ابداع ترکیبی جدید برای درمان ضایعات پوستی توسط محققان کشور
محققان دانشگاه صنعتی اصفهان با همکاری دانشگاه ملی سنگاپور از موادی ارزان و در دسترس، نانوالیافی برای ترمیم زخم‌های سطحی و عمقی و با قابلیت کنترل رطوبت و نفوذ اکسیژن به محل زخم تهیه کرده‌اند.
آفتاب‌‌نیوز : آفتاب: الهام وطن‌خواه، دانشجوی دکتری نساجی در دانشگاه صنعتی اصفهان و محقق طرح در این باره اظهار کرد: با توجه به میزان بالای جراحات پوستی، نیاز به جایگزینهای پوستی متناسب با نوع زخم ضروری است. این عوامل زمینه‌ی تحقیقات گسترده در معرفی فرآوردههای پوستی جدید برای درمان این آسیبهای پوستی را فراهم کرده است.
وی افزود: در همین راستا، در این تحقیق تلاش شده است نانوالیافی از یک ترکیب جدید برای درمان ضایعات پوستی معرفی شود. هدف ما در این تحقیق، تغییر نسبت ترکیب مواد سازنده‌ی نانوالیاف برای دستیابی به خواص لازم جهت ترمیم ضایعات پوستی سطحی و عمیق بوده است.
وطن‌خواه تصریح کرد: نانوالیاف تهیه شده که از جنس سلولز استات/ژلاتین است، ساختاری شبیه به پوست بدن دارد و از زیست‌تخریب‌پذیری مناسبی برخورداراست. استفاده از مواد نسبتأ ارزان قیمت که به لحاظ تجاری نیز در دسترس هستند و روش الکتروریسی به عنوان مرسومترین و مقرون به صرفهترین روش تولید نانوالیاف، از دیگر دستاوردهای این تحقیق است. نکته‌ی جالب این است که تنها با تغییر نسبت ترکیب سلولز استات به ژلاتین، این نانوالیاف می‌تواند به عنوان پانسمان زخم‌های سطحی و یا داربست در بازسازی زخم‌های عمیق به کار رود.
وطن‌خواه درمورد ویژگی اخیر این محصول عنوان کرد: در این تحقیق، نانوالیاف سلولز استات/ژلاتین با نسبتهای مختلف 25/75، 50/50 و 75/25 تولید شده است. نتایج آزمایش‌های مختلف نشان داده است که با افزایش میزان ژلاتین، خاصیت چسبندگی این نانوالیاف افزایش مییابد. در این میان، نانوالیاف سلولز استات/ژلاتین با نسبت 25/75 پتانسیل استفاده به عنوان پانسمان جهت درمان جراحات سطحی پوست را داراست، درحالی که نانوالیافی با نسبت عکس 75/25 به عنوان داربست جهت بازسازی آسیبهای عمیق پوستی قابل استفاده خواهند بود.
وی در ادامه افزود: جراحات پوستی به دو گروه عمده‌ی جراحات سطحی و عمیق تقسیم می‌شوند؛ در جراحات سطحی، تنها لایه‌ی اپیدرم پوست دچار آسیب می‌شود در حالی‌که در جراحات پوستی عمیق، علاوه بر اپیدرم، لایه‌ی درم نیز دچار آسیب می‌شود. انتخاب ساختار مناسب جهت درمان هر یک از این جراحات، بسیار مهم است. در فرایند ترمیم هر دو نوع زخم، قابلیت جذب اگزودا (ترشحات چرکی)، نفوذپذیری نسبت به اکسیژن و کنترل رطوبت از جمله ویژگیهای ضروری جایگزین پوستی مورد استفاده است.
محقق طرح خاطرنشان کرد: علی‌رغم این ضروریات مشابه، خاصیت چسبندگی جایگزین پوستی بسته به کاربرد مورد نظر متفاوت است. در درمان جراحات سطحی، پانسمان مورد استفاده باید به سادگی و بدون آسیب به بافت در حال ترمیم، قابل تعویض باشد و بنابراین نباید به سطح زخم بچسبد. در مقابل، جایگزینهای پوستی که بعنوان داربست جهت مهندسی بافت صدمات عمیق پوستی بکار میروند، باید بستر مناسبی جهت اتصال، چسبندگی و تکثیر سلولهای موجود در لایه‌ی درم پوست را فراهم کنند و با ترمیم بافت، خود تخریب شوند.
وی افزود: نانوالیاف تهیه شده با شبیهسازی ابعادی و ساختاری ماتریکس خارج سلولی طبیعی، تعامل مطلوب با سلولها را امکان‌پذیر میکند. همچنین تخلخل موجود در ساختار نانولیفی، انتقال مواد مغذی به سلولها و دفع ضایعات سلولی را نیز فراهم میکند که این موارد، عوامل کلیدی در موفقیت فناوری مهندسی بافت در بازسازی بافتهای آسیب دیده به شمار میروند.
وطن‌خواه امیدوار است که با انجام آزمایش‌های تکمیلی در مدلهای حیوانی (in vivo) و نیز کارآزمایی بالینی، ساختارهای تولید شده را بهبود بخشیده و بتوان از آنها در درمان انواع جراحات پوستی استفاده کرد. علاوه بر این، رهاسازی انواع داروها به منظور تسهیل بهبود زخم و کاهش عفونت از دیگر زمینه‌های کاربردی این نانوالیاف خواهد بود.
به گزارش ایسنا، نتایج این تحقیقات که توسط الهام وطن‌خواه، دکتر لاله قاسمی مبارکه عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی اصفهان و همکارانشان از دانشگاه ملی سنگاپور انجام شده است، در Journal of Biomateials Applications به چاپ رسیده است.
وی افزود: در همین راستا، در این تحقیق تلاش شده است نانوالیافی از یک ترکیب جدید برای درمان ضایعات پوستی معرفی شود. هدف ما در این تحقیق، تغییر نسبت ترکیب مواد سازنده‌ی نانوالیاف برای دستیابی به خواص لازم جهت ترمیم ضایعات پوستی سطحی و عمیق بوده است.
وطن‌خواه تصریح کرد: نانوالیاف تهیه شده که از جنس سلولز استات/ژلاتین است، ساختاری شبیه به پوست بدن دارد و از زیست‌تخریب‌پذیری مناسبی برخورداراست. استفاده از مواد نسبتأ ارزان قیمت که به لحاظ تجاری نیز در دسترس هستند و روش الکتروریسی به عنوان مرسومترین و مقرون به صرفهترین روش تولید نانوالیاف، از دیگر دستاوردهای این تحقیق است. نکته‌ی جالب این است که تنها با تغییر نسبت ترکیب سلولز استات به ژلاتین، این نانوالیاف می‌تواند به عنوان پانسمان زخم‌های سطحی و یا داربست در بازسازی زخم‌های عمیق به کار رود.
وطن‌خواه درمورد ویژگی اخیر این محصول عنوان کرد: در این تحقیق، نانوالیاف سلولز استات/ژلاتین با نسبتهای مختلف 25/75، 50/50 و 75/25 تولید شده است. نتایج آزمایش‌های مختلف نشان داده است که با افزایش میزان ژلاتین، خاصیت چسبندگی این نانوالیاف افزایش مییابد. در این میان، نانوالیاف سلولز استات/ژلاتین با نسبت 25/75 پتانسیل استفاده به عنوان پانسمان جهت درمان جراحات سطحی پوست را داراست، درحالی که نانوالیافی با نسبت عکس 75/25 به عنوان داربست جهت بازسازی آسیبهای عمیق پوستی قابل استفاده خواهند بود.
وی در ادامه افزود: جراحات پوستی به دو گروه عمده‌ی جراحات سطحی و عمیق تقسیم می‌شوند؛ در جراحات سطحی، تنها لایه‌ی اپیدرم پوست دچار آسیب می‌شود در حالی‌که در جراحات پوستی عمیق، علاوه بر اپیدرم، لایه‌ی درم نیز دچار آسیب می‌شود. انتخاب ساختار مناسب جهت درمان هر یک از این جراحات، بسیار مهم است. در فرایند ترمیم هر دو نوع زخم، قابلیت جذب اگزودا (ترشحات چرکی)، نفوذپذیری نسبت به اکسیژن و کنترل رطوبت از جمله ویژگیهای ضروری جایگزین پوستی مورد استفاده است.
محقق طرح خاطرنشان کرد: علی‌رغم این ضروریات مشابه، خاصیت چسبندگی جایگزین پوستی بسته به کاربرد مورد نظر متفاوت است. در درمان جراحات سطحی، پانسمان مورد استفاده باید به سادگی و بدون آسیب به بافت در حال ترمیم، قابل تعویض باشد و بنابراین نباید به سطح زخم بچسبد. در مقابل، جایگزینهای پوستی که بعنوان داربست جهت مهندسی بافت صدمات عمیق پوستی بکار میروند، باید بستر مناسبی جهت اتصال، چسبندگی و تکثیر سلولهای موجود در لایه‌ی درم پوست را فراهم کنند و با ترمیم بافت، خود تخریب شوند.
وی افزود: نانوالیاف تهیه شده با شبیهسازی ابعادی و ساختاری ماتریکس خارج سلولی طبیعی، تعامل مطلوب با سلولها را امکان‌پذیر میکند. همچنین تخلخل موجود در ساختار نانولیفی، انتقال مواد مغذی به سلولها و دفع ضایعات سلولی را نیز فراهم میکند که این موارد، عوامل کلیدی در موفقیت فناوری مهندسی بافت در بازسازی بافتهای آسیب دیده به شمار میروند.
وطن‌خواه امیدوار است که با انجام آزمایش‌های تکمیلی در مدلهای حیوانی (in vivo) و نیز کارآزمایی بالینی، ساختارهای تولید شده را بهبود بخشیده و بتوان از آنها در درمان انواع جراحات پوستی استفاده کرد. علاوه بر این، رهاسازی انواع داروها به منظور تسهیل بهبود زخم و کاهش عفونت از دیگر زمینه‌های کاربردی این نانوالیاف خواهد بود.
به گزارش ایسنا، نتایج این تحقیقات که توسط الهام وطن‌خواه، دکتر لاله قاسمی مبارکه عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی اصفهان و همکارانشان از دانشگاه ملی سنگاپور انجام شده است، در Journal of Biomateials Applications به چاپ رسیده است.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید