معمای ابرنواختر رؤیت شده در ۱۸۵ میلادی حل شد
آفتاب‌‌نیوز : آفتاب: معمایی پیرامون اولین ابرنواختر ضبط‌شده در تاریخ مدون بشر، که منجمان چینی در سال ۱۸۵ میلادی آن را رؤیت کردند، حل شده است.
ابرنواختر "آر سی دبلیو ۸۶" در آن زمان به عنوان یک "ستاره مهمان" ضبط شده بود.
در دوره‌های اخیرتر منجمان کنجکاو بوده‌اند که این سحابی چگونه به این سرعت و در این ابعاد رشد کرد.
رصدهای تلسکوپ فضایی اکنون حاکیست که پیش از انفجار، بادی از ستاره برخاست که باعث ایجاد "حفره‌ای" در فضای اطراف شد و همین زمینه را برای رشد سریع آن فراهم کرد.
این ابرنواختر در فاصله ۸ هزار سال نوری از زمین، بسیار بزرگ است و اگر امکان مشاهده نور فروسرخ آن با چشم غیرمسلح وجود داشت به اندازه ماه به نظر می‌رسید.
این یافته‌ها که نتایج آن در نشریه "استروفیزیکال" چاپ شده داده‌های فعلی از تلسکوپ اشعه ایکس چاندرا و رصدخانه "اکس ام ام-نیوتون" را با تصاویر اخیر از تلسکوپ فضایی اسپیتزر و تلسکوپ مادون سرخ "وایز" ترکیب می‌کند.
هر دو اینها به نور مادون قرمز حساس هستند و تصویری از وضعیت موادی در بقایای ابرنواختر که دمای آنها بسیار پایین است ارائه می‌کنند.
این داده‌ها نشان می‌دهد که ابرنواختر ابتدا در درون یک "حفره" نسبتاً خالی شکل گرفت که باعث شد مواد آن بتواند بدون مانع به سرعت رشد کند.
با این حال پرونده "آر سی دبلیو ۸۶" بسته نشده است؛ این حفر‌ه‌ها تنها در مورد ابرنواخترهای به اصطلاح "ریزش هسته" شکل می‌گیرند، اما رصدهای چاندرا و اکس ام ام-نیوتون شواهدی از وجود مقدار زیادی آهن در این بقایا به دست می‌دهد - که با ابرنواخترهای نوع 1A مرتبط است.
بیل دانچی دانشمند ماموریت‌های اسپتیزر و وایز می‌گوید: "منجمان یکی از اسرار یک معمای دو هزار ساله کیهانی را گشودند تا با یک معمای دیگر روبه‌رو شوند."
ابرنواختر "آر سی دبلیو ۸۶" در آن زمان به عنوان یک "ستاره مهمان" ضبط شده بود.
در دوره‌های اخیرتر منجمان کنجکاو بوده‌اند که این سحابی چگونه به این سرعت و در این ابعاد رشد کرد.
رصدهای تلسکوپ فضایی اکنون حاکیست که پیش از انفجار، بادی از ستاره برخاست که باعث ایجاد "حفره‌ای" در فضای اطراف شد و همین زمینه را برای رشد سریع آن فراهم کرد.
این ابرنواختر در فاصله ۸ هزار سال نوری از زمین، بسیار بزرگ است و اگر امکان مشاهده نور فروسرخ آن با چشم غیرمسلح وجود داشت به اندازه ماه به نظر می‌رسید.
این یافته‌ها که نتایج آن در نشریه "استروفیزیکال" چاپ شده داده‌های فعلی از تلسکوپ اشعه ایکس چاندرا و رصدخانه "اکس ام ام-نیوتون" را با تصاویر اخیر از تلسکوپ فضایی اسپیتزر و تلسکوپ مادون سرخ "وایز" ترکیب می‌کند.
هر دو اینها به نور مادون قرمز حساس هستند و تصویری از وضعیت موادی در بقایای ابرنواختر که دمای آنها بسیار پایین است ارائه می‌کنند.
این داده‌ها نشان می‌دهد که ابرنواختر ابتدا در درون یک "حفره" نسبتاً خالی شکل گرفت که باعث شد مواد آن بتواند بدون مانع به سرعت رشد کند.
با این حال پرونده "آر سی دبلیو ۸۶" بسته نشده است؛ این حفر‌ه‌ها تنها در مورد ابرنواخترهای به اصطلاح "ریزش هسته" شکل می‌گیرند، اما رصدهای چاندرا و اکس ام ام-نیوتون شواهدی از وجود مقدار زیادی آهن در این بقایا به دست می‌دهد - که با ابرنواخترهای نوع 1A مرتبط است.
بیل دانچی دانشمند ماموریت‌های اسپتیزر و وایز می‌گوید: "منجمان یکی از اسرار یک معمای دو هزار ساله کیهانی را گشودند تا با یک معمای دیگر روبه‌رو شوند."
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید