آفتابنیوز : روزنامه لوموند فرانسه درگزارشی می نویسد: از زمان تهاجم به عراق، گروه بیشماری از روشنفکران و سیاستمداران اروپایی با چاپ مقاله ها و سخنرانی ها مخالفت خود را با سیاست های دولت بوش اعلام کردند.
به گفته «ژوزف نای» یکی از کارشناسان سیاسی، اگر سران غرب حق مشروع کشوری را نادیده بگیرند سایر کشورها بشدت از این عملکرد خشمگین خواهند شد و باید با برقراری استانداردهای بین المللی سران کشورها متقاعد شوند که نگرانی های غرب و سیاست های آنان قانونی است.
ایران در طول این سال ها در حال اجرای یک بازی بوده است. این کشور با ادامه مذاکرات این زمان را برای خود مهیا می کند تا برنامه های هسته ای خود را توسعه دهد و در همین زمان, در پرده ای دیگر در مقابل اروپا قرار می گیرند. تهران با استفاده از سیاست های قبلی بین المللی خود توانست تا حدودی در این بازی پیشرفت کند و کارشناسان بر این باورند که مقامات ایران قبل از آخرین نشست پیشنهاد دیگری را مطرح خواهند کرد.
بهر حال در حال حاضر هیچ نشانه ای مبنی بر محدود کردن اقدامات هسته ای از سوی ایران وجود ندارد و این مسئله باعث خواهد شد که جوامع بین المللی همچنان رودروی ایران قرار بگیرند. اکنون تهران می تواند اورانیوم غنی شده را از دیگر کشورهای منطقه تامین و به فعالیت های خود در زمینه تولید انرژی ادامه دهد. در صورت توافق ایران، کشورهای بین المللی مطمئن خواهند شد که اورانیوم غنی شده در ایران فقط برای مصارف صلح آمیز استفاده خواهد شد و تهران با ارسال ضایعات هسته ای به کشورهای مبدا نشان می دهد که قصد ساخت بمب اتم را ندارد.
روزنامه لوموند در ادامه می نویسد: اروپا اکنون سیاست «دستکش مخملین» را به کار بسته اما نکته ای که کاملا مشخص است محدودیت های بکارگیری این سیاست برای کشورهاست.
اروپا اکنون متهم است که در این بحران با ایران بیش از حد مدارا کرده و اکنون نمی تواند این سیاست را ادامه دهد و باید در مقابل ایران اقدام جدی انجام دهد.
اعضای شورای حکام سازمان ملل در نظر دارند که ایران را تحریم کنند و اگر این اجماع صورت بگیرد این احتمال وجود دارد که چین بخاطر مناسبات اقتصادی از حق وتو خود استفاده کند؛ هر چند این کشور تاکنون سعی کرده دراین پرونده محتاطانه عمل کند و بیشتر در حاشیه قرار بگیرد.
بر اساس این گزارش ملت ایران در صورت اجرای تحریم های اقتصادی بیشتر از سران روحانی آن آسیب خواهند دید ولی مقامات تهران برای جلوگیری از تحریم اعلام کرده اند که ایران نیز گام هایی به عقب برخواهد داشت که نمونه بارز آن قطع صادرات نفت است.
در هر صورت باید با اعمال فشار با ایران برخورد شود و اگر این اتفاق صورت نگیرد، تهران بدون شک به قدرت هسته ای دست پیدا خواهد کرد.
بکارگیری سیاست سازش طلبانه باعث می شود که به تدریج جوامع بین المللی با مشکل مواجهه شود، در برخی از موارد برخوردهای جدی در جهان زمینه برقراری آرامش را مهیا می کند.
در هر صورت سیاست سازش طلبانه موثرتر خواهد بود ولی نباید از تفکر برخوردهای جدی به دور باشیم در برخی موارد باید این دو سیاست جایگزین یکدیگر شوند.
لوموند ادامه می دهد که ایران با توجه به سیاست های فعلی آمریکا در گروه اول قرار نمی گیرد ولی باید گفت که نادیده گرفتن تصمیمات اروپا از سوی مسئولان ایرانی باعث می شود که آنان نیز سیاست فعلی خود را کنار بگذارند و از فشار بر ایران حمایت کنند.
هم اکنون مقامات اروپا با گذشت سال ها مذاکره در یافته اند باید برای متوقف کردن تهران در زمینه ساخت بمب اتم از آمریکا حمایت و با جرج بوش همکاری کنند. ولی باید اتفاقاتی را که در آینده رخ خواهد داد را در نظر داشت و در یک زمان از دو سیاست استفاده کرد، یعنی هم مشت آهنین را نشان داد و هم دستکش مخملین را.