آفتاب: دکتر حسین علایی در یادداشتی در روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: بهمن ماه برای بسیاری از ایرانیان و اخیراً برای کشورهای عربی ایام پرخاطره و نشاط آوری است. در ۱۲ بهمن سال ۱۳۵۷ مردم ایران توانستند با مبارزات مستمر خود امام خمینی را پس از ۱۴ سال تبعید، با عزت و شکوه تمام به میهن بازگردانند.
شاه پس از سخنرانی آیتالله خمینی علیه اعطاء حق مصونیت قضایی به آمریکائیان به ویژه مستشاران شاغل در ایران، ایشان را در سال ۱۳۴۳ ابتدا به ترکیه و سپس به عراق تبعید کرده بود. در دوران تبعید امام خمینی، حکومت پهلوی آنقدر به بقا و پایداری خود امیدوار بود که جشن هنر شیراز را با افتضاح تمام برگزار کرد و جشنهای سلطنت ۲۵۰۰ ساله را با حضور تعدادی از سران کشورهای جهان به راه انداخت. کارتر رئیسجمهور وقت آمریکا هم، ایران را جزیره ثبات نامید ولی مردم ایران، این دوران را ایام توسعه ظلم و خفقان مینامیدند و با خود میگفتند:
فغان زین همه ظلم و بیداد و آه
شب است و حصار و دل قتلگاه
گرچه سکوت قبرستانی بر این دوران حاکم بود ولی بسیاری از مبارزین منتظر ایجاد جرقهای بودند تا بساط ظلم و طغیان را از سر کشور برچینند. با رحلت حاج آقا مصطفی فرزند امام خمینی در اول آبان ماه ۱۳۵۶ زمینه برای تحرک مردم آفریده شد. مردم با استفاده از این فرصت در مجالس ختم فرزند مرجع و پیشوای خود به دور هم جمع شدند. امام هم درگذشت فرزندشان را از الطاف خفیه الهی نامیدند زیرا بار دیگر مردم ایران را علیه خودکامگی و استبداد نظام سلطنتی به خروش در آورد.
به هر حال مردم ایران توانستند با مبارزهای ۱۵ ساله در ۲۲ بهمن سال ۱۳۵۷ حکومت خودکامه و استبدادی محمد رضا پهلوی را ساقط نمایند و به عمر ۲۵۰۰ ساله نظامهای پادشاهی در ایران خاتمه دهند. از فردای همین روز بود که فضای آزادی در ایران طنینافکن شد و مردم توانستند احساس کنند که حال میتوانند حکومت دلخواه خود را با رفتن بر سر صندوقهای رأی و با انتخاباتی آزاد و سالم بر سر کار آورند.
اما از سال گذشته بهمن ماه برای مردم کشورهای عربی هم ماه سرنگونی طاغوتها شد. در روزهای نزدیک به آغاز بهمن ماه ۱۳۸۹ حاکم مادام العمر تونس با قیام مردم این کشور به عربستان گریخت و از ۶ بهمن ماه هم قیام گسترده مردم مصر شروع شد و در ۲۲ بهمن سال گذشته هم حسنی مبارک دیکتاتور مصر از حکومت ۳۱ ساله به زیر کشیده شد. امسال هم در اول بهمن ماه، علی عبدالله صالح رئیسجمهور مادام العمر یمن به آمریکا فرار کرد و راه برای ایجاد مردمسالاری در این کشور باز شد.
البته سقوط قذافی هم که خود را رهبر مردم لیبی میخواند را نباید از نظر دور داشت. بنابراین به نظر میرسد که عمر نظامهای استبدادی در جهان به پایان رسیده است و دیکتاتورها نمیتوانند با خودکامگی بر مردم فرمانروایی کنند.
آیا بهمنماه سال آینده شاهد سقوط دیکتاتورهای دیگری چون بحرین، سعودی و... خواهیم بود؟
و سیعلم الذین ظلمواای منقلب ینقلبون