بازیگری که از احمدی‌نژاد ۵۰۰ میلیون تومان وام درخواست کرد
آفتاب‌‌نیوز : آفتاب: سایت روزنامه ایران نوشت: دیداری که در آخر هفته گذشته مابین گروهی از سینماگران و رئیس جمهور برگزار شد فارغ از حرف و حدیث‌های جدی مطرح شده در آن حاوی پیشنهادی هم بود که از سوی مهران رجبی بازیگر طناز سینما و تلویزیون برای کمک به سینماگران ارائه شد.
رجبی در این دیدار به رئیس جمهور پیشنهاد داد که به هر کدام از سینماگران مشکل‌دار 500 میلیون بدهد. برای آگاهی از چند و چون ارائه چنین پیشنهادی و البته جزییات دیدار رییس جمهور با سینماگران با خود رجبی گپی زدیم که بخش‌هایی آن را در ادامه می خوانید.
پیشنهادتان به رئیس جمهور مبنی بر اعطای کمک 500 میلیونی به هر سینماگر شوخی بود یا جدی؟
اتفاقا علیرغم اینکه بسیاری گمان کردند من در حال شوخی هستم اما پیشنهاد من کاملا جدی بود. بسیاری از دوستانی که به دیدار رئیس جمهور آمده بودند متقاضی دریافت وام بودند و من به نیابت از آنها تصمیم گرفتم موضوع را به طور صریح با رئیس جمهور در میان بگذارم. البته احمد نجفی مرتبا از من می خواست این پیشنهاد را مطرح نکنم چون ممکن است باعث خنده حضار شود اما من گفتم بگذار حرفم را بزنم، شد شد، نشد نشد! به هر حال این یک واقعیت است که با وام‌های 10 میلیونی و 20 میلیونی که مشکل مسکن سینماگران حل نمی شود. خودم سال قبل 40 میلیون قرض دادم. برای همین به رئیس جمهور گفتم اگر می خواهد کاری برای سینماگران کند، شرایط اعطای یک وام 500 میلیونی را فراهم کند. چطور می شود که آدم‌هایی 300 میلیارد تومان وام می گیرند اما یک سینماگر نمی تواند. به هر حال یک سینماگر که نمی تواند در آپارتمانی که برای مسکن مهر درنظر گرفته شده با حسن کله پز و علی بقال زندگی کند. سینماگر نیازمند آرامش است و این آرامش با محیط زندگی وی ارتباطی مستقیم دارد. البته من خودم را نمی گویم، من خدا را شکر آن قدر دارم که یک زندگی معمولی را برای خودم فراهم کنم اما در همین سینما آدمی را داریم مثل عبدالرضا اکبری که به او یک واحد خانه در صفادشت(!) داده اند. آخر این بنده خدا که محل کارش تهران است چطور هر روز صبح از صفادشت بکوبد و به تهران بیاید؟
در هر صورت شما پیشنهادتان را ارائه دادید و همکاران هم شما را تشویق کردند.
بله، سینماگران هم می خندیدند و هم کف می زدند. به جرات می گویم در میان کسانی که صحبت کردند بیشترین کف برای من زده شد.
پاسخ رئیس جمهور به این درخواست چه بود؟
رئیس جمهور با متانت به صحبت‌ها گوش داد و با تاکید بر درستی گفته‌های من گفت انجام چنین کاری از توانایی او خارج است. ایشان اظهار داشت بیشترین وامی که تصویب شده است مربوط به فرهیختگان است که آن هم بیش از 70 میلیون تومان نیست. رییس جمهور خودش هم می دانست که این رقمها برای خرید مسکن کافی نیست اما آن بنده خدا هم دست و بالش بسته است.
بجز این دیگر درباره چه مسائلی با رییس جمهور صحبت کردید؟
من یکی دو خاطره برای رئیس جمهور تعریف کردم و این خاطرات هم زمینه ای بود برای اینکه رئیس جمهور را در جریان پیشنهاد 500 میلیونی قرار دهم. دیگران راجع به مالیات و بحث بیمه سینماگران صحبت کردند و من هم بهتر از هر چیزی سعی کردم درباره اوضاع مسکن سینماگران صحبت کنم.
اگر امکان دارد همان خاطره ای که برای رییس جمهور تعریف کردید را برای ما هم تعریف کنید.
خاطره ام مربوط به زمانی بود که به عنوان مجری در مراسم جشن خیرین مدرسه ساز حضور داشتم. در این مراسم هر کدام از خیرین روی سن آمده و مبلغی را برای کمک به مدرسه‌سازی اختصاص می داد و در این بین یکی از خیرین هم که کنار من نشسته بود از همان ابتدا به من گفت منتظر است ببیند بالاترین رقم اهدا شده چقدر است تا او بیشترین رقم را واریز کند. از ابتدای جلسه خیرین به تدریج کمکهایی از 100 میلیون تومان گرفته تا 200 و 300 میلیون را اهدا کردند و در نهایت بالاترین رقم 500 میلیون تومان بود. در اینجا آن خیری که کنار من نشسته بود گفت بالاترین رقم چقدر بوده من هم که می خواستم درستی گفته او را محک بزنم به شوخی گفتم 900 میلیون!!! ایشان هم نه گذاشت و نه برداشت، چکی نوشت با عدد 135 رویش و یک عالمه صفر در جلوی آن؛ بعد که دقت کردم دیدم ایشان 1 میلیارد و 350 میلیون تومان برای مدرسه سازی کمک کرده است.
رجبی در این دیدار به رئیس جمهور پیشنهاد داد که به هر کدام از سینماگران مشکل‌دار 500 میلیون بدهد. برای آگاهی از چند و چون ارائه چنین پیشنهادی و البته جزییات دیدار رییس جمهور با سینماگران با خود رجبی گپی زدیم که بخش‌هایی آن را در ادامه می خوانید.
پیشنهادتان به رئیس جمهور مبنی بر اعطای کمک 500 میلیونی به هر سینماگر شوخی بود یا جدی؟
اتفاقا علیرغم اینکه بسیاری گمان کردند من در حال شوخی هستم اما پیشنهاد من کاملا جدی بود. بسیاری از دوستانی که به دیدار رئیس جمهور آمده بودند متقاضی دریافت وام بودند و من به نیابت از آنها تصمیم گرفتم موضوع را به طور صریح با رئیس جمهور در میان بگذارم. البته احمد نجفی مرتبا از من می خواست این پیشنهاد را مطرح نکنم چون ممکن است باعث خنده حضار شود اما من گفتم بگذار حرفم را بزنم، شد شد، نشد نشد! به هر حال این یک واقعیت است که با وام‌های 10 میلیونی و 20 میلیونی که مشکل مسکن سینماگران حل نمی شود. خودم سال قبل 40 میلیون قرض دادم. برای همین به رئیس جمهور گفتم اگر می خواهد کاری برای سینماگران کند، شرایط اعطای یک وام 500 میلیونی را فراهم کند. چطور می شود که آدم‌هایی 300 میلیارد تومان وام می گیرند اما یک سینماگر نمی تواند. به هر حال یک سینماگر که نمی تواند در آپارتمانی که برای مسکن مهر درنظر گرفته شده با حسن کله پز و علی بقال زندگی کند. سینماگر نیازمند آرامش است و این آرامش با محیط زندگی وی ارتباطی مستقیم دارد. البته من خودم را نمی گویم، من خدا را شکر آن قدر دارم که یک زندگی معمولی را برای خودم فراهم کنم اما در همین سینما آدمی را داریم مثل عبدالرضا اکبری که به او یک واحد خانه در صفادشت(!) داده اند. آخر این بنده خدا که محل کارش تهران است چطور هر روز صبح از صفادشت بکوبد و به تهران بیاید؟
در هر صورت شما پیشنهادتان را ارائه دادید و همکاران هم شما را تشویق کردند.
بله، سینماگران هم می خندیدند و هم کف می زدند. به جرات می گویم در میان کسانی که صحبت کردند بیشترین کف برای من زده شد.
پاسخ رئیس جمهور به این درخواست چه بود؟
رئیس جمهور با متانت به صحبت‌ها گوش داد و با تاکید بر درستی گفته‌های من گفت انجام چنین کاری از توانایی او خارج است. ایشان اظهار داشت بیشترین وامی که تصویب شده است مربوط به فرهیختگان است که آن هم بیش از 70 میلیون تومان نیست. رییس جمهور خودش هم می دانست که این رقمها برای خرید مسکن کافی نیست اما آن بنده خدا هم دست و بالش بسته است.
بجز این دیگر درباره چه مسائلی با رییس جمهور صحبت کردید؟
من یکی دو خاطره برای رئیس جمهور تعریف کردم و این خاطرات هم زمینه ای بود برای اینکه رئیس جمهور را در جریان پیشنهاد 500 میلیونی قرار دهم. دیگران راجع به مالیات و بحث بیمه سینماگران صحبت کردند و من هم بهتر از هر چیزی سعی کردم درباره اوضاع مسکن سینماگران صحبت کنم.
اگر امکان دارد همان خاطره ای که برای رییس جمهور تعریف کردید را برای ما هم تعریف کنید.
خاطره ام مربوط به زمانی بود که به عنوان مجری در مراسم جشن خیرین مدرسه ساز حضور داشتم. در این مراسم هر کدام از خیرین روی سن آمده و مبلغی را برای کمک به مدرسه‌سازی اختصاص می داد و در این بین یکی از خیرین هم که کنار من نشسته بود از همان ابتدا به من گفت منتظر است ببیند بالاترین رقم اهدا شده چقدر است تا او بیشترین رقم را واریز کند. از ابتدای جلسه خیرین به تدریج کمکهایی از 100 میلیون تومان گرفته تا 200 و 300 میلیون را اهدا کردند و در نهایت بالاترین رقم 500 میلیون تومان بود. در اینجا آن خیری که کنار من نشسته بود گفت بالاترین رقم چقدر بوده من هم که می خواستم درستی گفته او را محک بزنم به شوخی گفتم 900 میلیون!!! ایشان هم نه گذاشت و نه برداشت، چکی نوشت با عدد 135 رویش و یک عالمه صفر در جلوی آن؛ بعد که دقت کردم دیدم ایشان 1 میلیارد و 350 میلیون تومان برای مدرسه سازی کمک کرده است.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
لینک های مفید