آیا «برنامه نفت در برابر غذا» به ایران رسیده است؟
اینک برنامه نفت در برابر غذا به ایران رسیده است؛ آن هم نه بر پایه قطعنامه سازمان ملل متحد و نه حتی توسط رسانه‌های یا سیاستمداران غربی، بلکه نخستین بار، روز گذشته مدیر عامل شرکت ملی نفت ایران از آغاز فروش نفت ایران در برابر غذا سخن گفت! اعلام ابن خبر کافی بود تا رسانه‌های خارجی، تیتر یک و خبر نخست خود را در ساعات گذشته به این نقل قول احمد قلعه بانی اختصاص دهند.
آفتاب‌‌نیوز : آفتاب: نفت
در برابر غذا؛ نام برنامه‌ای که با نام کشور عراق پیوند خورده است. در سال
۱۹۹۵ میلادی بنا بر قطعنامه ۹۸۶ شورای امنیت سازمان ملل متحد، به عراق
اجازه داده شد که برای برآوردن نیازهای روزمره مردم این کشور و به دلیل
تحریم‌های غرب علیه این کشور، نفت بدهد و برای مردمش غذا بگیرد؛ برنامه‌ای
که تا زمان حکومت صدام حسین همچنان برقرار بود و سرانجام در سال ۲۰۰۳ با
حمله آمریکا به عراق به صورت دوژوره (غیر رسمی) و نهایتا سال ۲۰۱۰ به صورت
دوفاکتو (رسمی) لغو شد!
نفت در برابر غذا، اکنون دیگر تنها یک برنامه معمول یا غیر معمول سازمان ملل نیست! نمادی است از موفقیت تحریم‌های سازمان ملل متحد علیه یک کشور و تکرار و بازنمایی نام این برنامه در رسانه‌ها، نوعی عملیات روانی است.
اما اینک برنامه نفت در برابر غذا به ایران رسیده است؛ آن هم نه بر پایه قطعنامه سازمان ملل متحد و نه حتی توسط رسانه‌های یا سیاستمداران غربی، بلکه نخستین بار، روز گذشته مدیر عامل شرکت ملی نفت ایران از آغاز فروش نفت ایران در برابر غذا سخن گفت! و اعلام ابن خبر کافی بود تا رسانه‌های خارجی، تیتر یک و خبر نخست خود را در ساعات گذشته به این نقل قول احمد قلعه بانی اختصاص دهند.
اما پرسش اینجاست که آیا آقای قلعه بانی از طرح‌ریزی و هدف نهایی نفت در برابر غذا خبر دارد و این مطلب را بر زبان رانده یا خیر؟ چون استعمال و استفاده برنامه نفت در برابر غذا در اوضاع کنونی برای ایران، در بخشی جنگ روانی و در بخشی هم نشان دهنده تأثیر پذیری کشور از تحریم‌هاست.
آیا مدیر عامل شرکت ملی نفت این را نمی‌داند؟
دوم آن که برخی کشور‌ها در پرداخت پول نفت ایران به دلیل تحریم بانک مرکزی، دچار مشکل شده‌اند؛ این واقعیتی انکار‌ناپذیر است و طبیعتا یکی از راهکار‌ها، تهاتر کالا و همچنین اقلامی مانند داروست.
اما آیا کشور برای غذا هم نیاز به تهاتر دارد؟ آیا اگر غذا در مقابل پول نفت به کشور داده نشود، در درون کشور نیاز غذایی برآورده نخواهد شد؟ مثلا ما در مقابل پول نفت چه غذایی را از کشورهای دیگر وارد میکنیم؟
طبیعتا مدیر عامل شرکت ملی نفت در بیان این مسأله در شرایط کنونی، تعمدی نداشته، ولی اندکی تعقل و خردورزی پیش از بیان هر سخن، لازمه سیاستمداری و مسئولیت پذیری است.
صرف‌نظر از این بحث، دیوان محاسبات و سازمان بازرسی نیز در اوضاع کنونی و دوران تهاتر نفت در برابر کالا، باید جدی به این ماجرا وارد شوند، چرا که یکی از فساد خیز‌ترین عرصه‌های اقتصادی در ایران، هنگامی است که پول نفت، غیر نقدی و توسط عوامل یا نهادی غیر از بانک مرکزی دریافت شود.
به گزارش تابناک،چنین عرصه‌ای، عرصه مبادلات غیر شفاف و پر از فساد است. در زمان اجرای برنامه نفت در برابر غذا در عراق، سازمان‌های حسابرسی کشورهایی که نفت از عراق دریافت میکنند و به جای آن غذا در اختیار آن کشور می‌‌گذارند، در گزارش‌های متعدد از موارد گوناگون فساد اقتصادی توسط بنگاه‌های اقتصادی درگیر این معاملات خبر می‌دادند. سازمان بازرسی و دیوان محاسبات به گوش باشند. اگر احساس مسئولیتی در این نهاد‌ها نسبت به کشور باشد، این روز‌ها، این ماه‌ها و این سال‌ها، سال‌های سختی برای آنان در راستای محافظت از بیت‌المال مردم است!
نفت در برابر غذا، اکنون دیگر تنها یک برنامه معمول یا غیر معمول سازمان ملل نیست! نمادی است از موفقیت تحریم‌های سازمان ملل متحد علیه یک کشور و تکرار و بازنمایی نام این برنامه در رسانه‌ها، نوعی عملیات روانی است.
اما اینک برنامه نفت در برابر غذا به ایران رسیده است؛ آن هم نه بر پایه قطعنامه سازمان ملل متحد و نه حتی توسط رسانه‌های یا سیاستمداران غربی، بلکه نخستین بار، روز گذشته مدیر عامل شرکت ملی نفت ایران از آغاز فروش نفت ایران در برابر غذا سخن گفت! و اعلام ابن خبر کافی بود تا رسانه‌های خارجی، تیتر یک و خبر نخست خود را در ساعات گذشته به این نقل قول احمد قلعه بانی اختصاص دهند.
اما پرسش اینجاست که آیا آقای قلعه بانی از طرح‌ریزی و هدف نهایی نفت در برابر غذا خبر دارد و این مطلب را بر زبان رانده یا خیر؟ چون استعمال و استفاده برنامه نفت در برابر غذا در اوضاع کنونی برای ایران، در بخشی جنگ روانی و در بخشی هم نشان دهنده تأثیر پذیری کشور از تحریم‌هاست.
آیا مدیر عامل شرکت ملی نفت این را نمی‌داند؟
دوم آن که برخی کشور‌ها در پرداخت پول نفت ایران به دلیل تحریم بانک مرکزی، دچار مشکل شده‌اند؛ این واقعیتی انکار‌ناپذیر است و طبیعتا یکی از راهکار‌ها، تهاتر کالا و همچنین اقلامی مانند داروست.
اما آیا کشور برای غذا هم نیاز به تهاتر دارد؟ آیا اگر غذا در مقابل پول نفت به کشور داده نشود، در درون کشور نیاز غذایی برآورده نخواهد شد؟ مثلا ما در مقابل پول نفت چه غذایی را از کشورهای دیگر وارد میکنیم؟
طبیعتا مدیر عامل شرکت ملی نفت در بیان این مسأله در شرایط کنونی، تعمدی نداشته، ولی اندکی تعقل و خردورزی پیش از بیان هر سخن، لازمه سیاستمداری و مسئولیت پذیری است.
صرف‌نظر از این بحث، دیوان محاسبات و سازمان بازرسی نیز در اوضاع کنونی و دوران تهاتر نفت در برابر کالا، باید جدی به این ماجرا وارد شوند، چرا که یکی از فساد خیز‌ترین عرصه‌های اقتصادی در ایران، هنگامی است که پول نفت، غیر نقدی و توسط عوامل یا نهادی غیر از بانک مرکزی دریافت شود.
به گزارش تابناک،چنین عرصه‌ای، عرصه مبادلات غیر شفاف و پر از فساد است. در زمان اجرای برنامه نفت در برابر غذا در عراق، سازمان‌های حسابرسی کشورهایی که نفت از عراق دریافت میکنند و به جای آن غذا در اختیار آن کشور می‌‌گذارند، در گزارش‌های متعدد از موارد گوناگون فساد اقتصادی توسط بنگاه‌های اقتصادی درگیر این معاملات خبر می‌دادند. سازمان بازرسی و دیوان محاسبات به گوش باشند. اگر احساس مسئولیتی در این نهاد‌ها نسبت به کشور باشد، این روز‌ها، این ماه‌ها و این سال‌ها، سال‌های سختی برای آنان در راستای محافظت از بیت‌المال مردم است!
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
انتشار یافته: ۸
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید
یعنی هرچی کشاورزای خودمون تولید میکنند به ما میدهند تا کشاورزای ما محصولاتشون روی دستشون بمونه و تولید ایران نابود بشه.
ای کاش کمی فکر می کردی ای احمد!!!!!!