امامزاده «قل‌قلی»/عکس
امامزاده حنفیه یا قل‌قلی را در راه قزوین - گیلان می‌توان یافت، در 15
کیلومتری شهر «لوشان» و در روستای مرتفع «بیورزن». آرامگاه این امامزاده را
در ارتفاع 1045 متری ساخته‌اند. سنگ بنای آن در زمان آل بویه گذاشته شد و
در هر دوره، این بنا را به نحوی بازسازی کرده‌اند؛ اما ساختمان تاریخی
امامزاده در زلزله‌ی رودبار سال 1368 کاملا فرو ریخت و دوباره ساخته شد.
حالا شکل آن شبیه بیشتر امامزاده‌هایی است که در شمال کشور دیده می‌شود،
ساختمانی آجری و مکعبی‌شکل با درها و پنجره‌های فلزی سبز رنگ و گنبد و
مناره‌هایی طلایی.
امامزاده حنفیه را بیشتر، مردم محلی و گیلک‌ها می‌شناسند؛ ولی با همان نام «قل‌قلی». هر سال هم جمعیت زیادی به‌مناسبت رحلت رسول اکرم (ص) برای زیارت به این امامزاده می‌آیند، خیلی‌ها هم این باور را دارند که برای گرفتن حاجت‌شان باید در این امامزاده غلت بزنند.
اندک اطلاعات مربوط به این امامزاده را می‌توان در پورتال استانداری گیلان رودبار پیدا کرد، البته نه با نام امامزاده قل‌قلی یا غلتان، بلکه با همان نام محمد بن حنفیه؛ ولی همین نام عجیب محلی‌اش است که تا به حال توجه خیلی‌ها را جلب کرده و حتا به آن مکان کشانده است، نامی که از روایت‌های دهان به دهان مردم باقی مانده و ظاهرا هم هیچ سند مکتوب و مستندی که تأییدکننده‌ی رفتار مردم در این امامزاده برای گرفتن حاجت‌شان باشد، وجود ندارد.
روایت است به این دلیل، این امامزاده را قل‌قلی می‌نامند که در زمان حیات
حنفیه، ایشان داخل چاه می‌افتد یا شاید به چاه انداخته می‌شود، اسب ایشان
طناب را داخل چاه می‌اندازد و با غلتیدن، محمد بن حنفیه را بیرون می‌آورد.
نقل دیگری هم وجود دارد؛ بین یکی از امامزادگان و کفار درگیری می‌شود و در
محلی که به شهیدگاه معروف است، به ایشان (محمد بن حنفیه) ضربه وارد می‌شود و
از اسب می‌افتد و به حالت غلتان از آن مکان به محل دفن کنونی‌اش می‌رسد و
به شهادت می‌رسد. برای همین سال‌ها است مردمی که به این امامزاده می‌آیند،
طبق همین روایت‌ها، مسیری را غلت می‌زنند تا حاجت بگیرند.
آن‌ها جلوی ورودی امامزاده دراز می‌کشند، نیت می‌کنند و سپس غلت می‌زنند و از پله‌ها پایین می‌روند، همان‌طور هم غلت‌زنان به سر جای اول‌شان برمی‌گردند و معتقدند اگر در این غلت زدن آسیب نبینند، حاجت خود را می‌گیرند.
به گزارش ایسنا،البته معلوم نیست سازمان اوقاف که متولی امامزاده‌ها در کشور است، آیا تا به حال برای بررسی این روایت‌ها و وجود مستنداتی که تأییدکننده‌ی باور مردم باشد، اقدامی انجام داده است یا خیر؟
