نقش تغذیه در جوش‌خوردن شکستگی‌ها
این سؤال برای خیلی‌ها مطرح است، زمانی که افراد بر اثر حادثه‌ای دچار شکستگی در عضوی از بدن خود می‌شوند تغذیه چه تأثیری در بهبود وضعیت آنها می‌تواند داشته باشد.
آفتاب‌‌نیوز : آفتاب: سالها طول می‌کشد تا یک شکستگی کاملاً جوش بخورد اما عوامل زیادی در جوش
خوردن شکستگی‌ها مانند سن بیمار، نوع استخوان شکسته شده، شدت نیرویی که به
استخوان وارد شده و آن را شکسته است، صدمه نسج نرم همراه، باز یا بسته بودن
شکستگی، وجود عفونت، بیماری‌های زمینه‌ای، تغذیه و داروهای مختلف نقش
دارند.
به گزارش فارس،یک انسان بالغ با فعالیت فیزیکی متوسط روزانه به 2500 کالری نیاز دارد که از طریق تغذیه تأمین می‌شود، همین انسان در صورتی که دچار چند شکستگی شود میزان کالری مورد نیاز وی به 6 هزار کالری افزایش خواهد یافت که باید آن را از طریق تغذیه تأمین کرد.
پروتئین‌ها
مهمترین ماده غذایی برای تأمین کالری پروتئین‌ها هستند. مصرف کم پروتئین‌ها باعث می‌شود که شکستگی ضعیف جوش بخورد و مدت جوش خوردن نیز طولانی شود.
پروتئین‌ها باعث افزایش جذب کلسیم از روده و نیز افزایش نشستن کلسیم روی استخوان می‌شوند.
یکی از مهمترین مواد تشکیل دهنده پروتئین‌ها در این مورد لیزین نام دارد که در شیر کم چرب، ماهی، سویا و مخمرها وجود دارد.
بهتر است منبع تأمین‌کننده پروتئین‌ها گیاهی باشد چون پروتئین‌های حیوانی مانند گوشت قرمز باعث برداشت کلسیم از استخوان و دفع آن از کلیه‌ها می‌شوند. پروتئین‌های گیاهی را که به این منظور می‌شود استفاده کرد در غلات، لوبیا و سبزیجات به مقدار زیادی وجود دارند.
مواد معدنی
مهمترین مواد معدنی استخوان کلسیم و فسفر هستند، که به خصوص کلسیم در مواد غذائی زیر به مقدار زیادی وجود دارد. ماست کم چرب (هر لیوان ماست حدود 350 میلی گرم کلسیم دارد)، ساردین، سبزیجات سبز، اسفناج، بادام، پرتقال (هر عدد پرتقال متوسط حدود 50 میلی گرم کلسیم دارد)، سویا و بادام زمینی. بنابراین خوردن این مواد در جوش خوردن شکستگی‌ها مفید است.
مواد معدنی دیگری که مانند روی، مس، سیلیکون و منیزیم باعث تحریک جوش خوردگی می‌شوند.
روی ساخته شدن کال (جوشگاه شکستگی) کمک می‌کند و همچنین کمک‌کننده تولید پروتئین‌های استخوان ساز است.
مس تشکیل بافت همبند استخوان کمک می‌کند.
سیلیکون نیز به تشکیل بافت همبند استخوان و افزایش جذب کلسیم از روده کمک می‌کند.
وجود منیزیوم برای متابولیسم کلسیم لازم است.
ویتامین ها
ویتامین‌های E، B6، K، D و C در تشکیل جوشگاه شکستگی و در سرعت جوش خوردن شکستگی نقش مهمی دارند.
ویتامین C: کمک‌کننده در تشکیل بافت همبند استخوان و ضد مواد اکسیدانت که مانع جوش خوردن است.
ویتامین D: تنظیم‌کننده جذب کلسیم مواد‌غذایی در روده است (15 دقیقه تابش آفتاب به پوست بدن در روز تمام احتیاجات ویتامین D بدن را تأمین می‌کند، البته تابش آفتاب نباید از پشت شیشه باشد).
ویتامین K: باعث نشستن کلسیم روی استخوان و سبب کاهش دفع کلسیم از ادرار می‌شود.
از طرف دیگر استخوان‌سازی را تحریک کرده، مانع پوکی استخوان است.
ویتامین B6: تنظیم کننده اثرات ویتامین K روی استخوان است.
ویتامین E: ضد اکسیدانت‌های آزاد که اثر تخریبی روی استخوان دارند است.
بعضی از مواد‌غذایی باعث افزایش دفع کلسیم از ادرار می‌شود، در نتیجه روی استخوان اثر تخریبی داشته و جوش خوردن را به تأخیر می‌اندازند. این مواد عبارت اند از:
کافئین (قهوه، نوشابه)
گوشت قرمز
مشروبات الکلی
شکر (شیرینی، نوشابه)، مصرف بیش از حد شکر مانع جذب پروتئین‌ها و سایر مواد غذایی از روده می‌شود.
به گزارش فارس،یک انسان بالغ با فعالیت فیزیکی متوسط روزانه به 2500 کالری نیاز دارد که از طریق تغذیه تأمین می‌شود، همین انسان در صورتی که دچار چند شکستگی شود میزان کالری مورد نیاز وی به 6 هزار کالری افزایش خواهد یافت که باید آن را از طریق تغذیه تأمین کرد.
پروتئین‌ها
مهمترین ماده غذایی برای تأمین کالری پروتئین‌ها هستند. مصرف کم پروتئین‌ها باعث می‌شود که شکستگی ضعیف جوش بخورد و مدت جوش خوردن نیز طولانی شود.
پروتئین‌ها باعث افزایش جذب کلسیم از روده و نیز افزایش نشستن کلسیم روی استخوان می‌شوند.
یکی از مهمترین مواد تشکیل دهنده پروتئین‌ها در این مورد لیزین نام دارد که در شیر کم چرب، ماهی، سویا و مخمرها وجود دارد.
بهتر است منبع تأمین‌کننده پروتئین‌ها گیاهی باشد چون پروتئین‌های حیوانی مانند گوشت قرمز باعث برداشت کلسیم از استخوان و دفع آن از کلیه‌ها می‌شوند. پروتئین‌های گیاهی را که به این منظور می‌شود استفاده کرد در غلات، لوبیا و سبزیجات به مقدار زیادی وجود دارند.
مواد معدنی
مهمترین مواد معدنی استخوان کلسیم و فسفر هستند، که به خصوص کلسیم در مواد غذائی زیر به مقدار زیادی وجود دارد. ماست کم چرب (هر لیوان ماست حدود 350 میلی گرم کلسیم دارد)، ساردین، سبزیجات سبز، اسفناج، بادام، پرتقال (هر عدد پرتقال متوسط حدود 50 میلی گرم کلسیم دارد)، سویا و بادام زمینی. بنابراین خوردن این مواد در جوش خوردن شکستگی‌ها مفید است.
مواد معدنی دیگری که مانند روی، مس، سیلیکون و منیزیم باعث تحریک جوش خوردگی می‌شوند.
روی ساخته شدن کال (جوشگاه شکستگی) کمک می‌کند و همچنین کمک‌کننده تولید پروتئین‌های استخوان ساز است.
مس تشکیل بافت همبند استخوان کمک می‌کند.
سیلیکون نیز به تشکیل بافت همبند استخوان و افزایش جذب کلسیم از روده کمک می‌کند.
وجود منیزیوم برای متابولیسم کلسیم لازم است.
ویتامین ها
ویتامین‌های E، B6، K، D و C در تشکیل جوشگاه شکستگی و در سرعت جوش خوردن شکستگی نقش مهمی دارند.
ویتامین C: کمک‌کننده در تشکیل بافت همبند استخوان و ضد مواد اکسیدانت که مانع جوش خوردن است.
ویتامین D: تنظیم‌کننده جذب کلسیم مواد‌غذایی در روده است (15 دقیقه تابش آفتاب به پوست بدن در روز تمام احتیاجات ویتامین D بدن را تأمین می‌کند، البته تابش آفتاب نباید از پشت شیشه باشد).
ویتامین K: باعث نشستن کلسیم روی استخوان و سبب کاهش دفع کلسیم از ادرار می‌شود.
از طرف دیگر استخوان‌سازی را تحریک کرده، مانع پوکی استخوان است.
ویتامین B6: تنظیم کننده اثرات ویتامین K روی استخوان است.
ویتامین E: ضد اکسیدانت‌های آزاد که اثر تخریبی روی استخوان دارند است.
بعضی از مواد‌غذایی باعث افزایش دفع کلسیم از ادرار می‌شود، در نتیجه روی استخوان اثر تخریبی داشته و جوش خوردن را به تأخیر می‌اندازند. این مواد عبارت اند از:
کافئین (قهوه، نوشابه)
گوشت قرمز
مشروبات الکلی
شکر (شیرینی، نوشابه)، مصرف بیش از حد شکر مانع جذب پروتئین‌ها و سایر مواد غذایی از روده می‌شود.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
لینک های مفید