آفتابنیوز : در حالی که انتظار می رفت با توجه به شعارهای محوری دکتر احمدی نژاد در جریان مبارزات انتخاباتی و پس از در دست قدرت، رسیدگی به مسایل و مشکلات مردم و رفع نارسایی ها در اولویت قرار بگیرد.
سفرهای استانی رئیس جمهوری و هیأت دولت همواره با وعده و وعیدهایی همراه بوده که تحقق بسیاری از آنها با اما و اگر همراه است به همین دلیل این سؤال مطرح است که آیا قرار است با ارقامی که در بودجه سال 1385 اعلام شده در راه فقرزدایی و رفع نارسایی های معیشتی مردم قدم برداشته شده و به قولی پول نفت بر سر سفره های مردم قرار گیرد؟
نگاهی به برخی از ارقام بودجه و رشد بودجه بعضی از دستگاه ها در لایحه سال 1385 نسبت به سال 1384 افشاگر حقایق بسیاری است که می تواند این واقعیت را آشکار سازد که چه کسانی شعار می دهند و چه کسانی می خواستند برای مردم قدم بردارند که نتوانستند.
رشد بودجه برخی از دستگاه ها در لایحه بودجه سال 85 نسبت به سال 84 به این شرح است:
- سازمان صدا و سیما 6/45 درصد
- سازمان تبلیغات اسلامی 4/95 درصد
- مرکز خدمات حوزه علمیه قم 1/147 درصد
- نهاد نمایندگی رهبری در دانشگاه ها 8/140 درصد
- شورای عالی انقلاب فرهنگی 9/41 درصد
- دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم 7/110 درصد
- شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی 5/96 درصد
- دبیرخانه مجلس خبرگان 44 درصد
- شورای نگهبان 2/142 درصد
- آموزش و پرورش 4/32 درصد
- وزارت تعاون 8/3 درصد
بانگاهی گذرا به این آمار می توان به دلیل همراهی و پشتیبانی بعضی از سازمان ها و نهادها از ریاست جمهوری احمدی نژاد پی برد.
زیرا در شرایطی که وزارت آموزش و پرورش که آینده سازان کشور را پرورش می دهد و با هزاران مشکل و کمبود مواجه است و بودجه ای در اختیارش برای نوسازی و ایمن سازی مدارس قرار نگرفته و یا هنوز هم دانش آموزان شهر زلزله زده بم در کانکس به تحصیل ادامه می دهند بودجه شورای نگهبان 2/142 درصد و یا سازمان صدا و سیما 6/45 درصد افزایش می یابد.
با نگاهی به چالش مجلس ششم بر سر بودجه بعضی سازمان ها و نهادها و آنچه از جانب دولت دکتر احمدی نژاد اعلام شده می توان به جهت گیری آنها و مخالفتشان با مجلس قبلی و حمایتشان از فعلی ها پی برد. ولی مسأله این است که اگر نمی خواهیم به وضعیت نابسامان آموزش و پرورش و امثالهم رسیدگی کنیم و یا وزارتخانه ها و سازمان های حمایتی نظیر تعاون را پر و بال بدهیم نباید انتظار داشته باشیم که بی کاری متوقف شده و جلوی گرایش نوجوانان به اعتیاد و فحشا گرفته شود.
با نگاهی به آمار مدارسی که در سال جاری تحصیلی به برج و آپارتمان تبدیل شده و یا از سوی دادگاه ها با حکم تخلیه تغییر کاربری داده اند می توان به دلایل رشد فساد در جامعه پی برد. زیرا دانش آموزی که در چادر، کپر، کانکس و یا مدرسه ای که بیش از نیم قرن از احداثش می گذرد تحصیل می کند نمی تواند به آینده امیدوار باشد به همین دلیل زمانی که آنها چنین ارقامی را مشاهده می کنند در ذهن خود به تجزیه و تحلیل شعارهایی نظیر عدالت و مهرورزی پرداخته و درباره صحت و درستی آنها دچار شک و تردید می شوند. پس چه بهتر که شعارها را به شعور تبدیل کرده و در عمل نشان دهیم که طرفدار عدالت و مهرورزی هستیم. به این دلیل که مردم از سال 57 تاکنون فقط شعار شنیده و در فضای شعار آلود زندگی کرده اند. در این سال ها متاسفانه کمتر عمل مشاهده کرده اند. این وضعیت به بی اعتمادی دامن زده و فاصله ها را بیشتر می کند.