فیدل کاسترو به روایت تصویر
فیدل کاسترو سال ۱۹۲۶ در یک خانواده زمین‌دار مرفه متولد شد و در جوانی به سمت سیاست انقلابی روی آورد.
او پس از گذراندن دو سال حبس به دلیل تلاش برای کودتایی که ناموفق بود، به مکزیک تبعید شد. کاسترو در سال ۱۹۵۶ به کشورش بازگشت و جنبش انقلابی او جان گرفت. او نهایتا در روز سال نو در ۱۹۵۹ به قدرت رسید و توانست فولجنیکو باتیستا را از قدرت کنار بزند.
کاسترو در سال ۱۹۶۱ نیروهایش را علیه ۱۵۰۰ کوبایی تبعیدی مورد حمایت سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا (سیا) بسیج کرد. این تبعیدیان با هدف عزل او از حکومتداری وارد خلیج خوک‌ها شده بودند.
شاید بزرگترین آزمون کاسترو در سال ۱۹۶۲ و زمانی بود که جان اف کندی، رئیس‌جمهوری وقت آمریکا به او هشدار داد تا موشک‌های اتحاد جماهیر شوروی را از خاک کوبا خارج کند. نهایتا نیکیتا خروشچف، رهبر وقت شوروی و کاسترو این موشک‌ها را جابجا کردند و تهدید جنگ هسته‌ای از میان رفت.
فیدل کاسترو علاقه وافری به بازی بیسبال داشت. در اینجا می‌بینیم که او سال ۱۹۶۲ در دانشکده معلمی در شهر کوهستانی سیرا مائسترا در کوبا مشغول بازی است.
با وجود شهرت و محبوبیت داخلی و بین‌المللی رهبر انقلاب کوبا برخی از کوبایی‌های لیبرال او را دیکتاتوری سرکوبگر می‌دانند.
هزاران تن از کوبایی‌ها که با تفکرات کاسترو مخالف بودند در طول حکمرانی او وطن خود را ترک کردند و به آمریکا گریختند. اغلب هم این سفرها با قایق‌های الواری انجام می‌شد.
با این حال فیدل کاسترو توانست محبوبیت مردمی کافی به دست آورد و یکی از رهبران جهان شود که سال‌ها قدرت را در دست داشت و تا زمان مرگ این محبوبیت را حفظ کرد.
او پس از جراحی روده در سال ۲۰۰۶ قدرت را تدریجا به برادرش رائول واگذار کرد. از آن به بعد کمتر در انظار عمومی ظاهر شد و نهایتا در سال فوریه ۲۰۰۸ از قدرت کنار رفت.
فیدل کاسترو در سپتامبر ۲۰۱۰ پس از چهار سال برای اولین بار یک سخنرانی کرد. این اولین حضور مردمی او پس از جراحی در ژوئیه ۲۰۱۰ بود. او آخرین بار ماه اوت در تولد نود سالگی‌اش دیده شد.
فیدل کاسترو، رهبر انقلابی کوبا و اسطوره مبارزه با امپریالیسم آمریکا سر انجام ساعت 22:29 شامگاه جمعه به وقت هاوانا درگذشت.
