واژه ها را دوباره تعریف نکنیم
آفتاب‌‌نیوز : 
ولی سخن بر سر این نیست که چگونه می توان از کنار قوانین و مقررات به راحتی عبور کرده و یا آنها را نادیده گرفت بلکه موضوع این است که آیا شرایط برای همه یکسان است یا این که برخی خودی تر هستند و دیگران باید از آنها تبعیت کنند. در فرهنگ‌های لغات برای واژه ها معانی خاصی در نظر گرفته شده است و هر کسی نمی تواند آن گونه که مایل است به تفسیر و تعریف واژه ها بپردازد به طور مثال واژه های توهین و کارشکنی در تمامی دوران و زمان ها معانی خاصی دارد لذا نمی توان آن را در زمان خاتمی به گونه دیگری تفسیر کرد که با زمان احمدی نژاد تفاوت داشته باشد.
از مسایلی که این روزها برخی افراد وابسته به جناح راست و متمایل به دولت یا ریاست جمهوری به آن دامن می زنند و سعی دارند در این قالب محدودیت هایی را برای جناح منتقد و یا کسانی که از اصولگرایان نیستند ایجاد کنند متهم کردن اقلیت مجلس و اصلاح طلبان به توهین است. در این ارتباط سخنان دکتر احمدی نژاد در جریان معرفی دومین وزیر پیشنهادی نفت در مجلس بسیار گویا و شفاف است. وی ضمن گلایه از فشار بر دولت و کارشکنی در برنامه ها اعلام می دارد که توهین به رئیس جمهور جرم محرز است.
سخنان دکتر احمدی نژاد با واکنش های متفاوتی مواجه شد که در یک سو طرفداران و دوستان رئیس جمهوری قرار داشتند که از این سخنان برای جوسازی و تحت فشار قرار دادن جناح مخالف بهره گرفتند که در این ارتباط می توان به مسایلی که سیداحمد خاتمی علیه مشارکتی ها عنوان کرده اشاره کرد. در سوی دیگر جناح منتقد قرارداد که معتقد است نباید باب انتقاد را بست و به بهانه های واهی جلوی انتقاد را گرفت. سخنان موسوی لاری وزیر کشور دولت خاتمی بسیار افشاگر است که صراحتا بر این مسأله تأکید کرده که آنها که امروز توهین به رئیس جمهور را جرم محرز می دانند کارنامه خود را مرور کنند.
آنچه در این راستا عنوان می شود اختصاص به دوره احمدی نژاد یا خاتمی ندارد بلکه در دوره های پیشین نیز شاهد چنین اختلاف سلیقه هایی بودیم. به همین دلیل است که باید صراحتا اعلام کرد که واژه ها را نباید و نمی توان دوباره معنا کرد زیرا واژه ها دارای معانی واقعی خود هستند و نباید برخورد سلیقه ای با آنها صورت بگیرد. کسانی که این روزها تحت عنوان انتقاد و کارشکنی از دولت درصدد تخطئه جناح منتقد و اقلیت مجلس هستند بهتر است نگاهی به عملکرد خود در دوره های گذشته کرده و اسیر توهمات نشوند.
این یک واقعیت انکار ناپذیر است که عملکرد دولت در برخی زمینه ها قابل دفاع نیست به گونه ای که حتی دوستان و یاران پیشین رئیس جمهور نیز این حق را به خود می دهند در این زمینه ها لب به انتقاد بگشایند. اگر قرار باشد جلوی انتقاد گرفته شود جامعه تحرک و پویایی خود را از دست داده و به مجموعه ای توجیه گر تبدیل خواهد شد. حالا باید از کسانی که می خواهند به بهانه حمایت از رئیس جمهوری و دولت، جامعه را دچار محدودیت سازند پرسید چرا خودتان در دوره های گذشته اعتقادی به آنچه امروز بیان می شوید نداشتند؟ مگر دولت و مجلس هماهنگ و یکدست نیستند که سخن از کارشکنی می شود؟ اصولا چه کسانی در ایران قدرت کارشکنی برای دوست دادند؟
ولی سخن بر سر این نیست که چگونه می توان از کنار قوانین و مقررات به راحتی عبور کرده و یا آنها را نادیده گرفت بلکه موضوع این است که آیا شرایط برای همه یکسان است یا این که برخی خودی تر هستند و دیگران باید از آنها تبعیت کنند. در فرهنگ‌های لغات برای واژه ها معانی خاصی در نظر گرفته شده است و هر کسی نمی تواند آن گونه که مایل است به تفسیر و تعریف واژه ها بپردازد به طور مثال واژه های توهین و کارشکنی در تمامی دوران و زمان ها معانی خاصی دارد لذا نمی توان آن را در زمان خاتمی به گونه دیگری تفسیر کرد که با زمان احمدی نژاد تفاوت داشته باشد.از مسایلی که این روزها برخی افراد وابسته به جناح راست و متمایل به دولت یا ریاست جمهوری به آن دامن می زنند و سعی دارند در این قالب محدودیت هایی را برای جناح منتقد و یا کسانی که از اصولگرایان نیستند ایجاد کنند متهم کردن اقلیت مجلس و اصلاح طلبان به توهین است. در این ارتباط سخنان دکتر احمدی نژاد در جریان معرفی دومین وزیر پیشنهادی نفت در مجلس بسیار گویا و شفاف است. وی ضمن گلایه از فشار بر دولت و کارشکنی در برنامه ها اعلام می دارد که توهین به رئیس جمهور جرم محرز است.
سخنان دکتر احمدی نژاد با واکنش های متفاوتی مواجه شد که در یک سو طرفداران و دوستان رئیس جمهوری قرار داشتند که از این سخنان برای جوسازی و تحت فشار قرار دادن جناح مخالف بهره گرفتند که در این ارتباط می توان به مسایلی که سیداحمد خاتمی علیه مشارکتی ها عنوان کرده اشاره کرد. در سوی دیگر جناح منتقد قرارداد که معتقد است نباید باب انتقاد را بست و به بهانه های واهی جلوی انتقاد را گرفت. سخنان موسوی لاری وزیر کشور دولت خاتمی بسیار افشاگر است که صراحتا بر این مسأله تأکید کرده که آنها که امروز توهین به رئیس جمهور را جرم محرز می دانند کارنامه خود را مرور کنند.
آنچه در این راستا عنوان می شود اختصاص به دوره احمدی نژاد یا خاتمی ندارد بلکه در دوره های پیشین نیز شاهد چنین اختلاف سلیقه هایی بودیم. به همین دلیل است که باید صراحتا اعلام کرد که واژه ها را نباید و نمی توان دوباره معنا کرد زیرا واژه ها دارای معانی واقعی خود هستند و نباید برخورد سلیقه ای با آنها صورت بگیرد. کسانی که این روزها تحت عنوان انتقاد و کارشکنی از دولت درصدد تخطئه جناح منتقد و اقلیت مجلس هستند بهتر است نگاهی به عملکرد خود در دوره های گذشته کرده و اسیر توهمات نشوند.
این یک واقعیت انکار ناپذیر است که عملکرد دولت در برخی زمینه ها قابل دفاع نیست به گونه ای که حتی دوستان و یاران پیشین رئیس جمهور نیز این حق را به خود می دهند در این زمینه ها لب به انتقاد بگشایند. اگر قرار باشد جلوی انتقاد گرفته شود جامعه تحرک و پویایی خود را از دست داده و به مجموعه ای توجیه گر تبدیل خواهد شد. حالا باید از کسانی که می خواهند به بهانه حمایت از رئیس جمهوری و دولت، جامعه را دچار محدودیت سازند پرسید چرا خودتان در دوره های گذشته اعتقادی به آنچه امروز بیان می شوید نداشتند؟ مگر دولت و مجلس هماهنگ و یکدست نیستند که سخن از کارشکنی می شود؟ اصولا چه کسانی در ایران قدرت کارشکنی برای دوست دادند؟
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید