کشف 80 کهکشان جوان اولیه پس از بیگ‌بنگ
یک تیم بین‌المللی از دانشمندان با استفاده از تلسکوپ سوبارو در ژاپن توانسته‌اند 80 کهکشان جوان را که حدود 1.2 میلیارد سال پس از انفجار بزرگ در جهان اولیه قرار داشته‌اند، شناسایی کنند.
آفتاب‌‌نیوز : محققان بررسی‌های دقیقی را بر روی داده‌های تصویری این کهکشان‌ها که توسط دوربین ACS تلسکوپ فضایی هابل ثبت شده بودند، انجام دادند.
به گزارش ایسنا، حداقل 54 کهکشان در فواصل مختلف در تصاویر ACS تعیین شدند. در میان آنها هشت کهکشان، ساختارهای دو جزئی را نمایش دادند و 46 کهکشان دیگر دارای ساختارهای طویل بودند.
محققان سپس به دنبال این سوال رفتند که آیا 46 کهکشان دیگر دارای ساختار طویل در واقع یک کهکشان هستند؟ آنها با شبیه‌سازی‌های رایانه‌ای دریافتند که بیشتر کهکشان‌های مشاهده شده در تصاویر هابل در حقیقت دو کهکشان در حال ادغام بودند اما فواصل بین دو کهکشان بقدری کم بود که حتی با وضوح بسیار بالا نیز نمی‌توانستند بطور جداگانه تعیین شوند.
این تحقیق نشان می‌دهد 1.2 میلیارد سال پس از انفجار بزرگ، توده‌های کهکشانی در جهان اولیه رشد کرده و از طریق ادغام به کهکشان‌های بزرگ تبدیل شدند که سپس باعث شد فرآیند شکل‌گیری فعال ستاره‌ای آغاز شود.
در جهان کنونی و پس از 13.8 میلیارد سال از انفجار بزرگ، کهکشان‌های غول‌پیکر زیادی مانند کهکشان راه شیری وجود دارند که حاوی حدود 200 میلیون ستاره در صفحه‌ای با گسترده 100 سال نوری است اما مسلما کهکشانی به این شکل در سالهای اول پس از انفجار بزرگ وجود نداشته است.
اگرچه میدان دید گسترده تلسکوپ سوبارو نقش مهمی در کشف چنین کهکشان‌های جوانی ایفا کرد اما وضوح مکانی بالای هابل برای بررسی جزئیات اشکال و ساختار داخلی آنها ضروری بود.
این تحقیق به عنوان بخشی از برنامه مجموعه تلسکوپ فضایی هابل موسوم به "نقشه‌برداری از تکامل کیهان" انجام شد.
به گزارش ایسنا، حداقل 54 کهکشان در فواصل مختلف در تصاویر ACS تعیین شدند. در میان آنها هشت کهکشان، ساختارهای دو جزئی را نمایش دادند و 46 کهکشان دیگر دارای ساختارهای طویل بودند.
محققان سپس به دنبال این سوال رفتند که آیا 46 کهکشان دیگر دارای ساختار طویل در واقع یک کهکشان هستند؟ آنها با شبیه‌سازی‌های رایانه‌ای دریافتند که بیشتر کهکشان‌های مشاهده شده در تصاویر هابل در حقیقت دو کهکشان در حال ادغام بودند اما فواصل بین دو کهکشان بقدری کم بود که حتی با وضوح بسیار بالا نیز نمی‌توانستند بطور جداگانه تعیین شوند.
این تحقیق نشان می‌دهد 1.2 میلیارد سال پس از انفجار بزرگ، توده‌های کهکشانی در جهان اولیه رشد کرده و از طریق ادغام به کهکشان‌های بزرگ تبدیل شدند که سپس باعث شد فرآیند شکل‌گیری فعال ستاره‌ای آغاز شود.
در جهان کنونی و پس از 13.8 میلیارد سال از انفجار بزرگ، کهکشان‌های غول‌پیکر زیادی مانند کهکشان راه شیری وجود دارند که حاوی حدود 200 میلیون ستاره در صفحه‌ای با گسترده 100 سال نوری است اما مسلما کهکشانی به این شکل در سالهای اول پس از انفجار بزرگ وجود نداشته است.
اگرچه میدان دید گسترده تلسکوپ سوبارو نقش مهمی در کشف چنین کهکشان‌های جوانی ایفا کرد اما وضوح مکانی بالای هابل برای بررسی جزئیات اشکال و ساختار داخلی آنها ضروری بود.
این تحقیق به عنوان بخشی از برنامه مجموعه تلسکوپ فضایی هابل موسوم به "نقشه‌برداری از تکامل کیهان" انجام شد.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید