نگاهی به فیلم «آااادت نمی‌کنیم» ساختۀ ابراهیم ابراهیمیان؛ درامِ بی درگیری!
عادت می کنیم با نوشتار پست مدرنیستی «آااادت نمی‌کنیم» تبلیغاتش برای اکران عمومی پخش شده، اما چیزی به به بار معنایی و واژوی کلمه نبخشیده و بیشتر یک شالوده شکنی زبانی و نوشتاری در پوستر و قالب گرافیکی تبلیغات اثر است.
آفتاب‌‌نیوز :
امید بی نیاز* - «وقتی همه چیز خوبه، زندگی کردن هنر نیست. وقتی همه چیز خرابه باید بدانی چه کار باید بکنی» . این یکی از بهترین دیالوگ های فیلم «آااادت نمی‌کنیم» است. با این حال فیلم از چنین دیالوگ هایی، سرشار نیست؛ نادر است و در عوض دنیایی سرد بر بیان، طراحی دیالوگ ها، شخصیت پردازی و تنش فیلم حاکم است. با وجود اینکه، سال گذشته خود کارگردان در نشست خبری فیلمش گفت؛ مهندسی فیلمنامه را از اصغر فرهادی آموخته است!
عادت می کنیم با نوشتار پست مدرنیستی «آااادت نمی‌کنیم» تبلیغاتش برای اکران عمومی پخش شده، اما چیزی به به بار معنایی و واژوی کلمه نبخشیده و بیشتر یک شالوده شکنی زبانی و نوشتاری در پوستر و قالب گرافیکی تبلیغات اثر است.
فیلم به داستان زندگی یک استاد دانشگاه (محمد رضا فروتن) می پردازد. همسرش مهتاب (ساره بیات) به او شک دارد که با یکی از دانشجویانش در ارتباط است. این شک و تردید، پیشینه دارد. چون خود مهتاب هم قبلاً دانشجویش بوده و بعدها با استادش ازدواج کرده است.
گره افکنی، تا اینجا روالی معمولی را دنبال می کند. اما داستان از آنجایی پر تنش می شود که دانشجو می میرد و همه شخصیت ها در موقعیتی غیرمنتظره قرار می گیرند.
درامِ فیلم حرفه ای است. اما پرداخت حرفه ای ندارد. نه بازی های قوی هست؛ نه تنش و کنش های بیانی و ریتیمک که اثری پخته بسازد. فیلم نوعی «سینمای اطواری» است. در واقع با ادای درام، اتفاق، تنش و... روبه رو هستیم.
«آااادت نمی‌کنیم» فیلمی چهره محور است؛ محمدرضا فروتن، هدیه تهرانی، ساره بیات، حمیدرضا آذرنگ، حدیث میرامینی، پانته‌آ پناهی‌ها، شیرین یزدان‌بخش و... در این فیلم بازی می کنند. با این حال، شاید غیر از حمید رضا آذرنگ، بازی درخشان که هیچ، القای حس درگیری روحی در بازی ها دیده نمی شود. اگر هم هست، خلاقیت جدیدی بر کلیشه افزوده نشده، در امتداد بازی گذشته بازیگران است.
ابراهیم ابراهیمیان بعد از ساخت فیلم «ارسال یک آگهی تسلیت برای روزنامه» که نخستین کارش بود، فیلم جدید را ساخته است. فیلم اولش، هنری تر به نظر می رسد. قصه ای جالب و معمایی را به بیانی سینمایی روایت می کند. درام و معمای فیلم دومش (آااادت نمی‌کنیم) هم همین روال را دارد؛ هرچند اولی خاص و دومی کمی عمومی تر است.
او در ساخت درام موفق است. اما آنچه از کلیت فیلم؛ ریتم، بازی ها، درگیری و تنش درک می شود، پرداخت تاثیر گذاری نداشته است. فیلم او نه ضعیف است و نه قوی! مابین این دو کلمه جای گرفته و برگی از کارنامه فیلمسازی اش را ورق زده است.
*عضو انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید