ظریف: مذاکره به معنای کوتاه آمدن نیست

پرونده هسته ای نیاز به اجماع ملی دارد

وی در پاسخ به اینکه اگر این پرونده را به وزارت خارجه بیاورید منجر به آن نمی شوذ که بعد امنیتی آن کاهش یافته و به آژانس برگرد و در حوزه دیپلماسی عمومی پیش برود گفت: من به این فکر نمی کنم که پرونده در کجای کشور حضور داشته باشد، پرونده را امنیتی یا غیر امنیتی می کند، واقعیت این است که نیاز است با این پرونده با اجماع ملی برخورد شود و هر دستگاهی که بخواهد با این پرونده برخورد داشته باشد نیاز دارد که هم از اجماع ملی و هم از هماهنگی کلیه دستگاه ها برخوردار باشد، اینکه ریاست محترم جمهوری یا مقامات عالی نظام چگونه تصمیم بگیرند که این پرونده را اداره کنند تصمیمی است که باید در همان سطوح گرفته شود

نقش وزارت خارجه در پرونده هسته ای بای پررنگ تر شود

محمدجواد ظریف تصریح کرد: پرونده هسته ای نیازمند یک هماهنگی ملی است، نیاز است از کلیه امکانات کشور برای خاتمه دادن به بحث غیر عادلانه علیه کشور استفاده شود و وزارت خارجه هم در این بین باید یک نقشی را ایفا کند و از نقشی که در هشت سال گذشته ایفا کرده، حتما باید پررنگ تر باشد، در دورانی که پرونده در گذشته در شورای امنیت بود، قوی ترین دیپلمات های وزارت خارجه که مسئول مذاکره این پرونده بودند، شورای امنیت ملی نقش هدایت کننده داشت ولی متاسفانه این وضعیت عوض شد و وزارت خارجه طی هشت سال گذشته کاملا به حاشیه رفت، این به معنی توانمندی سیاست خارجی کشور در پیگیری یک پرونده ملی، حتما نباید به پرونده بدین طریق نگریست، وزارت خارجه مانند سایردستگاه های کشور توانمندی هایی دارد و از همه این توانمندی ها باید به طورمنسجم و هماهنگ و یکپارچه در پیگیری موضوع ملی استفاده شود.

شرط به نتیجه رسیدن مذاکرات هسته ای

وزیرامورخارجه درباره اینکه آیا در دور جدید مذاکرات ایران با5+1 سطح مذاکرات به وزرای خارجه ارتقا خواهد یافت اظهار داشت: بستگی دارد که اراده سیاسی طرف مقابل به حل مشکل باشد یا کش دادن موضوع. سطح مذاکرات نشاندهنده میزان اراده سیاسی طرف مقابل، به نتیجه رساندن موضوع است. زمانیکه دبیر شورای امنیت ملی مسئول مذاکره بودند، طرف مقابل وسط وزیرخارجه، در مقابل او می نشست، در کنار مسئول سیاست خارجه اتحادیه اروپا. از نظر واقعی این اتفاق افتاد که سطح در دوران های بعدی تغییر کرد و برای اینکه در بحث هسته ای به نتیجه برسند ضروری است و در سطحی شرکت کنند که توان تصمیم گیری سیاسی و توان نشان دادن این اراده سیاسی را داشته باشند و برای ما این بسیار مهم است که ببینیم طرف مقابل این آمادگی و اراده سیاسی را دارد که موضوع را حل وفصل کند نه اینکه مذاکره را صرفا برای مذاکره دنبال کند، ما معتقدیم مذاکرات باید هدفمند و معطوف به نتیجه باشد و باید در یک زمان مشخص به نتیجه برسد نه اینکه به صورت دائمی و بدون پایان ادامه داشته باشد.

مذاکرات هسته ای پلی میان ایران و امریکا می شود؟

ظریف در پاسخ به اینکه «عده ای می گویند که اگر به سطح وزرای خارجه برسد در این سطح وزیر امور خارجه آمریکا هم حضور دارد و این پلی برای مذاکرات ایران و آمریکا می شود» تاکید کرد: مگر وقتی قائم مقام وزیر امور خارجه آمریکا وجود داشت پلی برای مذاکرات ایران و آمریکا شد؟ سطح مهم نیست، مهم اراده سیاسی برای حل و فصل موضوع است، بالاخره آمریکا یکی از اعضای1+5 است و در سطوح مختلف در این گفت و گو ها شرکت کرده است و متاسفانه مشکل این بوده که این گفت و گو ها در واقع اعلام مواضع بوده است، طرفین در این گفتگو مواضع خود را اعلام می کردند و به خانه بر می گشتند که همانطور که عرض کردم می توانستند این کار را با بیانه و هزینه کمتر، هم از نظر مالی و هم از نظر زمانی انجام دهند.

مذاکره به معنای کوتاه آمدن نیست

وزیرامورخارجه تصریح کرد: ما تلاش خواهیم کرد که شرایط عوض شود یعنی مذاکره به معنای مذاکره باشد نه به معنای کوتاه آمدن بلکه به معنای رسیدن به تفاهمی در مورد اینکه چگونه همه طرفین می توانند به اهداف منطقی شان برسند، یعنی هدف منطقی ما بهره برداری صلح آمیز از همه ابعاد انرژی هسته ای من جمله غنی سازی است و هدف منطقی آنها هم باید این باشد که مطمئن شوند که ایران از این برنامه برای اهداف نظامی سوء استفاده نمی کند و فکر می کنم که این دو هدف متضاد با هم نیستند و در یک جهت هستند، یعنی نه شما می توانید با محروم کردن ایران آن تضمین را بکنید و نه می توانید با دنبال کردن اهداف نظامی به حقتان برسید، این دو هدف به هم پیوسته است، یعنی اینکه برای ما همانقدر مهم است که دنیا مطمئن باشد ما دنبال سلاح هسته ای نیستیم و شاید بیشتر تا طرف مقابلمان.

زمام داری بر اساس رعب همان تروریسم است

محمد جواد ظریف با اشاره به طرف های مذاکره با ایران یادآور شد: من فکر می کنم که گروهی در طرف مقابل، لااقل یک گروه هایی بین کشورهای غربی بیشتر به دنبال این هستند که از ایران یک تهدید بسازند تا اینکه تهدید را بزدایند یعنی منافع آنها در وجود تهدید است ولی من فکر نمی کنم نه منافع ایران در وجود این تهدید و تنش باشد و منافع دولت هایی که در مقابل ما نشسته اند و مردم کشورهایی که در مقابل ما در 1+5 نشسته اند و منافع آنها هم این نیست که همیشه یک تهدیدی باشد و دنیا را از این تهدید بترسانند و خطر بحث هسته ای این است که دنیا را با رعب اداره می کند، یک گروهی دارند دیگران را از یک گروه دیگر می ترسانند و بر این اساس کار خود را پیش می برند. این مبنای غلطی در زمام داری است، زمام داری براساس رعب همان تروریسم است، یک اسم دیگر، در یک بعد دیگر و در یک اشل دیگر.