وسوسه ۲۵ میلیون حقوق ماهانه!
آفتاب‌‌نیوز : آفتاب: گفت‌و‌گوی جنجالی و خبرساز امیرعلی اکبری واقعیتی بزرگ را افشا کرد، اینکه تنها فرق مدیران ورزش ما و مدیران ورزش آن کشور کوچک، دلسوزی و آینده‌نگری است در آن کشور که روزگاری جزئی از همین خاک بوده. فدراسیون کشتی یک سال بلاتکلیف نیست و سرپرست موقت و بدون پول اداره نمی‌شود، بلکه در نهایت ثبات مدیریت برای ۴ سال بعد و غرورآفرینی در المپیک بعدی برنامه‌ریزی میکنند.
موضوع رفتن کشتی‌گیرهای ایرانی به کشورهای دیگر موضوعی است که زیاد مطرح میشود، گویا یکی از این کشتی‌گیرها شما هستید، چطور این فکر به ذهنت خطور کرد؟
در تمام مدت دو سال محرومیتم این مسئله ذهنم را مشغول کرده بود در تمام آن دوران به جاهای زیادی از جمله وزارت ورزش و فدراسیون کشتی و خیلی دیگر از سازمان‌ها مراجعه کردم و مشکلم را گفتم اما به نتیجه‌ای نرسیدم.
یعنی کسی به شما کمک نکرد؟
یک کشتی‌گیر سنگین وزن که در سطح حرفه‌ای و قهرمانی تمرین می‌کند، در ماه حداقل ۲ تا ۳ میلیون هزینه آماده‌سازی جسمانی‌اش میشود، جدای از هزینه‌های دیگر زندگی اما من در تمام دوران محرومیتم از جایی کمک نگرفتم و همه آنچه در این مدت برای خود و خانواده‌ام هزینه کردم پس‌اندازی بود که به عنوان جایزه به من داده بودند.
چقدر از اینکه مشکلاتت با رفتن به کشور دیگری حل شود اطمینان داری؟
خیلی وقت است که از یک کشور صاحب نام پیشنهاد خیلی خوبی دارم و چاره‌ای جز رفتن ندارم.
چه پیشنهادی به شما شده؟
ساده بگویم که اگر همه جایزه‌های دوران مدال‌آوری و قهرمانی‌ام در مدت حضور در تیم‌های ملی جوانان و بزرگسالان را جمع کنم باز هم به یک دهم مبلغ پیش پرداخت آنها نمی‌رسد.
فکر نمی‌کنی این پیشنهاد تو را وسوسه کرده و باعث شده که احساسی عمل کنی؟
من وطن فروش نیستم و عاشق ایرانم و در میدان مبارزه هم بارها با کسب چندین مدال طلا دینم را به کشورم ادا کردم اما تا زمانی که مشکلات من حل نشود چاره‌ای جز رفتن ندارم. الآن هم می‌گویم اگر مسئولان یک دهم آن پیشنهاد را به من بدهندنه تنها در کشورم می‌مانم بلکه برای افتخارآفرینی تلاشی بیشتر از گذشته می‌کنم، خواسته‌های من غیرمعقول و ناممکن نیست.
شما چه خواسته‌هایی از مسئولان ورزشی داشتی که جوابی نگرفته‌ای؟
چندین بار به مسئولان و متولیان ورزشی گفته‌ام که اگر به من برای افتخارآفرینی ملی نیاز است با مهیا کردن خواسته‌های من که زیاد و غیرمعقول هم نیست موافقت کننده بمانم و با قدرت افتخارآفرینی کنم اگر هم که نیست آنها را به خیر و ما را به سلامت. من به دنبال حقم هستم که هیچگاه به آن نرسیدم.
مبلغی که آن کشور برای دستمزد و پیش پرداخت به شما پیشنهاد کرده چقدر است؟
آنها علاوه براین‌که بهترین امکانات را برای آماده‌سازی من مهیا میکنند ماهانه مبلغی معادل ۲۵ میلیون تومان نیز به من می‌دهند، این مبلغ را من بعد از گذشت دو سال از قهرمانی در رقابت‌های جهانی ۲۰۱۰ مسکو دریافت کردم. پیش پرداختی هم که مسئولان ورزشی این کشور برایم در نظر گرفته‌اند حدود ۱۰ برابر جوایز نقدی‌‌است که در طول دوران قهرمانی‌ام در ایران گرفتم.
اینطور که به نظر می‌رسد تنها پیشنهاد مالی انگیزه رفتنت شده است؟
من به شرافتم قسم می‌خورم که هیچ‌وقت برای پول کشتی نگرفته‌ام و نخواهم گرفت، دوباره می‌گویم که اگر مسئولان یک دهم مبلغی که آن کشور به من پیشنهاد داده را بدهند همین‌جا می‌مانم و برای کشورم کشتی می‌گیرم اما اگــر خواسته‌هایم بـــرآورده نشـــــود مجبـــــورم که بـروم دلم نمی‌خواهــد بعداً بگوینــــد امیر علی اکبری وطن فــروش بود و به تیم ملی کشورش پشت کرد.
به نظر می‌رسد کـــه در دوران محرومیت با شما برخورد خوبی نشده است؟
لحظات سخت و تلخی را سپری کردم حتی تا مرز افسردگی پیش رفتم. من برای اینکه عشقم را به وطنم ثابت کنم با وجودی که از مسابقات محروم بودم ولی به اردوهای آماده‌سازی فرنگی کاران المپیکی می‌رفتم و به بچه‌ها کمک می‌کردم اما همه این عشق و علاقه یک‌طرفه بود و چیزی که من در قبالش دریافت کردم فقط توهین و بی‌توجهی بود.
ماجرای تغییر نام سالن منطقه ۱۸ چه بود؟
بدترین خاطره‌ام در این مدت این بود که یک سالن ورزشی در منطقه ۱۸ به نام من شروع به ساخت شد اما متأسفانه بعد از مدتی نامم حذف شد انگار که هیچ‌وقت نام من در ورزش وجود نداشته است. اول گفتند مدیریت سالن را به تو می‌دهیم، بعداً گفتند سالن را از ما اجاره کن و در نهایت نیز نه تنها این وعده‌ها عملی نشد، بلکه نام مرا نیز از سردر سالن برداشتند.
آیا میتوانی برای رفتن به کشور دیگر رضایتنامه دریافت کنی؟
طبق قوانین فیلا و همچنین صحبت‌هایی که با مسئولان کشتی آن کشور داشتم، چون به دلیل محرومیتم دو سال برای کشورم کشتی نگرفتم می‌توانم به راحتی و بدون رضایتنامه به تیم ملی آن کشور بپیوندم یعنی نیازی به رضایتنامه ندارم.
به نظر می‌آید مسئولان ورزشی کشوری که پیشنهاد داده بیشتر به شما توجه دارند تا مسئولان ورزشی کشور خودمان؟
وقتی اون اتفاق تلخ افتاد از همان کشور مورد نظر به من پیشنهاد شد و حتی گفتند که مشکلت را خیلی زود حل می‌کنیم تا در المپیک لندن هم حضور‌یابی اما من چون به برآورده شدن شرایط در کشور خودم امید داشتم قبول نکردم نتیجه این شد که مسئولان ورزشی کشور نه تنها کاری برایم انجام ندادند بلکه در پیگیر‌ی‌هایی که بعضی از پزشکان انجام می‌دادند هم سنگ‌اندازی کردند تا به نتیجه نرسیم و من تمام مدت را در انزوا گذراندم.
آینده‌ات را چطور پیش‌بینی می‌کنی؟
من۲۵ سال دارم و این برای یک کشتی‌گیر سنگین وزن بسیار ایده‌آل است، هنوز برای درخشش در مسابقات المپیک و جهانی فرصت زیادی پیش‌رو دارم. دلم می‌خواست تنها برای کشورم افتخارآفرینی کنم اما چاره‌ای جز رفتن ندارم، دینم را به وطنم ادا کرده‌ام و الآن نوبت خانواده‌ام است که برایشان شبانه‌روز تلاش کنم تا دینم را به آنها نیز ادا کنم.
منبع: ایران
موضوع رفتن کشتی‌گیرهای ایرانی به کشورهای دیگر موضوعی است که زیاد مطرح میشود، گویا یکی از این کشتی‌گیرها شما هستید، چطور این فکر به ذهنت خطور کرد؟
در تمام مدت دو سال محرومیتم این مسئله ذهنم را مشغول کرده بود در تمام آن دوران به جاهای زیادی از جمله وزارت ورزش و فدراسیون کشتی و خیلی دیگر از سازمان‌ها مراجعه کردم و مشکلم را گفتم اما به نتیجه‌ای نرسیدم.
یعنی کسی به شما کمک نکرد؟
یک کشتی‌گیر سنگین وزن که در سطح حرفه‌ای و قهرمانی تمرین می‌کند، در ماه حداقل ۲ تا ۳ میلیون هزینه آماده‌سازی جسمانی‌اش میشود، جدای از هزینه‌های دیگر زندگی اما من در تمام دوران محرومیتم از جایی کمک نگرفتم و همه آنچه در این مدت برای خود و خانواده‌ام هزینه کردم پس‌اندازی بود که به عنوان جایزه به من داده بودند.
چقدر از اینکه مشکلاتت با رفتن به کشور دیگری حل شود اطمینان داری؟
خیلی وقت است که از یک کشور صاحب نام پیشنهاد خیلی خوبی دارم و چاره‌ای جز رفتن ندارم.
چه پیشنهادی به شما شده؟
ساده بگویم که اگر همه جایزه‌های دوران مدال‌آوری و قهرمانی‌ام در مدت حضور در تیم‌های ملی جوانان و بزرگسالان را جمع کنم باز هم به یک دهم مبلغ پیش پرداخت آنها نمی‌رسد.
فکر نمی‌کنی این پیشنهاد تو را وسوسه کرده و باعث شده که احساسی عمل کنی؟
من وطن فروش نیستم و عاشق ایرانم و در میدان مبارزه هم بارها با کسب چندین مدال طلا دینم را به کشورم ادا کردم اما تا زمانی که مشکلات من حل نشود چاره‌ای جز رفتن ندارم. الآن هم می‌گویم اگر مسئولان یک دهم آن پیشنهاد را به من بدهندنه تنها در کشورم می‌مانم بلکه برای افتخارآفرینی تلاشی بیشتر از گذشته می‌کنم، خواسته‌های من غیرمعقول و ناممکن نیست.
شما چه خواسته‌هایی از مسئولان ورزشی داشتی که جوابی نگرفته‌ای؟
چندین بار به مسئولان و متولیان ورزشی گفته‌ام که اگر به من برای افتخارآفرینی ملی نیاز است با مهیا کردن خواسته‌های من که زیاد و غیرمعقول هم نیست موافقت کننده بمانم و با قدرت افتخارآفرینی کنم اگر هم که نیست آنها را به خیر و ما را به سلامت. من به دنبال حقم هستم که هیچگاه به آن نرسیدم.
مبلغی که آن کشور برای دستمزد و پیش پرداخت به شما پیشنهاد کرده چقدر است؟
آنها علاوه براین‌که بهترین امکانات را برای آماده‌سازی من مهیا میکنند ماهانه مبلغی معادل ۲۵ میلیون تومان نیز به من می‌دهند، این مبلغ را من بعد از گذشت دو سال از قهرمانی در رقابت‌های جهانی ۲۰۱۰ مسکو دریافت کردم. پیش پرداختی هم که مسئولان ورزشی این کشور برایم در نظر گرفته‌اند حدود ۱۰ برابر جوایز نقدی‌‌است که در طول دوران قهرمانی‌ام در ایران گرفتم.
اینطور که به نظر می‌رسد تنها پیشنهاد مالی انگیزه رفتنت شده است؟
من به شرافتم قسم می‌خورم که هیچ‌وقت برای پول کشتی نگرفته‌ام و نخواهم گرفت، دوباره می‌گویم که اگر مسئولان یک دهم مبلغی که آن کشور به من پیشنهاد داده را بدهند همین‌جا می‌مانم و برای کشورم کشتی می‌گیرم اما اگــر خواسته‌هایم بـــرآورده نشـــــود مجبـــــورم که بـروم دلم نمی‌خواهــد بعداً بگوینــــد امیر علی اکبری وطن فــروش بود و به تیم ملی کشورش پشت کرد.
به نظر می‌رسد کـــه در دوران محرومیت با شما برخورد خوبی نشده است؟
لحظات سخت و تلخی را سپری کردم حتی تا مرز افسردگی پیش رفتم. من برای اینکه عشقم را به وطنم ثابت کنم با وجودی که از مسابقات محروم بودم ولی به اردوهای آماده‌سازی فرنگی کاران المپیکی می‌رفتم و به بچه‌ها کمک می‌کردم اما همه این عشق و علاقه یک‌طرفه بود و چیزی که من در قبالش دریافت کردم فقط توهین و بی‌توجهی بود.
ماجرای تغییر نام سالن منطقه ۱۸ چه بود؟
بدترین خاطره‌ام در این مدت این بود که یک سالن ورزشی در منطقه ۱۸ به نام من شروع به ساخت شد اما متأسفانه بعد از مدتی نامم حذف شد انگار که هیچ‌وقت نام من در ورزش وجود نداشته است. اول گفتند مدیریت سالن را به تو می‌دهیم، بعداً گفتند سالن را از ما اجاره کن و در نهایت نیز نه تنها این وعده‌ها عملی نشد، بلکه نام مرا نیز از سردر سالن برداشتند.
آیا میتوانی برای رفتن به کشور دیگر رضایتنامه دریافت کنی؟
طبق قوانین فیلا و همچنین صحبت‌هایی که با مسئولان کشتی آن کشور داشتم، چون به دلیل محرومیتم دو سال برای کشورم کشتی نگرفتم می‌توانم به راحتی و بدون رضایتنامه به تیم ملی آن کشور بپیوندم یعنی نیازی به رضایتنامه ندارم.
به نظر می‌آید مسئولان ورزشی کشوری که پیشنهاد داده بیشتر به شما توجه دارند تا مسئولان ورزشی کشور خودمان؟
وقتی اون اتفاق تلخ افتاد از همان کشور مورد نظر به من پیشنهاد شد و حتی گفتند که مشکلت را خیلی زود حل می‌کنیم تا در المپیک لندن هم حضور‌یابی اما من چون به برآورده شدن شرایط در کشور خودم امید داشتم قبول نکردم نتیجه این شد که مسئولان ورزشی کشور نه تنها کاری برایم انجام ندادند بلکه در پیگیر‌ی‌هایی که بعضی از پزشکان انجام می‌دادند هم سنگ‌اندازی کردند تا به نتیجه نرسیم و من تمام مدت را در انزوا گذراندم.
آینده‌ات را چطور پیش‌بینی می‌کنی؟
من۲۵ سال دارم و این برای یک کشتی‌گیر سنگین وزن بسیار ایده‌آل است، هنوز برای درخشش در مسابقات المپیک و جهانی فرصت زیادی پیش‌رو دارم. دلم می‌خواست تنها برای کشورم افتخارآفرینی کنم اما چاره‌ای جز رفتن ندارم، دینم را به وطنم ادا کرده‌ام و الآن نوبت خانواده‌ام است که برایشان شبانه‌روز تلاش کنم تا دینم را به آنها نیز ادا کنم.
منبع: ایران
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
انتشار یافته: ۰
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید
ایکاش معیارها و سلیقه ها ، کمی هم روی معنویات و عشق و تعصب به وطن و مملکتمان ، منتقل می شد ، ولی افسوس !!!!
بسیاری از بزرگان و مسئولین مملکت که روی مادیات و تجملات ، فکر کنند و باشند ، وای به بقیه اقشار مردم !!!!
در اینجا فقط قهرمان زنده رو تحویل می گیرند تازه اون هم قسطی
اینجا جای کوچک زاده ها و رسایی هاست
آیا میدانی عمر ورزشی یعنی چه ؟ و بعد از پایان عمر ورزشی یا باید مثل بعضی ها خودت را جایی ببندی و یا مسافرکشی و هر کار غیر مرتبط انجام دهی
آیا میدانی این جا ایران است و تعصب کلمه ای است برای سواری گرفتن از آدم های ساده مانند من و شما
برادر بی خیال این شعارهای رنگ و بو رفته شو و با چشم باز به دنیا نگاه کن.
و کلامی با این ورزشکار عزیز ، در ایران فقط یک ورزش وجود دارد و آنهم در چند باشگاه محدود ، الباقی ورزشها علی رغم مدال آوری ، فقط در حد نمایش در سیما و تبلیغ حمایت میشوند ، بنظر من خودت رو گول نزن و منتظر مسئولین نباش ( در واقع آنها باید بیایند و التماس کنند تا افرادی مانند شماها را جذب کنند، کاری که سایر کشورها میکنند) ، برو بدنبال زندگی حرفه ایت ، همه جای دنیا آسمان آبی است.
دوست عزیز همه همینطور اگر فکر کنیم و جا را برای به قول این دوستمون ، یک سری ها باز کنیم ، دیگه مملکت ، مملکت نمیشه.
مردم کشورهای اروپایی ، خودشان زحمت کشیدند و کشورهایشان را ساخته اند ، نه مثل خیلی از ماها ، که هیچ عرق ، تعصب و غیرتی نسبت به زادگاه هایمان و وطنمان نداشته وخود را به آن راه می زنیم و فقط به مادیات و زرق و برق و تجملات زندگی چشم می دوزیم ، نه به احترام و مرامی که مردم برای خیلی ها می گذارند .
در مورد خیلی ها شکم خالی نیست ، بلکه زیاده خواهی و زیاده طلبی هست که همه را از راه به در کرده است .
مخصوصا" بارهم تاکید می کنم بزرگان و مسئولین که اینطور به تجملات و مادیات رو کرده اند ، دیگر از هیچ قشری ، نمی توان توقع داشت .
این دزدی های بیت المال و اختلاس ها و حقوقهای میلیاردی بعضی از ورزشکاران ، خیلی از ورزشکاران ما را دلسرد کرده است و نوعی سرخوردگی و احساس یاس بهشان دست می دهد .
اینجا ماندن و با بعضی از مسئولین بی چشم و رو ، رودررو بودن ،
خیلی سخت است . و این عزیزان نباید عقب نشینی کنند و حقشان راباید بگیرند .
اگر اینطور پیش برود ، مملکت خالی از هرچه ورزشکار و هنرمندی
میشود که می توانند بروند . و این عقب نشینی است .