مداحان،کار حزبی را به اهل سیاست بسپارند و همت خود را مشغول ارتقای سطح مجالس اهلبیت کنند
سایت الف در یادداشتی نوشت:طی روزهای اخیر باز هم اظهار نظری سیاسی از سوی یک مداح نام آشنا در محافل خبری سر و صدا بپا کرد و علی رغم نیت خیر خواهانه سعید حدادیان، بازخورد آن در میان رسانه های غیر همسو با اصولگرایی بیشتر دیده شد.
آفتاب‌‌نیوز : یک سایت خبری به نقل از فردی دیگر، از سعید حدادیان نقل کرده که: "اصولگرایان به وحدت نرسند، مداحان لیست جدا خواهند داد" بیان همین یک جمله کافی بود تا روزنامه های اصلاح طلب با تیترهایی چون "مداحان لیست جدا خواهند داد"، "لیست انتخاباتی مداحان"، "مداحان لیست می دهند"، "فهرست مداحان برای ورود به پارلمان" صفحه یک خود را از تحلیل این مداح سرشناس، بی نصیب نگذارند.
سخنان نقل شده از سعید حدادیان کوتاه و مبهم بود و به درستی معین نکرده که بر فرض عدم اتحاد اصولگرایان، مداحان به سراغ افراد سیاسی نزدیک به خود برای حمایت از آنان در "لیست مداحان" می روند و یا اینکه قرار است از میان مداحان سرشناس فهرستی برای انتخابات مجلس شورای اسلامی مهیا نمایند، ولی آنچه که از این اظهار نظر حدادیان برداشت می شود، برنامه ریزی برخی از مداحان برای ورود جدی تر به عرصه سیاست است و چون تاکنون قول نقل شده از وی مورد تکذیب قرار نگرفته، ما نیز آن را مورد بررسی قرار می دهیم.
ورود مصداقی به انتخابات مجلس شورای اسلامی توسط ذاکرین اهل بیت که که قاعدتا باید در منظر عمومی افرادی غیر جناحی تلقی شوند، فاصله گرفتن از وظیفه اصلی تریبون معارف اهل بیت بودن است و باعث به وجود آمدن حواشی بسیار زیادی برای جریان اصولگرایی در وهله اول و در مرحله بعدی برای هیئات مذهبی می شود. تعیین مصادیق برای یک نگرانی سیاسی، آن هم به شیوه ی هشدار و یا حتی تهدید آمیز جدای از اینکه رسالت این محافل مذهبی را زیر سوال می برد، فردای خوبی را هم برای جریان اصولگرایی رقم نخواهد زد.
البته لازم به ذکر است که فضای سیاسی کشور پیش از این نیز در انتخابات سال ۹۰ شاهد دخالت مستقیم و مصداقی جامعه مداحان به مقوله سیاست بوده است. لیست ۲۰ نفره انتخابات مجلس شورای اسلامی معروف به فهرست "مسجد ارک" که از یک رسانه نزدیک به جریان مداحی کشور در روزهای نزدیک به انتخابات مجلس نهم منتشر گردید و نفرات مشترکی با "جبهه متحد اصولگرایی" و "جبهه پایداری" در لیست به چشم می خورد، نمونه ای از فعالیت سیاسی_حزبی مداحان مطرح و مشهور کشور بود. لیستی که در نهایت شگفتی، قبل از قطعی شدن جدایی لیست دو جبهه بزرگ اصولگرایی، بروز پیدا کرد!
از سعید حدادیان نقل شده که "یكی از اشتباهات ما این است كه در انتخابات سراغ آدم های غیر روحانی می رویم"، احتمالا منظور حدادیان در این بخش از مصاحبه اش رای آوری شیخ حسن روحانی و مقایسه مکانیزم انتخابات سال ۹۲ ریاست جمهوری با انتخابات سال ۹۴ مجلس شورای اسلامی بوده و اینکه اقبال عمومی از کاندیداهای ملبس به لباس روحانیت بیشتر از کاندیداهای دیگر است. حال سوالی که اینجا مطرح می شود این است که معیار اصلح بودن در انتخابات مجلس شورای اسلامی و یا ریاست جمهوری لباس روحانیت بوده و یا عامل بودن به اسلام؟!
خیل عاشقان اهل بیت که طی سال های بسیار طولانی پای منبر یک مداح گرد می آید و کم کم از جمع های چند نفره به جمعیت چند هزار نفره ارتقا می باید، از باب استفاده از مدح و معارف اهل بیت بوده و یک مداح هر چند نام آشنا، باید این ظرفیت را در خود ایجاد کرده که با دیدن خیل جمعیت دست به تحلیل و اظهار نظرهای سیاسی دون شان مجلس اهل بیت نزند، که هم در کوتاه مدت وجهه مداح را آسیب می زند و هم در بلند مدت شبهه بهره برداری سیاسی از جمع های بزرگ متدینین را در ذهن مدعوین و طیف های گسترده جامعه متبادر می کند.
بهره برداری سیاسی از مجلسی که پایه آن مذهبی بوده نسبت ناسوری را برای مستمع فراهم می آورد که در صورت جا افتادن این اقدام نسنجیده و دست به دست در هیئات دیگر، تسری پیدا کرده و می شود آنچه نباید بشود. از سویی مگر همه ی آن خیل عظیم مردمی که پای منبر یک مداح جمع می شوند، در عقاید سیاسی هم با او اشتراک نظر دارند؟
نسبت به اتفاقات سیاسی کشور بی تفاوت نبودن، نقطه مثبت یک مداح است و اینکه سیاست و دیانت ما عینیت یکدیگر است. ولی این حساس بودن نسبت به اتفاقات سیاسی اطراف نباید با اظهار نظر صریح آن هم با تعیین مصادیق در مسائل سیاسی به ویژه در حوزه گرایشات حزبی تداخل کند.
خواص در حوزه مورد تخصص خود شناخته می شوند و با توجه به مزیت نسبی شان، مورد توجه قرار می گیرند. قطعا مداحان مشهوری چون سعید حدادیان خواص به حساب می آیند و در این شکی نیست؛ ولی خواص در حوزه مدح و معارف اهل بیت و نه در انتشار لیست انتخاباتی برای مجلس شورای اسلامی که نیازمند اظهار نظر یک متخصص سیاسی می باشد. برای درک بهتر ماجرا باید دید جامعه ی مداحان کشور تا چقدر برای اهالی سیاست حق مداخله در شیوه های مداحی و اداره ی مجالس اهلبیت علیهم السلام را قائل هستند.
کاش مداحان عزیز، کار حزبی را به اهل سیاست بسپارند و همت خود را مشغول ارتقای سطح مجالس اهلبیت علیهم السلام نمایند، که به صواب و ثواب نزدیک تر خواهد بود.
سخنان نقل شده از سعید حدادیان کوتاه و مبهم بود و به درستی معین نکرده که بر فرض عدم اتحاد اصولگرایان، مداحان به سراغ افراد سیاسی نزدیک به خود برای حمایت از آنان در "لیست مداحان" می روند و یا اینکه قرار است از میان مداحان سرشناس فهرستی برای انتخابات مجلس شورای اسلامی مهیا نمایند، ولی آنچه که از این اظهار نظر حدادیان برداشت می شود، برنامه ریزی برخی از مداحان برای ورود جدی تر به عرصه سیاست است و چون تاکنون قول نقل شده از وی مورد تکذیب قرار نگرفته، ما نیز آن را مورد بررسی قرار می دهیم.
ورود مصداقی به انتخابات مجلس شورای اسلامی توسط ذاکرین اهل بیت که که قاعدتا باید در منظر عمومی افرادی غیر جناحی تلقی شوند، فاصله گرفتن از وظیفه اصلی تریبون معارف اهل بیت بودن است و باعث به وجود آمدن حواشی بسیار زیادی برای جریان اصولگرایی در وهله اول و در مرحله بعدی برای هیئات مذهبی می شود. تعیین مصادیق برای یک نگرانی سیاسی، آن هم به شیوه ی هشدار و یا حتی تهدید آمیز جدای از اینکه رسالت این محافل مذهبی را زیر سوال می برد، فردای خوبی را هم برای جریان اصولگرایی رقم نخواهد زد.
البته لازم به ذکر است که فضای سیاسی کشور پیش از این نیز در انتخابات سال ۹۰ شاهد دخالت مستقیم و مصداقی جامعه مداحان به مقوله سیاست بوده است. لیست ۲۰ نفره انتخابات مجلس شورای اسلامی معروف به فهرست "مسجد ارک" که از یک رسانه نزدیک به جریان مداحی کشور در روزهای نزدیک به انتخابات مجلس نهم منتشر گردید و نفرات مشترکی با "جبهه متحد اصولگرایی" و "جبهه پایداری" در لیست به چشم می خورد، نمونه ای از فعالیت سیاسی_حزبی مداحان مطرح و مشهور کشور بود. لیستی که در نهایت شگفتی، قبل از قطعی شدن جدایی لیست دو جبهه بزرگ اصولگرایی، بروز پیدا کرد!
از سعید حدادیان نقل شده که "یكی از اشتباهات ما این است كه در انتخابات سراغ آدم های غیر روحانی می رویم"، احتمالا منظور حدادیان در این بخش از مصاحبه اش رای آوری شیخ حسن روحانی و مقایسه مکانیزم انتخابات سال ۹۲ ریاست جمهوری با انتخابات سال ۹۴ مجلس شورای اسلامی بوده و اینکه اقبال عمومی از کاندیداهای ملبس به لباس روحانیت بیشتر از کاندیداهای دیگر است. حال سوالی که اینجا مطرح می شود این است که معیار اصلح بودن در انتخابات مجلس شورای اسلامی و یا ریاست جمهوری لباس روحانیت بوده و یا عامل بودن به اسلام؟!
خیل عاشقان اهل بیت که طی سال های بسیار طولانی پای منبر یک مداح گرد می آید و کم کم از جمع های چند نفره به جمعیت چند هزار نفره ارتقا می باید، از باب استفاده از مدح و معارف اهل بیت بوده و یک مداح هر چند نام آشنا، باید این ظرفیت را در خود ایجاد کرده که با دیدن خیل جمعیت دست به تحلیل و اظهار نظرهای سیاسی دون شان مجلس اهل بیت نزند، که هم در کوتاه مدت وجهه مداح را آسیب می زند و هم در بلند مدت شبهه بهره برداری سیاسی از جمع های بزرگ متدینین را در ذهن مدعوین و طیف های گسترده جامعه متبادر می کند.
بهره برداری سیاسی از مجلسی که پایه آن مذهبی بوده نسبت ناسوری را برای مستمع فراهم می آورد که در صورت جا افتادن این اقدام نسنجیده و دست به دست در هیئات دیگر، تسری پیدا کرده و می شود آنچه نباید بشود. از سویی مگر همه ی آن خیل عظیم مردمی که پای منبر یک مداح جمع می شوند، در عقاید سیاسی هم با او اشتراک نظر دارند؟
نسبت به اتفاقات سیاسی کشور بی تفاوت نبودن، نقطه مثبت یک مداح است و اینکه سیاست و دیانت ما عینیت یکدیگر است. ولی این حساس بودن نسبت به اتفاقات سیاسی اطراف نباید با اظهار نظر صریح آن هم با تعیین مصادیق در مسائل سیاسی به ویژه در حوزه گرایشات حزبی تداخل کند.
خواص در حوزه مورد تخصص خود شناخته می شوند و با توجه به مزیت نسبی شان، مورد توجه قرار می گیرند. قطعا مداحان مشهوری چون سعید حدادیان خواص به حساب می آیند و در این شکی نیست؛ ولی خواص در حوزه مدح و معارف اهل بیت و نه در انتشار لیست انتخاباتی برای مجلس شورای اسلامی که نیازمند اظهار نظر یک متخصص سیاسی می باشد. برای درک بهتر ماجرا باید دید جامعه ی مداحان کشور تا چقدر برای اهالی سیاست حق مداخله در شیوه های مداحی و اداره ی مجالس اهلبیت علیهم السلام را قائل هستند.
کاش مداحان عزیز، کار حزبی را به اهل سیاست بسپارند و همت خود را مشغول ارتقای سطح مجالس اهلبیت علیهم السلام نمایند، که به صواب و ثواب نزدیک تر خواهد بود.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید