بدون زنان هم بهار می شود؟!
آفتاب‌‌نیوز : 
آفتاب: پیام فروتن در خبرآنلاین نوشت:
به تازگی بیلبردی در برخی معابر تهران نصب شده که به نوعی تلاش می کند مروج افزایش جمعیت باشد. این بیلبرد که با شعار "با یک گل بهار نمیشه" خود را به معرض تماشا گذاشته، خوشبختی خانواده ها را در داشتن فرزند بیشتر می داند. این که پیام این تصویر چیست و این که با محتوای آن مخالفیم یا نه بحث دیگریست که این نوشتار قصد ندارد به آن بپردازد. اما ...
سال ها پیش بر روی دیوار یکی از ساختمان های مجاور میدان ونک تصویری کشیده شد. در این تصویر مردی دست در دست فرزندش در طبیعت قدم میزد و زنی قالیچه ای را از پنجره بیرون انداخته و در حال تکاندن آن بود. انگار تنها وظیفه زن خانه داری و رفت و روب است و اوقات فراغت تنها به مردان و مایملک (فرزندان) ایشان تعلق دارد و بس. این برش تصویری که در یکی از شلوغ ترین میادین پایتخت در معرض تماشا قرار گرفته است مروج چه فرهنگ اجتماعی خواهد بود؟! آیا چیزی جز شکاف در خانواده را تبلیغ کرده است؟!
و حالا بیلبردی دیگر از راه رسیده است. خانواده ای دیگر بدون حضور مادر! (بخوانید زن). به راستی چنین تصاویری گویای چه واقعیت اجتماعی است؟ آیا حذف زن در چنین عناصر آگاهی بخش اجتماعی، می تواند از سر اهمال و کوتاهی باشد؟ آیا طراحان و سفارش دهندگان این گونه تصاویر از سر ندانم کاری حضور زن در چنین تصاویری را از یاد برده اند؟! یا برای زن ایرانی وظایف دیگری را در نظر گرفته اند؟ وظایفی نظیر آنچه در تصویر میدان ونک دیده ایم همراه با توانایی زاد و ولد هرچه بیشتر!
درست است... با یک گل بهار نمی شود. آنچه مسلم است جامعه بدون حضور زن و ندیده انگاشتن وی به بهار نمی نشیند. بی شک در نظام اجتماعی ایرانی اسلامی وظیفه زن در نظام خانواده بسیار مهم تر از کارکرد مرد ارزیابی می شود. بار تربیت و پرورش کودکان بیش از آن که بر دوش مردان ایرانی باشد بر عهده زنان این مرز و بوم است. حال چگونه است که او را در تصاویر اینچنینی از دایره تصورات حذف می کنیم و او را تنها به مثابه ابزاری برای تولید فرزند و رفت و روب و آشپزی - فارغ از نقش بسیار مهم و حیاتی فرهنگی تربیتی وی - معرفی می کنیم؟!
آفتاب: پیام فروتن در خبرآنلاین نوشت:به تازگی بیلبردی در برخی معابر تهران نصب شده که به نوعی تلاش می کند مروج افزایش جمعیت باشد. این بیلبرد که با شعار "با یک گل بهار نمیشه" خود را به معرض تماشا گذاشته، خوشبختی خانواده ها را در داشتن فرزند بیشتر می داند. این که پیام این تصویر چیست و این که با محتوای آن مخالفیم یا نه بحث دیگریست که این نوشتار قصد ندارد به آن بپردازد. اما ...
سال ها پیش بر روی دیوار یکی از ساختمان های مجاور میدان ونک تصویری کشیده شد. در این تصویر مردی دست در دست فرزندش در طبیعت قدم میزد و زنی قالیچه ای را از پنجره بیرون انداخته و در حال تکاندن آن بود. انگار تنها وظیفه زن خانه داری و رفت و روب است و اوقات فراغت تنها به مردان و مایملک (فرزندان) ایشان تعلق دارد و بس. این برش تصویری که در یکی از شلوغ ترین میادین پایتخت در معرض تماشا قرار گرفته است مروج چه فرهنگ اجتماعی خواهد بود؟! آیا چیزی جز شکاف در خانواده را تبلیغ کرده است؟!
و حالا بیلبردی دیگر از راه رسیده است. خانواده ای دیگر بدون حضور مادر! (بخوانید زن). به راستی چنین تصاویری گویای چه واقعیت اجتماعی است؟ آیا حذف زن در چنین عناصر آگاهی بخش اجتماعی، می تواند از سر اهمال و کوتاهی باشد؟ آیا طراحان و سفارش دهندگان این گونه تصاویر از سر ندانم کاری حضور زن در چنین تصاویری را از یاد برده اند؟! یا برای زن ایرانی وظایف دیگری را در نظر گرفته اند؟ وظایفی نظیر آنچه در تصویر میدان ونک دیده ایم همراه با توانایی زاد و ولد هرچه بیشتر!
درست است... با یک گل بهار نمی شود. آنچه مسلم است جامعه بدون حضور زن و ندیده انگاشتن وی به بهار نمی نشیند. بی شک در نظام اجتماعی ایرانی اسلامی وظیفه زن در نظام خانواده بسیار مهم تر از کارکرد مرد ارزیابی می شود. بار تربیت و پرورش کودکان بیش از آن که بر دوش مردان ایرانی باشد بر عهده زنان این مرز و بوم است. حال چگونه است که او را در تصاویر اینچنینی از دایره تصورات حذف می کنیم و او را تنها به مثابه ابزاری برای تولید فرزند و رفت و روب و آشپزی - فارغ از نقش بسیار مهم و حیاتی فرهنگی تربیتی وی - معرفی می کنیم؟!
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید