آنجلس به دست‌اندرکاران عرصه‌های گوناگون موسیقی اهدا می‌شود. آن‌چه او می‌خواند، آمیزه‌ای است از نغمه‌ها و ضرب‌های محلی پرو و منطقه کاریبیک با کلامی که جانمایه‌ا‌ی سیاسی و انتقادی دارد. باکا دستکم برای مردم پرو چون بتی پرستیدنی است. مردم او را "صدای پرو" می‌‌دانند.
الگوی باکا برای کار در مقام وزارت فرهنگ پرو، ژیلبرتو ژیل، وزیر فرهنگ برزیل در دوران لولا دا سیلوا است که او هم موسیقیدان بود. باکا می‌گوید که می‌خواهد مانند ژیل با شادمانی و افتخار کاری برای مردم خود انجام دهد، حتی اگر این خدمت، مستلزم دادن کنسرت به نفع آنها باشد.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید