آفتاب بررسی می کند:
دکترین سیاست خارجی امریکا پس از 11 سپتامبر در خاورمیانه
آفتاب‌‌نیوز : 
در واقع چنانچه استراتژی این جناح و سخنان صریح آنان قبل از حادثه 11 سپتامبر مورد توجه قرار گیرد روشن می شود نظریه مطلق گرایانه و سیاست نظامی گرایانه آنها به قبل از این حادثه مربوط می شود.
اساتیدی چون انوشیروان احتشامی بر این باورند که اساسا حادثه یازدهم سپتامبر امریکا را وادار به خروج از فضای بسته خود کرد. وی می‌افزاید: با وجود تمامی قدرت و توان اقتصادی و نظامی جای شگفتی است که امریکایی ها و نمایندگان آنها تا چه حد در انزوا به سر می برند و این امر یکی از دلایلی است که سبب شد تا جرج بوش پسر در رقابتی نزدیک در انتخابات امریکا پیروز شود. امریکایی‌ها دیگر از سیاست‌های خارجی پر خاطره کلینتون که عمدتا بر خاورمیانه تمرکز یافته بود خسته شده بودند و در نتیجه دولت بوش ناگزیر بود میان این انزوا گرایی و غریزه یک جانبه طلبی از یک سو و ضرورت جنگ با تروریسم بین الملل با کمک سایر کشورها از سوی دیگر تعادل برقرار کند. لذا به منظور به راه انداختن مبارزه علیه القاعده و طالبان در افغانستان نیاز داشت تا حمایت های عملی بیش از 30 کشور جهان را جلب کند. از همین رو هر چند بوش مایل بود در جنگ متکی به نیروی نظامی خود امریکا باشد اما بدون حمایت های بین المللی و از جمله پشتیبانی های سازمان ملل نمی توانست در این مبارزه به پیروزی برسد. دکتر انوشیروان احتشامی در مورد تغییر سیاست خارجی امریکا بعد از حادثه 11 سپتامبر به دو نکته اساسی اشاره می کند: نخست آن که امریکا بار دیگر اهمیت ارتش را در نقش بین المللی خود مورد تاکید قرار داد. بودجه هنگفت دفاعی پیشنهادی دولت بوش برای سال 2003 این مساله را به روشنی نشان می دهد. از طرفی به نظر می رسد که امریکایی ها بر این نظرند که چنانچه قرار باشد دیپلماسی موثر واقع شود و در نقش بین المللی امریکا جایگاهی داشته باشد باید با پشتوانه نیروی تهدید همراهی گردد. دوم اینکه امریکا علیرغم استراتژی هایی که در معرض تروریسم بین المللی و کشورهای حامی تروریسم قرار دارد پایبند جنگ و مبارزه با تروریسم است.
به اعتقاد احتشامی این امر ناگزیر امریکا را ( چه از لحاظ عقیدتی، نظامی و اقتصادی) با دشمنان سیاسی خود در سراسر جهان مواجه خواهد ساخت و این در حالی اتفاق می افتد که کشور‌هایی چون روسیه، چین، سوریه و لیبی دیگر چنین نقشی را بر عهده ندارند و ظاهرا کشورهای ضعیف تری آماج اقدامات امریکا قرار خواهند گرفت که خود اساسا میزبان جنبش‌های تروریستی هستند و یا اینکه مانند ایران، عراق و کره شمالی ناخرسندی خود را از امریکا و سیاست هایش اعلام کرده اند احتشامی در پایان اظهاراتش می افزاید احتمالا امریکا در کوتاه مدت سعی دارد اختلافات خطرناک منطقه ای را تا جایی که بتواند حل و فصل نماید و در عین حال نیز روابط نظامی، سیاسی و اقتصادیش را با هم‌پیمانان منطقه‌ای خود تقویت نماید. در خاورمیانه این کشورها به ترتیب عبارتند از: اسرائیل، مصر، ترکیه، عربستان سعودی و اردن. کاربران محترم برای اطلاع بیشتر مراجعه کنید به:
Raymand hinnebusch and anousdhiravan ehteshami (eds) , the foreign policies of middle studies ( boulder and london : lynne rinnres 2002)
در واقع چنانچه استراتژی این جناح و سخنان صریح آنان قبل از حادثه 11 سپتامبر مورد توجه قرار گیرد روشن می شود نظریه مطلق گرایانه و سیاست نظامی گرایانه آنها به قبل از این حادثه مربوط می شود. اساتیدی چون انوشیروان احتشامی بر این باورند که اساسا حادثه یازدهم سپتامبر امریکا را وادار به خروج از فضای بسته خود کرد. وی می‌افزاید: با وجود تمامی قدرت و توان اقتصادی و نظامی جای شگفتی است که امریکایی ها و نمایندگان آنها تا چه حد در انزوا به سر می برند و این امر یکی از دلایلی است که سبب شد تا جرج بوش پسر در رقابتی نزدیک در انتخابات امریکا پیروز شود. امریکایی‌ها دیگر از سیاست‌های خارجی پر خاطره کلینتون که عمدتا بر خاورمیانه تمرکز یافته بود خسته شده بودند و در نتیجه دولت بوش ناگزیر بود میان این انزوا گرایی و غریزه یک جانبه طلبی از یک سو و ضرورت جنگ با تروریسم بین الملل با کمک سایر کشورها از سوی دیگر تعادل برقرار کند. لذا به منظور به راه انداختن مبارزه علیه القاعده و طالبان در افغانستان نیاز داشت تا حمایت های عملی بیش از 30 کشور جهان را جلب کند. از همین رو هر چند بوش مایل بود در جنگ متکی به نیروی نظامی خود امریکا باشد اما بدون حمایت های بین المللی و از جمله پشتیبانی های سازمان ملل نمی توانست در این مبارزه به پیروزی برسد. دکتر انوشیروان احتشامی در مورد تغییر سیاست خارجی امریکا بعد از حادثه 11 سپتامبر به دو نکته اساسی اشاره می کند: نخست آن که امریکا بار دیگر اهمیت ارتش را در نقش بین المللی خود مورد تاکید قرار داد. بودجه هنگفت دفاعی پیشنهادی دولت بوش برای سال 2003 این مساله را به روشنی نشان می دهد. از طرفی به نظر می رسد که امریکایی ها بر این نظرند که چنانچه قرار باشد دیپلماسی موثر واقع شود و در نقش بین المللی امریکا جایگاهی داشته باشد باید با پشتوانه نیروی تهدید همراهی گردد. دوم اینکه امریکا علیرغم استراتژی هایی که در معرض تروریسم بین المللی و کشورهای حامی تروریسم قرار دارد پایبند جنگ و مبارزه با تروریسم است.
به اعتقاد احتشامی این امر ناگزیر امریکا را ( چه از لحاظ عقیدتی، نظامی و اقتصادی) با دشمنان سیاسی خود در سراسر جهان مواجه خواهد ساخت و این در حالی اتفاق می افتد که کشور‌هایی چون روسیه، چین، سوریه و لیبی دیگر چنین نقشی را بر عهده ندارند و ظاهرا کشورهای ضعیف تری آماج اقدامات امریکا قرار خواهند گرفت که خود اساسا میزبان جنبش‌های تروریستی هستند و یا اینکه مانند ایران، عراق و کره شمالی ناخرسندی خود را از امریکا و سیاست هایش اعلام کرده اند احتشامی در پایان اظهاراتش می افزاید احتمالا امریکا در کوتاه مدت سعی دارد اختلافات خطرناک منطقه ای را تا جایی که بتواند حل و فصل نماید و در عین حال نیز روابط نظامی، سیاسی و اقتصادیش را با هم‌پیمانان منطقه‌ای خود تقویت نماید. در خاورمیانه این کشورها به ترتیب عبارتند از: اسرائیل، مصر، ترکیه، عربستان سعودی و اردن. کاربران محترم برای اطلاع بیشتر مراجعه کنید به:
Raymand hinnebusch and anousdhiravan ehteshami (eds) , the foreign policies of middle studies ( boulder and london : lynne rinnres 2002)
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید