سیدحسن خمینی: هنر فریاد جامعه را منعکس می‌کند
آفتاب‌‌نیوز : آفتاب: حجت الاسلام و المسلمین سید حسن خمینی در دیدار جمعی از شاعران پیشکسوت و جوان انقلاب اسلامی با ابراز خرسندی از این دیدار گفت: یکی از بزرگان جمله لطیفی دارد که اگر می‌خواهید ببینید یک جامعه در آینده چگونه می‌اندیشد، به حوزه هنر سری بزنید. هنر امروز جامعه، فکر فردای آن جامعه است؛ شاید چون هنرمندها زودتر احساس می‌کنند و به هم ریختگی‌ها را سامان می‌بخشند و منظم‌تر بیان می‌کنند یا شاید به علت این که درد ابتدا توسط زبان هنر بیان می‌شود و بعد اندیشمندان آن را درمان می‌کنند یا به طریق شناخت به سوی درمانش حرکت می‌کنند و آن را تئوریزه می‌کنند.
وی ادامه داد: در نتیجه این دانشمندان نیستند که هنر را تئوریزه می‌کنند، بلکه هر دو معلول یک چیزند، اما هنر و زبان احساس زودتر به بیان خود می‌پردازد.
سید حسن خمینی در ادامه با اشاره به جایگاه هنر در سوق جوامع به سوی اخلاق گفت: رمز غیراخلاقی زیستن این است که انسان خودش را محور جهان ببیند. هر وقت انسان خودش را محور یافت، آغاز غیراخلاقی‌شدن است و رمز اخلاق این است که انسان بتواند خودش را جای دیگران بگذارد.
وی ادامه داد:هر چه شما بتوانید جامعه را به این نقطه ببرید که انسان‌ها از این که خودشان را محور دنیا ببینند، خارج شوند و بتوانند با دیگران همزاد پنداری کنند و جای آنان قرار بگیرند، آن وقت اخلاقی‌تر زندگی می‌کنند و درک درست و بهتری از فضای جامعه‌شان پیدا می‌کنند.
یاداگار امام راحل همچنین تصریح کرد: اگر انسان بداند که با اخمش چه مصیبتی به روزگار طرف مقابل می‌آید و آن را درک کند، ممکن است کمتر اخم کند.
وی ادامه داد: سینما و به ویژه کارتون تا میزان زیادی در روابط انسانی‌تر با حیوانات تاثیر داشته است و موجب شده که انسان‌ها حس کنند، حیوانات هم با هم روابط عاطفی دارند. بچه‌ها از کودکی می‌توانند خودشان را به جای حیوانی بگذارند و آن وقت به حیوان به عنوان یک شیء و ابزارغریب نگاه نمی‌کنند و وقتی نشتری به حیوان می‌زنند درد آن را به گونه‌ای در فضای ذهنی خودشان احساس می‌کنند.
وی ادامه داد: ادبیات به عنوان یک گام هنر در این بعد اخلاقی زیستن جوامع تاثیر دارد. یک رمان و یک شعر این حس را خیلی قوی‌تر به مخاطب منتقل می‌کند که بتوانند خودشان را به جای دیگران بگذارند. ما تا وقتی که نتوانیم وارد ذهن دیگران شویم که چه مقدار از بدی و از اخم و عصبانیت و بی ادبی و رفتار ناشایست ما تاثیر می‌گیرند نمی‌توانیم به سوی اصلاح آن برویم.
یادگار امام راحل ادامه داد: احساسی که توسط هنر و به خصوص شعر منتقل و توسط متن جامعه درک می‌شود درک یک مشکل در درون جامعه است، البته الزاماً همیشه مشکل همه جامعه نیست، ولی وقتی که طیف‌های مختلف و متعددی از هنرمندان نسبت به یک مساله‌ای درون جامعه هشدار می‌دهند، نشان از یک بیماری است که در وجود انسان اولین شاهدش فریاد ناشی از درد است، در مرحله بعد است که تلاش می‌کنیم آن را درمان کنیم در وجود جامعه ،فریادی است که هنر آن را منعکس می‌کند.
وی همچنین خاطرنشان کرد: اما این نکته دولبه دارد ،این که به هنر صرفاً به عنوان یک آژیر خطر نگاه کنیم و یکی اینکه خود هنرمند، نه به عنوان یک اعلام کننده، بلکه به عنوان یک تأثیر گذار در درمان هم خودش را بشناسد و تاثیرگذاری خودش را در جامعه لمس کند.
وی افزود: اشعار لطیفی که توسط دوستان خوانده شد، به شعر آئینی، نشان از یک دینداری و درد دینی است که آنان را به هشدار وامی دارد و این دوستان هر جمع و نشستی که داشته باشند، باید این درد را به عنوان هشدار بیان کنند؛ اگر آنان که باید بشنوند شنیدند که چه خوب، اما اگر نشنوند مصداق این است که جاهلان را نیست آگاهی زحال خویشتن/خفته خود را دائماً بیدار می‌بیند به خواب.
سید حسن خمینی ادامه داد: نکته دوم این است که باید از انفعال بیرون آمد و از این که صرفاً یک اعلام گر و اعلام کننده خطر باشید و باشیم بیرون بیاییم و وارد فعالیت شویم. هنر صرفاً یک موضع انفعالی در بیان درد جامعه نیست، نیمی از کار هست، اما تمام آن نیست وظیفه هنرمند تنها این نیست، چون هنرمند به نوبه خود یک انسانی است همراه با هنر. هنرمندان جامعه ما از حیث بیان انفعالی و متاثر شدن از جامعه زودتر متاثر می‌شوند، اما در تاثیر گذاری برای ساختن معمولاً یک مقدار عقب‌اند و دیرتر وارد عرصه می‌شوند در حالی که این مرز را باید شکست و از بین برد؛ البته گام راحتی نیست. البته تک مهره‌ها و تک چهره‌هایی بودند که همیشه علاوه بر تبین روزگار خودشان، پیشتاز روزگارشان هم بوده‌اند، اما این کار باید جمعی باشد.
در این جلسه که احمد مسجد جامعی وزیر سابق فرهنگ و ارشاد اسلامی و عضو شورای شهر تهران نیز حضور داشتند استاد حمید سبزواری، ساعد باقری، فاطمه راکعی، سهیل محمودی، عبدالجبار کاکایی، افشین علاء و تنی دیگر از شاعران به شعرخوانی و بیان دیدگاه‌ها‌ی‌شان پرداختند. حجت الاسلام و المسلمین سید حسن خمینی نیز در پایان این جلسه دو قطعه از اشعار خود را قرائت کرد.
وی ادامه داد: در نتیجه این دانشمندان نیستند که هنر را تئوریزه می‌کنند، بلکه هر دو معلول یک چیزند، اما هنر و زبان احساس زودتر به بیان خود می‌پردازد.
سید حسن خمینی در ادامه با اشاره به جایگاه هنر در سوق جوامع به سوی اخلاق گفت: رمز غیراخلاقی زیستن این است که انسان خودش را محور جهان ببیند. هر وقت انسان خودش را محور یافت، آغاز غیراخلاقی‌شدن است و رمز اخلاق این است که انسان بتواند خودش را جای دیگران بگذارد.
وی ادامه داد:هر چه شما بتوانید جامعه را به این نقطه ببرید که انسان‌ها از این که خودشان را محور دنیا ببینند، خارج شوند و بتوانند با دیگران همزاد پنداری کنند و جای آنان قرار بگیرند، آن وقت اخلاقی‌تر زندگی می‌کنند و درک درست و بهتری از فضای جامعه‌شان پیدا می‌کنند.
یاداگار امام راحل همچنین تصریح کرد: اگر انسان بداند که با اخمش چه مصیبتی به روزگار طرف مقابل می‌آید و آن را درک کند، ممکن است کمتر اخم کند.
وی ادامه داد: سینما و به ویژه کارتون تا میزان زیادی در روابط انسانی‌تر با حیوانات تاثیر داشته است و موجب شده که انسان‌ها حس کنند، حیوانات هم با هم روابط عاطفی دارند. بچه‌ها از کودکی می‌توانند خودشان را به جای حیوانی بگذارند و آن وقت به حیوان به عنوان یک شیء و ابزارغریب نگاه نمی‌کنند و وقتی نشتری به حیوان می‌زنند درد آن را به گونه‌ای در فضای ذهنی خودشان احساس می‌کنند.
وی ادامه داد: ادبیات به عنوان یک گام هنر در این بعد اخلاقی زیستن جوامع تاثیر دارد. یک رمان و یک شعر این حس را خیلی قوی‌تر به مخاطب منتقل می‌کند که بتوانند خودشان را به جای دیگران بگذارند. ما تا وقتی که نتوانیم وارد ذهن دیگران شویم که چه مقدار از بدی و از اخم و عصبانیت و بی ادبی و رفتار ناشایست ما تاثیر می‌گیرند نمی‌توانیم به سوی اصلاح آن برویم.
یادگار امام راحل ادامه داد: احساسی که توسط هنر و به خصوص شعر منتقل و توسط متن جامعه درک می‌شود درک یک مشکل در درون جامعه است، البته الزاماً همیشه مشکل همه جامعه نیست، ولی وقتی که طیف‌های مختلف و متعددی از هنرمندان نسبت به یک مساله‌ای درون جامعه هشدار می‌دهند، نشان از یک بیماری است که در وجود انسان اولین شاهدش فریاد ناشی از درد است، در مرحله بعد است که تلاش می‌کنیم آن را درمان کنیم در وجود جامعه ،فریادی است که هنر آن را منعکس می‌کند.
وی همچنین خاطرنشان کرد: اما این نکته دولبه دارد ،این که به هنر صرفاً به عنوان یک آژیر خطر نگاه کنیم و یکی اینکه خود هنرمند، نه به عنوان یک اعلام کننده، بلکه به عنوان یک تأثیر گذار در درمان هم خودش را بشناسد و تاثیرگذاری خودش را در جامعه لمس کند.
وی افزود: اشعار لطیفی که توسط دوستان خوانده شد، به شعر آئینی، نشان از یک دینداری و درد دینی است که آنان را به هشدار وامی دارد و این دوستان هر جمع و نشستی که داشته باشند، باید این درد را به عنوان هشدار بیان کنند؛ اگر آنان که باید بشنوند شنیدند که چه خوب، اما اگر نشنوند مصداق این است که جاهلان را نیست آگاهی زحال خویشتن/خفته خود را دائماً بیدار می‌بیند به خواب.
سید حسن خمینی ادامه داد: نکته دوم این است که باید از انفعال بیرون آمد و از این که صرفاً یک اعلام گر و اعلام کننده خطر باشید و باشیم بیرون بیاییم و وارد فعالیت شویم. هنر صرفاً یک موضع انفعالی در بیان درد جامعه نیست، نیمی از کار هست، اما تمام آن نیست وظیفه هنرمند تنها این نیست، چون هنرمند به نوبه خود یک انسانی است همراه با هنر. هنرمندان جامعه ما از حیث بیان انفعالی و متاثر شدن از جامعه زودتر متاثر می‌شوند، اما در تاثیر گذاری برای ساختن معمولاً یک مقدار عقب‌اند و دیرتر وارد عرصه می‌شوند در حالی که این مرز را باید شکست و از بین برد؛ البته گام راحتی نیست. البته تک مهره‌ها و تک چهره‌هایی بودند که همیشه علاوه بر تبین روزگار خودشان، پیشتاز روزگارشان هم بوده‌اند، اما این کار باید جمعی باشد.
در این جلسه که احمد مسجد جامعی وزیر سابق فرهنگ و ارشاد اسلامی و عضو شورای شهر تهران نیز حضور داشتند استاد حمید سبزواری، ساعد باقری، فاطمه راکعی، سهیل محمودی، عبدالجبار کاکایی، افشین علاء و تنی دیگر از شاعران به شعرخوانی و بیان دیدگاه‌ها‌ی‌شان پرداختند. حجت الاسلام و المسلمین سید حسن خمینی نیز در پایان این جلسه دو قطعه از اشعار خود را قرائت کرد.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید