اوتیسم را باید جدی گرفت
همه چیز از یک تفاوت شروع می‌شود، جایی که احساس ما از وجود افتراقی بین رفتار کودکی با هم‌سن و سالانش خبر می‌دهد. کودکی که تنهایی را بیشتر دوست دارد، مدام حرف‌ها را تکرار می‌کند، ناآرام است و ..
آفتاب‌‌نیوز :
اوتیسم، یک حقیقت است، هرچند دل‌ها را پر می‌کند از غصه، نمی‌خواهیم باور کنیم و مدام سرگردانی را بر قبول حقیقت ترجیح می‌دهیم اما این بیماری وجود دارد و باید آن را جدی گرفت. در کنار حقیقت این بیماری، واقعیت امکان کنترل آن هم حقیقتی است که باید باورش کنیم.
صبح جمعه، 24 اردیبهشت، روزی دیگر بود برای یادآوری اهمیت توجه به اوتیسم و کودکانی که ناخواسته به این بیماری مبتلا هستند. کودکانی با تمام صفا و پاکی، به همه آرزوهای کودکی، در دایره‌ای گرفتار شده‌اند و ما می‌توانیم به اندازه‌ای که از دست‌مان می‌آید، گامی برداریم برای آنان و برای کسانی‌که شاید می‌توان درمانشان کرد.
رئیس هیئت مدیره انجمن اوتیسم استان فارس در حاشیه برپایی نمایشگاه نقاشی کودکان اوتیسمی در شیراز در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا، گفت: طبق آمارها، از هر 67 کودک 2 تا 5 ساله در ایران یک به این بیماری مبتلا می‌شود.
محسن جنگور با ابراز تاسف از اینکه بی اطلاعی خانواده‌های ایرانی منجر به گسترش روز افزون این بیماری شده است، افزود: در استان فارس با توجه به نوپا بودن انجمن مردم نهاد حمایت از کودکان اوتیسمی، آمار دقیقی از تعداد مبتلایان وجود ندارد اما در تهران بیش از دو هزار نفر شناسایی شده‌اند.
وی با یادآوری اینکه انجمن و آغاز فعالیت رسمی آن از اردیبهشت ماه امسال، معتقد است اساس تشکیل چنین انجمنی بر این بود که اوتیسم یک بیماری نیست بلکه یک اختلال ذهنی است که به واسطه آن کودک مبتلا در برقراری ارتباط با دیگران دچار مشکل هست اما هوش بالایی در درک مطالب، یادگیری مسائل، حفظ مطالب و فراگیری ریاضی و ... دارد.
رئیس هیئت مدیره انجمن اوتیسم استان فارس که خود 2 فرزند مبتلا به اوتیسم دارد، یادآور شد که معمولاً توانایی‌های کودکان اوتیسمی نادیده گرفته می‌شود، افزود: چنین کودکانی در اجتماع ماندنی‌اند اما با هوش جزیره‌ای!
گنجور ادامه داد: اگر در سال‌های ابتدایی زندگی کودکان به ویژه 2 تا 5 سالگی که سنین طلایی تعریف شده است، کار درمانی روی این گونه کودکان آغاز شود، می‌توان امیدوار بود که همانند کودکان هم سن و سال خود در مدارس عادی تحصیل کنند اما با گذشت زمان، امکان بازگشت آنان به زندگی عادی، کم‌رنگ و کم‌رنگ‌تر خواهد شد.
وی هزینه نگهداری هر بیمار اوتیسمی را روزانه حدود 90 هزار تومان اعلام و اضافه کرد: هر کودک مبتلا به اوتیسم در ماه قریب به 3 میلیون هزینه دارد. باید به‌خاطر داشته باشیم که این کودکان در تمام مراحل زندگی نیازمند مراقبت‌های ویژه و گفتار درمانی و کار درمانی هستند.
گنجور در تعریف کودکان اوتیسمی گفت: کودکان در خودمانده‌ای که جذابیت‌های درونی نهفته‌ای دارند. کودکانی که گاهی بی دلیل می‌خندند یا زمانی بر گریه مداومت می‌ورزند.
او با اشاره به شکل‌گیری انجمن اوتیسم استان فارس، انتظار دارد که خیران مانند سایر عرصه‌ها، در این زمینه هم ورود کرده و زمینه را برای آشنایی همه افراد جامعه با این بیماری و علائم آن فراهم کنند و یاری دهند تا تمام خانواده‌های دارای فرزندان اوتیسمی، امیدی برای بهبود فرزندانشان داشته باشند.
گنجور با یادآوری اینکه کودکان اوتیسمی معمولا در مدارس استثنایی پذیرفته می‌شوند، گفت: هدف ما از تشکیل این انجمن، اطلاع‌رسانی به خانواده‌ها در خصوص شیوه‌های مواجهه با کودکانشان است.
رئیس هیئت مدیره انجمن اوتیسم فارس، با بیان اینکه در این استان هیچ پارک یا مرکز نگهداری خاص کودکان اوتیسمی وجود ندارد، گفت: همه خانواده‌های دارای فرزند اوتیسمی نیاز به مراقبت‌های روانی و گروه درمانی دارند.
به گزارش ایسنا، گنجور همچنین با یادآوری اینکه از اوتیسم به عنوان یک بیماری صنعتی یاد می‌شود که بیشتر در میان فرزندان خانواده‌های ساکن در شهرهای صنعتی بروز و ظهور دارد، گفت: تنها داروی کودکان اوتیسمی، مسکن‌ها و آرام‌بخش‌ها است.
او در عین‌حال اعتقاد دارد که هرچه خانواده کودکان مبتلا به اوتیسم، متمکن‌تر باشند، امکان درمان کودکان و بازیابی آنان بیشتر خواهد بود.
گنجور فکر می‌کند براساس برآوردهای اولیه، حدود 200 کودک مبتلا به اختلال اوتیسم، در کلان‌شهر شیراز زندگی می‌کنند که همگی نیازمند درمان‌های تخصصی گفتار درمانی و کار درمانی هستند.
به گزارش ایسنا، هنوز هم در جامعه سطح اطلاعات مردم از اوتیسم. بسیار اندک است. موضوعی که اولین آُسیب جدی را در مسیر شناسایی سریع و درمان برنامه‌ریزی شده برای این کودکان را دچار مشکل می‌کند.
بی‌تردید برگزاری همایش‌های آموزشی و ساخت و انتشار پیام‌ها، برنامه‌ها و ... کارشناسی شده‌ای که بتواند آگاهی‌های فردی را خصوصا نزد زوج‌های جوان در مورد بیماری اوتیسم، ارتقا بخشد، یک ضرورت انکار ناپذیر محسوب می‌شود.
باید اوتیسم را جدی گرفت و با همان وسواسی که در مورد سایر بیماری‌ها، اطلاع‌رسانی و آگاهی بخشی انجام می‌دهیم، در این موضوع نیز ورود کرد.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید