نگاهی اجمالی به زندگی فیدل کاسترو/ ۱۰ نکته‌ای که درباره رهبر انقلاب کوبا نمی‌دانستید+تصاویر

کاسترو در سال ۱۹۵۰ میلادی از دانشگاه هاوانا فارغ التحصیل شد. او رهبری انقلاب کوبا برای سرنگونی باتیستا را در سال ۱۹۵۹ میلادی برعهده گرفت. او سبب شد تا کوبا تبدیل به اولین کشور کمونیستی در نیمکره غربی شود و پس از آن موج سوسالیسم در امریکای لاتین به راه افتاد. اصلاحات احتماعی را در کوبا آغاز کرد اما به دلیل سرکوب مخالفان و آزادی بیان و نقض حقوق بشر مورد انتقاد قرار گرفته است.

آفتاب‌‌نیوز :

سرویس بین‌الملل- متولد ۱۳ آگوست سال ۱۹۲۶ میلادی در بیران کوبا بود. نام کامل او فیدل الخاندرو کاسترو بود. پدرش انجل کاسترو یک زمین‌دار ثروتمند اسپانیایی‌تبار بود و مادرش لینا رز یک اشپز بود که خدمتکار همسر اول پدر کاسترو بود. او چندین بار ازدواج کرد؛ نخست با دالیا سوتو دل واله که تاریخ آن نامعلوم است و پس از آن با میرتا دیاز بالارت در ۱۲ اکتبر سال ۱۹۴۸ میلادی که این ازدواج نیز به طول نیانجامید و در سال ۱۹۵۵ میلادی به طلاق منتهی شد.

به گزارش آفتاب‌نیوز؛ فرزندان او ناتالیا، خورخه انجل کاسترو، انتونیو، الخاندرو، الکسیس، الکس و میرتا کاسترو هستند که برخی از آن‌ها از همسر اول او و برخی دیگر از زنی هستند که معلوم نیست چه هویتی داشته است.

نگاهی اجمالی به زندگی فیدل کاسترو/ ۱۰ نکته‌ای که درباره رهبر انقلاب کوبا نمی‌دانستید+تصاویر

در سال ۱۹۴۷ میلادی شورش ناموفقی را در جمهوری دومینیکین علیه ژنرال رافائل تروجیلو سازماندهی کرد.

در سال ۱۹۵۲ میلادی برای نمایندگی پارلمان نامزد شد. دولت کوبا در سال ۱۹۵۲ میلادی توسط باتیستا سرنگون شد و انتخابات به حالت تعلیق درآمد. در ۲۶ ژوئیه سال ۱۹۵۳ میلادی کاسترو و حدود ۱۵۰ نفر دیگر به پادگان نظامی مونکادا در سانتیاگو حمله کردند و تلاشی ناموفق برای سرنگونی رژیم باتیستا داشتند. در ۱۶ اکتبر سال ۱۹۵۳ میلادی کاسترو به ۱۵ سال زندان محکوم شد. در ۱۵ مه سال ۱۹۵۵ میلادی فیدل و رائول به عنوان بخشی از عفو عمومی زندانیان سیاسی آزاد شدند و آنان به مکزیک تبعید شدند. در آنجا بود که چه‌گوارا پزشکی ارژانتینی را ملاقات کردند و سازماندهی گروهی از تبعیدیان کوبایی را برعهده گرفتند. ‌آن‌ةا گروهی چریکی را تشکیل دادند و در دسامبر سال ۱۹۵۶ میلادی هشتاد و دو تبعیدی کوبایی یک قایق بادبانی به نام گرانما را براه انداختند. بسیاری از آنان کشته شدند. بازماندگان، چه گوارا و کاسترو بودند که به کوه‌های سیرا ماسترا فرار کردند. در فاصله سال‌های ۱۹۵۷ تا ۱۹۵۸ میلادی آنان مبارزه مسلحانه را از این پایگاه سازماندهی کردند که شامل درگیری با دولتی و سوزاندن محصولات شکر بود. در ژانویه سال ۱۹۵۹ میلادی حکومت تحت زمامداری باتسیتا توسط کاسترو و افرادش سرنگون شد. پس از انقلاب، کاسترو تا فوریه آن سال نخست‌وزیر بود. او در آوریل سال ۱۹۵۹ میلادی از ایالات متحده بازدید کرد. در مه سال ۱۹۶۰ میلادی کوبا و اتحاد جماهیر شوروی روابط دیپلماتیک گسترده‌ای را برقرار کردند. در سپتامبر سال ۱۹۶۰ میلادی او در مجمع عمومی سازمان ملل متحد سخنرانی‌ای تاریخی داشت. در اوریل ۱۹۶۱ میلادی گروهی از تبعیدی‌های کوبایی که ۱۳۰۰ نفر بودند در خلیج خوک‌ها باهدف سرنگون‌کردن دولت انقلابی تازه روی‌کار آمده‌، حمله‌ای را انجام دادند اما شکست خوردند. بازماندگان این حمله در دسامبر سال ۱۹۶۲ میلادی در ازای مبادله ۵۳ میلیون دلار غذا و دارو به شیوه‌ای تحقیر‌آمیز با امریکا از سوی دولت کوبا آزاد شدند.

در دسامبر سال ۱۹۷۶ میلادی کاسترو رییس شورای دولتی شد. این عنوان جدید جایگزین پست ریاست‌جمهوری و نخست‌وزیری بود. در مارس سال ۱۹۷۷ میلادی جیمی کارتر رییس‌جمهوری امریکا به قانون ممنوعیت سفر امریکایی‌ها به کوبا پایان داد. در سپتامبر سال ۱۹۸۰ میلادی در حدود ۱۲۵ هزار نفر از کوبایی‌ها به امریکا مهاجرت کردند. در اوریل سال ۱۹۸۲ میلادی ریگان رییس‌جمهوری امریکا بار دیگر ممنوعیت سفر برای شهروندان امریکایی به کوبا را اعمال کرد. در آگوست سال ۱۹۹۴ میلادی بیل کلینتون رییس‌جمهوری بعدی پایان سیاست درهای باز به سوی پناهجویان کوبایی را اعلام کرد؛ سیاستی که از سوی لیندون جانسون رییس‌جمهوری وقت امریکا در سال ۱۹۶۶ میلادی اجرایی شده بود. از آن زمان تاکنون بسیاری از کوبایی‌هایی که به طور غیر‌قانونی به امریکا وارد می‌شوند بازگردانده شده‌اند. البته این موضوع درباره مهاجران غیر‌قانونی از مسیر دریایی صدق می‌کند و افرادی که از مسیر زمینی وارد خاک امریکا شده‌اند می‌توانند در آن کشور بمانند.

در ژانویه سال ۱۹۹۸ میلادی کاسترو استقبالی تاریخی از پاپ ژان پل دوم داشت که سفری پنج روزه را به کوبا داشت. این اولین باری بود که یک پاپ از کوبا بازدید می‌کرد. در دسامبر سال ۲۰۰ میلادی پوتین رییس‌جمهوری روسیه با کاسترو در کوبا دیدار و درباره تجارت و بدهی ۲۰ میلیون دلاری کوبا با کاسترو مذاکره کرد.

در بهار سال ۲۰۰۳ میلادی سرکوب گسترده مخالفان از سرگرفته شد و ۷۵ نفر از فعالان سیاسی بازداشت شدند. در اکتبر سال ۲۰۰۴ میلادی کاسترو پس از سخنرانی در حال خروج از تریبون به زمین افتاد. در ژوئیه سال ۲۰۰۶ میلادی تلویزیون دولتی کوبا اعلام کرد که فیدل کاسترو تحت عمل جراحی روده قرار گرفته و موقتا قدرت را به برادر جوان ترش رائول واگذار کرده است. در ژوئن سال ۲۰۰۷ میلادی کاسترو در تلویزیون دولتی کوبا ظاهر شد. او در اکتبر سال ۲۰۰۷ میلادی کتاب زندگی‌نامه خود تحت عنوان «زندگی من» را منتشر کرد. این کتاب شامل مجموعه‌ای از مصاحبه‌های انجام شده او با ایگناسیو رامونه روزنامه‌نگار بوده است. این کتاب در امریکا در سال ۲۰۰۸ میلادی منتشر شد.

در فوریه سال ۲۰۰۸ میلادی با توجه به وضعیت بد سلامت‌اش کاسترو استعفای خود را به عنوان رییس‌جمهوری اعلام کرد که از طریق روزنامه دولتی کوبا اعلام شد. در دسامبر سال ۲۰۰۸ میلادی او در یادداشتی اعلام کرد که کوبا مایل به گفت‌و‌گو با اوباما رییس جمهوری امریکاست. او در مارس سال ۲۰۱۱ میلادی در یادداشتی دیگر نوشت که از سمت ریاست حزب کمونیست کوبا استعفا داده است. در فوریه سال ۲۰۱۲ میلادی فیدل کاسترو خاطرات دوجلدی از زندگی‌نامه‌اش تحت عنوان «روزهای فیدل کاسترو دوران چریکی» را منتشر کرد که شامل گفت‌و‌گوهایش با کاتیوسا بلانکو بود. در اکتبر سال ۲۰۱۲ میلادی دولت کوبا تلاش کرد تا ثابت کند که کاسترو هنوز هم در سلامت به سر می‌برد. معاون رییس‌جمهوری وقت ونزوئلا مدعی شد که با کاسترو دیدار کرده و حال او خوب بوده است. در ژانویه سال ۲۰۱۵ میلادی اطلاعاتی به بیرون درز کرد که نشان می‌داد مذاکرات میان هاوانا و واشنگتن برای از سرگیری روابط آٰغاز شده است اما اعلام شد که کاسترو هنوز هم به امریکا اعتماد ندارد. در اوریل سال ۲۰۱۶ میلادی کاسترو در پایان کنفرانس کنگره حزب کمونیست کوبا که نشستی سه روزه بود گفت که من به زودی ۹۰ ساله خواهم شد. او گفت که خوشحال است که در این سن زنده است.

به گزارش آفتاب‌نیوز؛ در این میان ناگفته‌های جالبی هم هستند که شاید درباره فیدل نمی‌دانستید. در اینجا به ده مورد از آن ها اشاره خواهیم کرد:‌

۱-فیدل کاسترو در مزعه نیشکر خانواده‌اش متولد شد. پدر او در ابتدا یک کارگر مهاجر اسانیایی‌تبار بود اما پس از مدتی خود زمین‌دار شد. فیدل خود هیچ‌گاه خوشحال نبود که پسر یک زمین‌دار است و در مصاحبه‌ای در سال ۱۹۹۲ میلادی این موضوع را بیان کرد و با جرات گفت که پسر فردی است که دهقانان را مورد سوء‌استفاده و استثمار قرار داده است.

۲-کاسترو زمانی که در دانشکده حقوق دانشگاه هاوانا تحصیل می‌کرد به فعالیت سیاسی می‌پرداخت.

۳-همسر اول او دختر یک خانواده ثروتمند وابسته به رژیم باتیستا بود. علت طلاق گرفتن او از کاسترو پیدا کردن نامه‌های عاشقانه فیدل به معشوقه‌اش بود و این که متوجه شد پای زن دیگری در میان است.

۴-فیدل کاسترو به دلیل علاقه‌اش به سیگار برگ هاوانا شناخته شده بود. او به دلایل پزشکی و برای سلامتی‌اش در سال ۱۹۸۵ میلادی سیگار برگ را ترک کرد.

۵-او از زمانی که یک انقلابی جوان در کوه بود به داشتن ریش شهره بود. این صرفا نماد چریک بودن و یا به دلیل مبارزه نبود او گفته بود که اگر شما ۱۵ دقیقه وقت صرف تراشیدن ریش در روز کنید این یعنی ۵ هزار دقیقه وقت صرف اصلاح صورت کردن در یک سال‌! او گفته بود که ترجیح می‌دهد این زمان را صرف کارهای مهم‌تری کند.

۶-فیدل به مدت ۴۹ سال در قدرت بود. در این زمان در ایالات متحده امریکا ۱۰ رییس‌جمهوری به قدرت رسیدند.

۷- او یکبار گفته بود که یکی از کتاب‌های مورد علاقه‌اش کتاب «زنگ‌ها برای که به صدای در می‌آیند» ارنست همینگوی بوده است که در طول جنگ داخلی اسپانیا در اواخر دهه ۳۰ میلادی نوشته شده بود.

۸- او به سخنرانی‌های هفت ساعته ممتد به خصوص در نهادهای بین‌المللی از جمله در مجمع عمومی سازمان ملل متحد شناخته شده بود.

۹-او در جوانی علاقه زیادی به پخت و پز و مطالعه کتاب داشت.

۱۰-در طول یک مصاحبه‌ای در آمریکا در سال ۱۹۹۴ میلادی کاسترو در مورد چشم‌انداز آزادی‌های سیاسی در کوبا گفت که کوبا را تنها می‌توان با انقلاب اداره کرد.