یادی از نیما یوشیج در 21 آبان سالروز ولادتش

 
او انقلابی در جریان ادبی کشور ایجاد کرد و آگاهانه ساختارهای شعر کهن و سنتی را شکست ؛نیما علاوه بر شکستن برخی قوالب و قواعد، در زبان قالبهای شعری تاثیر فراوانی گذارد.
 
«نیما» را می توان بنیانگذار شعر نو خواند؛ او ادبیات کلاسیک و سنتی را مورد تهاجم قرار داد و توانست با جسارت قابل توجهی از مرز ادبیات سنتی عبور کند.
 
رضا اسماعیلی استاد زبان و ادبیات فارسی روزسه شنبه در گفت وگو با خبرنگار فرهنگی ایرنا با یاد آوری اینکه « نیما »پشتوانه قویی از لحاظ دانش و بینش در حوزه ادبیات کلاسیک داشت اظهار داشت : او در تمامی قالب ها همچون رباعی ، قصیده ، چارپاره و... طبع آزمایی کرد و آثار ماندگاری از خود برجای گذارد.
 
این شاعر معاصر تاکید کرد : سبکی که نیما در ادبیات کشور ایجاد کرد نه به دلیل ضعف بلکه از سر آگاهی بود ، او توانست رنسانی در جریان ادبی کشور ایجاد کند و سبب شد ادبیات فارسی سیر تکاملی و تکوینی را طی کند.
 
وی یاد آور شد : در آغاز حرکت و فعالیت ادبی ،«نیما» مخالفان زیادی داشت ، و بیشتر جلسات ادبی مورد تمسخر و سرزنش قرار می گرفت، گاه این جلسات با فحش و ناسزا همراه بود ، بسیاری معتقد بودند نیما به خاطر بیسوادی شعر نیمایی را ابداع کرده است.
 
خالق « ناگهان دریا » با بیان اینکه امروز بسیاری از اهل ادب از نیما به نیکی یاد می کنند تصریح کرد که او ظرفیت های جدیدی در شعر فارسی ایجاد کرد و توانست به سهولت افکار و احساسات خود را بیان کند.او قابلیت ها را کشف کرد و امروز بسیاری از شاعران کلاسیک از او به خوبی یاد می کنند و بر تلاش های او مهر تایید می زنند.
 
وی در مورد ویژگی زبانی اشعار «نیما» توضیح داد : وی دارای جهان بینی خاص ادبی بود و به هستی کلمات نگاهی جدید داشت ، او معتقد بود که باید شعر را به میان مردم برد و به تمامی کلمات مجوز عبور به زبان شعر را داد.
 
این شاعر معاصر جزیی نگری و عینی گرایی را ویژگی کار نیما برشمرد و افزود : او از اصطلاحات و ترکیبات بومی زیاد استفاده و تلاش می کرد بدان هویت و اصالت ببخشد .
 
اسماعیلی در مورد اینکه جوانان ما در جریان تولیدات خود چقدر به سبک نیمایی گرایش دارند به خبرنگار ایرنا گفت : متاسفانه در عصر حاضر چندان گرایشی به سرودن این گونه ادبی نیست ، بیشتر شاعران تمایل به سرودن در سبک ازاد و سپید دارند ، مرحوم قیصر امین پور از کسانی بود که سعی داشت دستاوردهای شعر نیما را حفظ کند و اشعاری در قالب نیمایی سرود .
 
وی یکی از دلایل که در این سبک شعر کمتر سروده می شود سختی آن عنوان کرد و گفت : وزن این نوع شعر شکسته است و هر شاعری قادر به سرودن آن نیست ، شعر سپید با عروض سر وکار ندارد و راحت تر سروده می شود ، در قالب کلاسیک نیز شعر عروضی است و ضوابط خاص خود را دارد .
 
اسماعیلی در مورد ویژگی شخصیتی این شاعر گفت : به رغم تصور مردم که وی را شاعری آوانگارد ، غیر دینی ، روشنفکر
 
و دین ستیز می دانستند اشعار مذهبی او نشان از احترام وی به اهل بیت (ع) دارد ، در کتاب «نامه های نیما» شعری در باب حضرت امیر (ع) سروده است ، او به دنبال احیا کرامت انسانی بود .
 
وی با بیان اینکه به ارزشهای بومی احترام می گذارد گفت : به دلیل تولدش در یکی از شهرهای شمال همواره سعی داشت به اصطلاحات بومی هویت ببخشد ، طبعیت گرایی و نظریه پردازی از دیگر ویژگی های وی بود و توانست دیدگاه های ادبی در قالب نظریه یا مانیفست ادبی تدوین کند.
 
 
* سروده هایی از نیما
 
می تراود مهتاب
 
می درخشد شبتاب
 
نیست یکدم شکند خواب به چشم کس و لیک
 
غم این خفته چند
 
خواب در چشم ترم می شکند .
 
 
 
دستها می سایم
 
تا دری بگشایم
 
برعبث می پایم
 
که به در کس آید
 
در و دیوار به هم ریخته شان
 
بر سرم می شکند .
 
 
 
 
 
* زندگینامه
 
«علی اسفندیاری» ، معروف به «نیما یوشیج» در سال 1274 در یوش از توابع نور مازندران دیده به جهان گشود.
 
پدرش ابراهیم خان اعظام السلطنه متعلق به خانواده ای قدیمی مازندران بود و به کشاورزی و گله داری مشغول بود. نیما تا سن دوازده سالگی در زادگاهش روستای یوش و در دل طبیعت زندگی کرد.
 
نیما خواندن و نوشتن را در مکتب آموخت ، در سن 12 سالگی به تهران آمد و در مدرسه عالی سن لویی مشغول تحصیل شد. به تشویق یکی از معلم هایش به نام «نظام وفا » به شعر گفتن مشغول گشت و در همان زمان با زبان فرانسه آشنایی یافت و شعر گفتن به سبک خراسانی را شروع کرد.
 
پس از پایان تحصیلات در مدرسه سن لویی نیما در وزارت دارایی مشغول کار شد. اما پس از مدتی این کار را مطابق میل خود نیافت و آن را رها کرد.
 
نیما در سال 1301 اثری با عنوان «افسانه» را خلق کرد که بخش هایی از در مجله قرن بیستم به سردبیری «میرزاده عشقی» به چاپ رسید.این منظومه مخالفت بسیاری از شاعران سنتی و پیرو سبک قدیم مانند ملک الشعرای بهار و مهدی حمیدی شیرازی را برانگیخت.
 
او نخستین شعرش را در 23 سالگی نوشت، یعنی همان مثنوی بلند «قصه رنگ پریده» که خودش آنرا یک اثر بچگانه معرفی کرد.
 
مجموعه شعر«قصه رنگ پریده» «خون سرد» ، «مطبعه ی سعادت» ، «فریادها»، «مرقد آقا» «کلاله های خاور» «ناقوس» «مانلی» «افسانه» « مروارید» ، «امیرکبیر» مجموعه نامه هایی با عنوان «کشتی و طوفان» ، «قلم انداز» «حکایات و خانواده سرباز» مجموعه نامه های «ستاره ای از زمین» ، داستان «توکایی در قفس» «آهو و پرنده ها» « حرف های همسایه »، «شعر من» مجموعه نامه های «دنیا خانه من است» « آب در خوابگه مورچگان » ، «عنکبوت» « کندوهای شبانه »، « شهر صبح شهر شب» و دو سفرنامه و ... اشاره کرد.
 
وی در سیزدهم دی ماه 1388 از دنیا رفت و در امامزاده عبدالله تهران به خاک سپرده شد. در سال 1372 بنا به وصیت وی پیکر او به خانه اش در یوش منتقل شد و در حیاط خانه محل تولدش به خاک سپردند.
 
خانه نیما یوشیج واقع در یوش، بنایی است که قدمت آن به دوره قاجار می رسد. این بنا به شماره 1802 از سوی سازمان میراث فرهنگی به عنوان اثر ملی ثبت شده است و حفاظت می شود.