آبجوسازی عصر مفرغ در قبرس کشف شد
آفتاب‌‌نیوز : آفتاب: باستان شناسان دانشگاه منجستر بریتانیا در جریان کاوش منطقه ای در نزدیکی شهر پافوس، واقع در جنوب غرب جزیره قبرس، یک وسیله سفالی گنبدی شکل را کشف کرده و گفته اند که از آن به عنوان ابزاری برای خشک کردن جو مالت، در تولید آبجو استفاده می‌شده است.
وسیله کشف شده، که حدود دو متر قطر و دو متر عمق دارد، متعلق به عصر مفرغ در سه هزار و پانصد سال پیش است و به گفته کارشناسان، ساکنان این سکونت‌گاه می توانستند با استفاده از این وسیله، آبجو‌های مختلف با حدود ۵ درصد الکل تهیه کنند.
محل کاوش در سکونت‌گاه کیسونرگا-اسکالیا متعلق به اوایل عصر مفرغ میانی است و عملیات گروه باستان‌شناسی دانشگاه منچستر از سال ۲۰۰۷ میلادی آغاز شده است.
لیندی کرو، سرپرست گروه، گفته است که از دوره نوسنگی به بعد، نوشیدن آبجو بخشی مهم از فعالیت های اجتماعی بشر محسوب می‌شد و ممکن است انگیزه اصلی بشر در آغاز به کاشت غلات بوده باشد.
خانم کرو در عین حال افزوده است که یافتن آثاری از ابزار مورد استفاده در تولید آبجو در صدها و هزاران سال پیش واقعه ای نادر است و یافتن بقایای تنور خشک کردن جو مالت در کنار انواع ظروف و ابزار سفالی آبجوسازی فرصت کم نظیری برای شناخت روش و مواد مورد استفاده در ساختن آبجو در آن دوران است.
تنوری که کشف شده در انتهای محوطه ای با وسعت حدود پنجاه متر قرار داشته که کف آن را با نوعی گل و گچ پوشانده بودند.
همراه با این تنور، آسیای دستی (دستاس) و هاون خرد کردن جو، یک اجاق کوچک و انواع دیگ های سفالی لازم برای جوشاندن جو در حرارت کم نیز یافت شده است.
تجهیزات جالب دیگری که از همین محوطه به دست آمده تنگ های کوچکی است که به نظر باستان‌شناسان، برای اندازه گیری خمیر ترش و شکر به کار می رفته تا انواع آبجو با درصد الکل متفاوت و مزه های مختلف تولید شود.
به گفته او، یکی از علل علاقه مردم به آبجو در آن زمان، مغذی‌تر بودن این نوشابه در مقایسه با نان بود در حالیکه به عنوان جانشینی برای آب آشامیدنی، آبجو بیماری‌زایی کمتر هم داشت.
علاوه بر این، در آن دوران هم، مانند امروز، نوشیدن نوشابه های الکلی نوعی تفریح به شمار می رفت و باعث گرم شدن مجامع هم می شد. به عنوان مثال، اعضای جامعه در برابر برخورداری از همکاری و کمک دیگران در جمع آوری محصول یا فعالیت های دیگر، برای دستمزد به آنان آبجو می دادند یا به میهمانی صرف این نوشابه دعوت می کردند.
منابع دانشگاه منچستر گفته اند که باستان‌شناسان برای آشنایی با کارکرد وسیله کشف شده در پافوس، نسخه ای از آن را با استفاده از روش های همان زمان ساختند و آن را در ساختن انواع آبجو به کار بردند.
سرپرست گروه باستان‌شناسان گفته است که محصولات به دست آمده کاملا قابل نوشیدن بود و بعضی از آنها، طعم بهتری نسبت به بقیه داشت.
به گزارش بی بی سی، علاوه بر استفاده از جو، از انگور و انجیر نیز برای تولید آبجو استفاده می شد و به گفته باستان‌شناسان، طعم آبجو ساخته شده از انجیر بهتر از آبجو انگوری بود.
وسیله کشف شده، که حدود دو متر قطر و دو متر عمق دارد، متعلق به عصر مفرغ در سه هزار و پانصد سال پیش است و به گفته کارشناسان، ساکنان این سکونت‌گاه می توانستند با استفاده از این وسیله، آبجو‌های مختلف با حدود ۵ درصد الکل تهیه کنند.
محل کاوش در سکونت‌گاه کیسونرگا-اسکالیا متعلق به اوایل عصر مفرغ میانی است و عملیات گروه باستان‌شناسی دانشگاه منچستر از سال ۲۰۰۷ میلادی آغاز شده است.
لیندی کرو، سرپرست گروه، گفته است که از دوره نوسنگی به بعد، نوشیدن آبجو بخشی مهم از فعالیت های اجتماعی بشر محسوب می‌شد و ممکن است انگیزه اصلی بشر در آغاز به کاشت غلات بوده باشد.
خانم کرو در عین حال افزوده است که یافتن آثاری از ابزار مورد استفاده در تولید آبجو در صدها و هزاران سال پیش واقعه ای نادر است و یافتن بقایای تنور خشک کردن جو مالت در کنار انواع ظروف و ابزار سفالی آبجوسازی فرصت کم نظیری برای شناخت روش و مواد مورد استفاده در ساختن آبجو در آن دوران است.
تنوری که کشف شده در انتهای محوطه ای با وسعت حدود پنجاه متر قرار داشته که کف آن را با نوعی گل و گچ پوشانده بودند.
همراه با این تنور، آسیای دستی (دستاس) و هاون خرد کردن جو، یک اجاق کوچک و انواع دیگ های سفالی لازم برای جوشاندن جو در حرارت کم نیز یافت شده است.
تجهیزات جالب دیگری که از همین محوطه به دست آمده تنگ های کوچکی است که به نظر باستان‌شناسان، برای اندازه گیری خمیر ترش و شکر به کار می رفته تا انواع آبجو با درصد الکل متفاوت و مزه های مختلف تولید شود.
به گفته او، یکی از علل علاقه مردم به آبجو در آن زمان، مغذی‌تر بودن این نوشابه در مقایسه با نان بود در حالیکه به عنوان جانشینی برای آب آشامیدنی، آبجو بیماری‌زایی کمتر هم داشت.
علاوه بر این، در آن دوران هم، مانند امروز، نوشیدن نوشابه های الکلی نوعی تفریح به شمار می رفت و باعث گرم شدن مجامع هم می شد. به عنوان مثال، اعضای جامعه در برابر برخورداری از همکاری و کمک دیگران در جمع آوری محصول یا فعالیت های دیگر، برای دستمزد به آنان آبجو می دادند یا به میهمانی صرف این نوشابه دعوت می کردند.
منابع دانشگاه منچستر گفته اند که باستان‌شناسان برای آشنایی با کارکرد وسیله کشف شده در پافوس، نسخه ای از آن را با استفاده از روش های همان زمان ساختند و آن را در ساختن انواع آبجو به کار بردند.
سرپرست گروه باستان‌شناسان گفته است که محصولات به دست آمده کاملا قابل نوشیدن بود و بعضی از آنها، طعم بهتری نسبت به بقیه داشت.
به گزارش بی بی سی، علاوه بر استفاده از جو، از انگور و انجیر نیز برای تولید آبجو استفاده می شد و به گفته باستان‌شناسان، طعم آبجو ساخته شده از انجیر بهتر از آبجو انگوری بود.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
لینک های مفید