اثرات بچه دار شدن بر روابط زناشوئی
بحران اولين نوزاد، بحران جدي اي است، فشار رواني زناشويي اي كه بچه همراه خود دارد، غالبا مربوط به تقابل دقيق انتظارات همسران نسبت به سرپرستي مشترك بچه و واقعيت هاي تقسيم مسئوليت ها پيش بيني نشده است.
آفتاب‌‌نیوز : آفتاب: یکی از چالش هایی كه بيشتر والدين جوان با آن مواجه هستند این است که رابطه نزديك خود را بعد از بدنيا آمدن بچه حفظ كنند. تغييرات خاصي كه در زندگي زناشويي به واسطه حاملگي و متعاقبا سازگاري با نوزاد، كودك تازه راه افتاده و نوجوان رخ مي دهد، مورد مطالعه روانشناسان قرار گرفته است. براي برخي از والدين تغييرات با تشخيص نازايي به وجود مي آيد، همان طور كه چالش حاملگي ناگهان نحوه برقراري رابطه زن وشوهر را به عنوان عاشق و معشوق عوض مي كند. تغيير شرايط در خانواده ميزان عشق ورزي زن و شوهر به يكديگر را تعيين مي كند. با اين وجود، حتي زن وشوهري كه از فشار رواني دوران بارداري جان سالم به در مي برند، مي بينند كه زندگي شان به طور قابل ملاحظه اي تغيير مي كند. پدر ومادر وقت كمتري دارند كه از تنها بودن با هم لذت ببرند و مجبورند تقريبا تمام ابعاد رابطه شان را مجددا تعريف كنند.
تعجبي ندارد كه دو سال اول پدر و مادر شدن تنش زاترين دوره بوده و خيلي از زن وشوهرهايي كه روياي لذت سهيم شدن يك بچه را در سر داشته اند، كم كم به فكر طلاق مي افتند. روانشناسان اظهار مي دارند كه بيشتر فشار و تنش از طريق نابرابري كه در آن، زن ومرد با مسئوليت هاي سرپرستي بچه ها و رسيدگي به كار خانه با آن روبه رو مي شوند، به وجود مي آيد. مسئولیت اصلی مراقبت از بچه بر عهده مادر است، اما زندگي پدر در خانه تغيير چشمگيري نمي كند، ولي كم كم بار سنگين تر مسائل مالي را به دوش مي كشد. يعني شرايطي كه اگر زن در مرخصي بارداري بلند مدت داشته باشد يا براي هميشه از كار استعفا داده باشد، ضروري است.
الگويي پديد مي آيد كه در آن پدر بيشتر وقتش را سر كار مي گذراند و مادر احساس مي كند شوهر او را در اوج نياز رها كرده است. زن وقتي حس كند نمي تواند روي كمك بيشتر شوهرش در كارهاي خانه حساب كند، آزرده شده و ميزان فشار رواني زن وشوهر به اوج خود مي رسد. در نتيجه زن وشوهر هر دو كاستي اي را در رضايت زناشويي و اختلاف زيادشده زناشويي تجربه مي كنند.
بحران اولين نوزاد، بحران جدي اي است، فشار رواني زناشويي اي كه بچه همراه خود دارد، غالبا مربوط به تقابل دقيق انتظارات همسران نسبت به سرپرستي مشترك بچه و واقعيت هاي تقسيم مسئوليت ها پيش بيني نشده است. الگوي ديروز مبني بر اينكه وظيفه شوهر پول در آوردن است و وظيفه زن نگهداري از بچه ها، امروز براي بيشترزن وشوهرها واقعيت ندارد، چرا كه اكثر مادران با داشتن بچه هاي كوچك شاغل هستند. كمتر زن و شوهري زندگي خود را با توافق بر دنبال كردن قالب زندگي مامان و بابا كه سي سال پيش غالب بود شروع مي كنند.
در اغلب ازدواج ها زن وشوهر متعهد مي شوند كه از اول تساوي در رابطه شان حاكم باشد، ولي با به دنيا آمدن بچه همه چيز عوض مي شود و حتي غير سنتي ترين زوج ها هم به نظر مي رسد در همان نقش هاي قديمي و قالبي مي افتند. زن وشوهرهر دو به قالب هايي كه در خانواده هاي دوران كودكي خود شكل گرفته اند روي مي آورند ولو اينكه همزمان شايد احساس دلخوري شديدي داشته باشند. اين قضيه خصوصا براي آن دسته از زن هايي كه با قدرت پدرشان همانند سازي كرده وخيلي در كارشان موفق شده اند صادق است. بچه دار شدن زن را در موقعيت متفاوتي قرار مي دهد چرا كه او حالا خودش را يك مادر احساس مي كند. بازهم، برنامه روابط زناشويي والدين دوباره رواج پيدا مي كند و او ناخودآگاه آن نوع رابطه اي را كه احتمالا همين چند سال پيش قاطعانه نسبت به آن اعتراض مي كرده است مي پذيرد.
كمتر كسي متوجه مي شود كه بچه اي در خانه داشتن تا چه حد وقت و انرژي اي كه زن وشوهر براي همديگر دارند، كم مي كند.هر چند كه بيشتر افراد انتظار دارند با به دنيا آمدن بچه بيشتر به هم نزديك شوند، ولي درست عكس اين قضيه مي تواند اتفاق بيفتد. براي درك كامل اين موضوع درك قدرت رابطه نزديك براي اينكه شخص احساس كند مورد نياز و منحصر به فرد مي باشد ضروري است.
زن وشوهر براي اينكه احساس ارزش واهميت كنند، روي همديگر حساب مي كنند. وقتي اين نياز اوليه برآورده نشود آن گاه طرف مقابل به راحتي سراغ منبع ديگري مي رود. بيشتر كساني كه تازه مادرمي شوند، براي ايجاد تعادل بين نقش همسري و نقش مادري لحظات سختي را مي گذرانند، خصوصا وقتي كه بچه خيلي كوچك است كمبود خواب هم معمولا به احساس خستگي و عجز مادر اضافه مي كند از آنجا كه نيازهاي بچه ها واقعي و ضروري است،
به گزارش مهر، براي مادر طبيعي است كه نياز هاي خودش را در درجه دوم قرار دهد. ولي يادگيري نحوه در اولويت قرار دادن و متعادل كردن نياز شوهر برايش پيچيده و تنش زاست. اگر چه بيشتر كساني كه تازه پدر مي شوند از اضافه شدن فردي به خانواده تب وتاب خاصي دارند و اگر زن وشوهر نتوانند براي اينكه با هم تنها باشند وقتي پيدا كنند،از جهات مهمي به رابطه شان لطمه وارد مي شود. ولي زن وشوهر بايد خودشان هواي يكديگر را داشته باشند و در ايجاد يك رابطه عاطفي وصميمي بايد يكديگر را همراهي كنند.
تعجبي ندارد كه دو سال اول پدر و مادر شدن تنش زاترين دوره بوده و خيلي از زن وشوهرهايي كه روياي لذت سهيم شدن يك بچه را در سر داشته اند، كم كم به فكر طلاق مي افتند. روانشناسان اظهار مي دارند كه بيشتر فشار و تنش از طريق نابرابري كه در آن، زن ومرد با مسئوليت هاي سرپرستي بچه ها و رسيدگي به كار خانه با آن روبه رو مي شوند، به وجود مي آيد. مسئولیت اصلی مراقبت از بچه بر عهده مادر است، اما زندگي پدر در خانه تغيير چشمگيري نمي كند، ولي كم كم بار سنگين تر مسائل مالي را به دوش مي كشد. يعني شرايطي كه اگر زن در مرخصي بارداري بلند مدت داشته باشد يا براي هميشه از كار استعفا داده باشد، ضروري است.
الگويي پديد مي آيد كه در آن پدر بيشتر وقتش را سر كار مي گذراند و مادر احساس مي كند شوهر او را در اوج نياز رها كرده است. زن وقتي حس كند نمي تواند روي كمك بيشتر شوهرش در كارهاي خانه حساب كند، آزرده شده و ميزان فشار رواني زن وشوهر به اوج خود مي رسد. در نتيجه زن وشوهر هر دو كاستي اي را در رضايت زناشويي و اختلاف زيادشده زناشويي تجربه مي كنند.
بحران اولين نوزاد، بحران جدي اي است، فشار رواني زناشويي اي كه بچه همراه خود دارد، غالبا مربوط به تقابل دقيق انتظارات همسران نسبت به سرپرستي مشترك بچه و واقعيت هاي تقسيم مسئوليت ها پيش بيني نشده است. الگوي ديروز مبني بر اينكه وظيفه شوهر پول در آوردن است و وظيفه زن نگهداري از بچه ها، امروز براي بيشترزن وشوهرها واقعيت ندارد، چرا كه اكثر مادران با داشتن بچه هاي كوچك شاغل هستند. كمتر زن و شوهري زندگي خود را با توافق بر دنبال كردن قالب زندگي مامان و بابا كه سي سال پيش غالب بود شروع مي كنند.
در اغلب ازدواج ها زن وشوهر متعهد مي شوند كه از اول تساوي در رابطه شان حاكم باشد، ولي با به دنيا آمدن بچه همه چيز عوض مي شود و حتي غير سنتي ترين زوج ها هم به نظر مي رسد در همان نقش هاي قديمي و قالبي مي افتند. زن وشوهرهر دو به قالب هايي كه در خانواده هاي دوران كودكي خود شكل گرفته اند روي مي آورند ولو اينكه همزمان شايد احساس دلخوري شديدي داشته باشند. اين قضيه خصوصا براي آن دسته از زن هايي كه با قدرت پدرشان همانند سازي كرده وخيلي در كارشان موفق شده اند صادق است. بچه دار شدن زن را در موقعيت متفاوتي قرار مي دهد چرا كه او حالا خودش را يك مادر احساس مي كند. بازهم، برنامه روابط زناشويي والدين دوباره رواج پيدا مي كند و او ناخودآگاه آن نوع رابطه اي را كه احتمالا همين چند سال پيش قاطعانه نسبت به آن اعتراض مي كرده است مي پذيرد.
كمتر كسي متوجه مي شود كه بچه اي در خانه داشتن تا چه حد وقت و انرژي اي كه زن وشوهر براي همديگر دارند، كم مي كند.هر چند كه بيشتر افراد انتظار دارند با به دنيا آمدن بچه بيشتر به هم نزديك شوند، ولي درست عكس اين قضيه مي تواند اتفاق بيفتد. براي درك كامل اين موضوع درك قدرت رابطه نزديك براي اينكه شخص احساس كند مورد نياز و منحصر به فرد مي باشد ضروري است.
زن وشوهر براي اينكه احساس ارزش واهميت كنند، روي همديگر حساب مي كنند. وقتي اين نياز اوليه برآورده نشود آن گاه طرف مقابل به راحتي سراغ منبع ديگري مي رود. بيشتر كساني كه تازه مادرمي شوند، براي ايجاد تعادل بين نقش همسري و نقش مادري لحظات سختي را مي گذرانند، خصوصا وقتي كه بچه خيلي كوچك است كمبود خواب هم معمولا به احساس خستگي و عجز مادر اضافه مي كند از آنجا كه نيازهاي بچه ها واقعي و ضروري است،
به گزارش مهر، براي مادر طبيعي است كه نياز هاي خودش را در درجه دوم قرار دهد. ولي يادگيري نحوه در اولويت قرار دادن و متعادل كردن نياز شوهر برايش پيچيده و تنش زاست. اگر چه بيشتر كساني كه تازه پدر مي شوند از اضافه شدن فردي به خانواده تب وتاب خاصي دارند و اگر زن وشوهر نتوانند براي اينكه با هم تنها باشند وقتي پيدا كنند،از جهات مهمي به رابطه شان لطمه وارد مي شود. ولي زن وشوهر بايد خودشان هواي يكديگر را داشته باشند و در ايجاد يك رابطه عاطفي وصميمي بايد يكديگر را همراهي كنند.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید