آفتابنیوز : آفتاب- لیلا ابراهیمیان: مجلس شمشیرش را برای دولت از رو بسته و همین هم منجر به بروز انتقاداتی از آن شده است. البته بیشک منظور منتقدین این نیست که مجلس نظارت نکند که مهمترین وظیفه مجلس نظارت بر اجرای قانون است. برای همین، پرسش از وزرا، تذکر کتبی و شفاهی و حتی استیضاح حق مسلم مجلس است. این را قانون میگوید و رئیسجمهوری و همه مردان سیاسی و قانوندانها. اما مرز همدلی مجلس امروز با دولت تا کجاست؟ هنوز جوهر امضای ۵۱ نفر در پای درخواست نامه برای استیضاح وزیر علوم نگذشته و هنوز افکار عمومی این استیضاح را سیاسیترین استیضاح مجلس میداند که متن تذکرات شفاهی به وزرای راه و ترابری، کشاورزی، کار، فرهنگ و ارشاد و... شروع شده است.
انگار تاریخ شروع تمام مشکلات کشور از مرداد ماه ۱۳۹۲ است. آنها تاریخ گذاشتهاند تا یادشان نرود: شروع تمام مشکلات از ۱۲مرداد است! راستی اینگونه ارزیابی از دولت و عملکرد آن مبنای درستی دارد یا صرفا جدال دیدگاهها و منافع گروههای سیاسی است؟ پاسخ این سوال را با دقت در آرشیو یکساله مطبوعات تندروها میتوان دریافت.
درست سال گذشته بود که حتی سعید جلیلی هم قبل از اعلام اسامی کابینه دولت از تعامل و همکاری میگفت. او و رهبری معنوی جبهه پایداری هر دو در برابر دولت سکوت کرده بودند و شکست خود را «مشی الهی» میدانستند. اما بعد از مرداد ماه همه سکوتها شکسته شد و هر کسی از اصل نیت خود سخنها گفت. آنها به صراحت از نیت خود گفتند. کیهان که اول از پایگاه اصولگرایی دکتر روحانی و انتصاب او به جامعه روحانیت مبارز میگفت تبدیل به مخالف سرسخت سیاست هستهای دولت شد. اما وقتی رهبری از تیم ظریف در پرونده هسته حمایت کرد و از «نرمش قهرمانانه» گفت آنها با لغزشی چندباره پایگاه فکری دولت را نشانه گرفتند. یعنی هر چیزی که با فرهنگ، علم و دانش سرو کار دارد مورد آماج حملات قرار گرفت. به فاصله کوتاهی تندروها، اعضای جبهه پایداری و تمام رسانههای آنها نگران شدند؛ نگران از موفقیت دولت و شاید نگران از دست دادن پایگاه رای خود.
مسعود پزشکیان نماینده مجلس میگوید: « آنچه وجود دارد این است که این حملات به دو وزارتخانه فرهنگ و علوم منطقی نیست. فرهنگ جامعه را وزارت ارشاد و ارشاد نمیسازد. ما در هر محلهای مسجد داریم و در هر مسجدی روحانی داریم. درهر مدرسهای کلاس معارف و مسئول فرهنگی داریم که در آنجا روحانیای تدریس می کند. ما در کشور حوزه علمیه، صدا و سیما داریم که هر روز به مردم اطلاعات فرهنگی و الگوی رفتاری معرفی میکند. آیا همه اینها شکست خورده و فقط وزارت فرهنگ و ارشاد باید فرهنگ جامعه را تغییر دهد. تاثیر گذاری معلم و روحانی و مسجد بیشتر از وزارتخانهای است که به یک مجله مجوز میدهد.»
امروز تندروها زیرساختهای توسعه علم را نشانه گرفتهاند. نصراله پژمان فر، نماینده مردم مشهد و عضو جبهه پایداری افزایش سرعت اینترنت را از دلایل برخورد با وزیر ارتباطات، واعظی میداند. او میگوید: «با افزایش پهنای باند، صدماتي ايجاد ميشود، آسيبها و هزینههایی است که به مردم ميرسد و اگر وزارت ارتباطات اصلاح روش نکند، با طرح سوال واستيضاح وارد عمل ميشويم.» درحالی که دکتر روحانی از سرعت پایین اینترنت گله دارد؛ او میگوید: «اگر بخواهیم مقالهای دانلود کنیم باید ساعتها بنشینیم و گاهی آدم پای اینترنت خوابش میبرد..» روحانی به اهمیت پیشرفت علم و تاکید رهبری بر آن اشاره دارد. علم امروز به ارتباطات گسترده نیاز دارد. در حالی که دلواپسان از استیضاح وزیر ارتباطات و اینکه چرا پهنای باند زیاد میشود و چرا سرعت اینترنت بالا میرود حرف میزنند. ریشه این ترس در کجاست؟ آیا عدهای از توسعه علم و دانش و فناوری واهمه دارند یا اینکه نگرانی آنها از یک سیاسی کاری کور و تقابل با دولت است؟
پزشکیان از دلایل مخالفت عدهای در مجلس میگوید: «در این مجلس تعدادی نمیخواهند دولت موفق شود. آخر مجلس نهم است و بد نیست که عدهای از زبان مردم و مشکلات مردم حرف بزنند. گفتن از مشکلات مردم مثل اعتیاد، اشتغال و... باعث جذب آرای مردم میشود. بالاخره کسی که شعار میدهد و به دولت امروز بد و بیراه میدهد، میخواهد خود را مبرا از هر تقصیر نشان دهد. اگر مجلس قادر بود قانون را درست بنویسد و اگر قادر بود در قانونی که نوشته درست نظارت کند؛ چنین مشکلی پیش نمیآمد. به هرحال این حرفها در افکار عمومی تاثیرگذار است.»
این بار بعد از استیضاح وزیر علوم، تحقیقات و فناوری، استیضاح چهار وزیردولت یازدهم یعنی وزیر کشور، وزیر آموزش و پرورش، وزیر علوم، تحقیقات و فناوری، وزیر راه و شهرسازی، و وزیر نیرو را در دستور کار نمایندگان مجلس شورای اسلامی قرار دارد. اگرچه پیرموذن هم از «پنچر» شدن ماشین استیضاح میگوید. اما رسانههای محافظه کار و منتسب به گروه تندرو از «استیضاح های توهمی» سخن میگویند. اما برخی از نمایندگان مجلس روایتی متفاوت از تلاش تندروها برای تقابل با دولت دارند؛ از جمله عزتالله یوسفیان که میگوید: «اگر مقاومت هیات رییسه و نمایندگان معتدل مجلس وجود نداشته باشد دولت یازدهم در عرض دو هفته سقوط میكند چرا كه نیمی از این وزرا در معرض استیضاح قرار دارند.»
البته جواد هروی از آسیب شناسی فراکسیون رهروان ولایت میگوید که قرار است بعد از پایان تعطیلات تابستانی مجلس آغاز شود. شاید بتوان اینطور تعبیر کرد که فراکسیون رهروان متوجه کمکاریهای خود در استیضاح وزیر علوم شده باشند و این بار تلاش میکنند که جلوی تندروی مجلس را بگیرند.
علاوه بر این میتوان متصور بود که سخنان رهبر معظم انقلاب در دیدار هیات دولت که از وجه حمایتی پررنگی برخوردار هم بود باعث تغییر موضعی در طیف مخالفان دولت شده باشد، به این معنا که آنها مجوز لازم برای استیضاح بیشتر وزرا را در این سخنان پیدا نکردند.
اما در این شرایط دولت همچنان از تعامل با مجلس میگوید و حتی استیضاح سیاسی آنها را به دلیل قانونمداری ارج مینهد. در عین حال اما عدهای در مجلس به سیاسیکاری خود تاکید دارند و رئیس مجلس را به اتهام «استبداد پارلمانی» نشانه میگیرند. اگرچه لاریجانی پاسخ میدهد که استبداد اکثریت بهتر از استبداد اقلیت است اما تندروها نه میشنوند و نه میخواهند که حرف مردم، دولت و اکثریت مجلس را بشنوند. شاید منافع گروهی مهمتر از تاکید بر منافع ملی برای این عده باشد!