صادق زیباکلام:آرزوی من حرف زدن درجلسه دیداراساتیدبا رهبری است
آقای دکتر زیبا کلام، شما نیز به همراه دیگر اساتید دانشگاه به دیدار رهبر معظم انقلاب رفتید.حال و هوای جلسه با ایشان چطور بود؟
مراسم رسمی بود. به هر حال نباید انتظار داشته باشیم اختلاط صورت بگیرد. این فضا تا بعد از نماز وجود داشت. بعد از نماز محیط تغییر کرد. بعد از آن افراد همدیگر را می دیدند و خوش و بش می کردند. اما قبل از افطار، افراد حداکثر با تکان دادن سر ابراز سلام وعلیک می کردند.
شما دوست داشتید سخنران مراسم باشید؟
خیلی زیاد. خیلی زیاد. ولی فکر نمی کنم که این آرزو هیچ وقت تحقق پیدا کند.
اگر سخنران بودید اهم مطالبی که بیان می کردید چه بود؟
من اگر جز سخنرانان بودم سعی میکردم ادای دین کنم و ادای وظیفه و تکلیف بکنم و صحبت هایم درباره مسائل جدی و واقعی مملکت باشد نه مسائل ذهنی و شعاری.
فکر می کنید رهبری از این مطالب شما استقبال می کردند؟
بله. فکر می کنم صحبتهایی که توسط همکاران بنده بیان شد برای رهبری هم خسته کننده بود و حوصله بر .
چه کسی شما را دعوت کرده بود؟
آقای کلانتری از نهاد رهبری دانشگاه تهران تماس گرفتند. کارت را آوردند و چون من اطلاع نداشتم و ساعت ۳ خبردار شدم و برنامه ساعت ۶ شروع می شد من با یک ساعت تاخیر رسیدم. البته دیگرانی هم بعد از من رسیدند.
شما سال گذشته هم شرکت کرده بودید. چرا در این برنامه شرکت می کنید؟
من پارسال نبودم و سال ۹۱ بودم و از نهاد رهبری دعوت شدم و فکر می کنم کار درستی است که وقتی دعوت می شوی باید بروی. شاید روزی من این توفیق را پیدا کنم و مطالبی را به استماع ایشان برسانم. البته متفاوت از سخنرانانی که وجود دارند. این دوستان ۲ سال پیش هم همین مطالب را بیان کردند.
فکر می کنید دغدغه رهبری از برگزاری این مراسم چیست؟
به نظر من رهبری می خواهند در جریان وضعیت دانشگاهها قرار بگیرند، مشکلات را دریابند، فضاها را ببینند. یقینا هدف رهبری همین است. ایشان از ساعت ۶ روی صندلی نشستند تا ۹ که افطار شد. زمان کمی نیست. ایشان می توانند از زمانشان به شکل دیگری هم استفاده کنند. اما وقت می گذارند و خیلی عمیق گوش می دهند و به نظر من یک مانور تبلیغاتی نیست، چون نیازی به مانور ندارند.
من نقد را متوجه همکارانم می دانم . اساتید به جای اینکه به مسائل واقعی جامعه بپردازند که از تلویزیون هم پخش می شود و ایشان هم در جریان هستند، از وقت خوب استفاده نمی کنند و قدر نمی دانیم و هدر می دهیم و مطالب کلیشه ای و تکراری را بیان می کنیم و فرصت را از دست می هیم.
