کارگر آملی قربانی یک تزریق اشتباه
تزریق اشتباه در بیمارستان امام خمینی(ره) ساری موجب مرگ یک کارگر ساختمانی در این مرکز درمانی شد.
آفتاب‌‌نیوز :
تزریق اشتباه در بیمارستان امام خمینی(ره) ساری موجب مرگ یک کارگر ساختمانی آملی در بیمارستان شد.
عیسی روحی برادر مرحوم علی روحی است، علی روحی اواسط آذرماه 95 بر اثر آنچه اشتباه در تزریق نامیده شده است، جان خود را از دست داد.
برادر این متوفی به خبرنگاران می گوید: علی دارای شغل آزاد و نقاش ساختمان بود که حدود دو ماه پیش هنگام کار بر روی ساختمان دچار حادثه شد و از ساختمان دو طبقه بر زمین افتاد، مرحوم از ناحیه دست چپ آسیب دیده و برای درمان نزد دکتر رفته و طبق تشخیص پزشک به علت شکستگی دست، گچ گرفته شد. ظاهرا به دلیل بستن سفت بانداژ گنچ بر روی دست متوفی، مرحوم احساس ناراحتی کرد و پس از مدتی متوجه کبودی و آبسه دستش میشود، وی برای ادامه درمان دوباره نزد پزشک رفت و پزشک نیز برای درمان بهتر بیمارستان امام خمینی(ره) ساری را پیشنهاد داد.
وی ادامه می دهد: مرحوم علی روحی از ناحیه دست همچنان احساس ناراحتی میکرد زیرا دستی که شکستگی داشته تبدیل به آبسه و عفونت شد تا اینکه در بیمارستان امام خمینی(ره) ساری تحت درمان قرار گرفت، به تشخیص پزشک عفونت دست این مرحوم خارج و مورد درمان جدی قرار گرفت. برادرم مورد درمان قرار گرفت و به تشخیص پزشک معالجش پس از چند روز بستری و درمان کامل، برای آخرین شب در آن بیمارستان بستری بود.
روحی درباره شب حادثه می گوید: آن شب روحیه برادرم بسیار خوب بود و حتی آرزو کرد که پس از درمانش در اربعین سال آینده به همراه خانواده برای پیاده‌روی اربعین حسینی به کربلا مشرف شود، حتی با حرف‌های شادی‌بخش خوشحالی‌اش را نسبت به درمان دستش نشان می‌داد.
وی می افزاید: یک بار برادرم از سوی پرستار مورد معاینه قرار گرفت تا اینکه در ساعت 12 نیمه شب از سوی پرستار دیگر بخش دو آمپول "ونکوماکس 500" به وی تزریق شد، هنوز این تزریق بیشتر از چند دقیقه طول نکشیده بود که برادرم دچار رعشه و لرزش بدن شد، تمام بدنش شروع به لرزیدن کرد و این موجب وحشتم شد و پرستارها را صدا کردم، واقعا وحشتناک بود برادرم جلوی چشمم دچار تشنج شده بود؛ فردی که برای معالجه عفونت دستش و به امید درمان وارد بیمارستان شده بود با تزریق آمپول جان خود را از دست داد، با وجود تلاش پرستاران بخش و دکتر کشیک، سی پی آر و دستگاه شوک، برادرم ساعت 12 و ده دقیقه نیمه شب فوت کرد.
برادر کارگر فوت شده با اشاره به کمبودها و نواقص این بیمارستان می گوید: جای تاسف دارد که با توجه به اینکه این مجموعه یک بیمارستان دولتی است، از تجهیزات ناچیزی برخوردار است، به گونه‌ای که هنگام نیاز به چراغ قوه هیچ یک از پرستاران چراغ قوه به همراه نداشتند و برای تشخیص حرکت مردمک‌های چشم برادرم از چراغ تلفن همراه من استفاده کردند و حتی برای شنیدن ضربان قلبش گوشی نداشتند.
تابه گزارش ایسنا، وی می افزاید: در آن بیمارستان برادرم را در یک اتاقی با ظرفیت هشت نفر بستری کرده بودند در حالی‌که آن اتاق گنجایش این تعداد را نداشت. زمان حادثه اکثر پرستاران به نظر می رسد دانشجو بودند و از کادر اصلی بیمارستان فردی حضور نداشت.
عیسی روحی ادامه می دهد: این مرگ حق برادرم نبود برای همین و برای شفاف‌سازی مرگ وی از بیمارستان و نظام پزشکی به کلانتری 11 ساری شکایت کردیم و طبق حکم دادسرا دستور کالبد شکافی برادرم داده شد تا علت مرگ وی مشخص شود، اکنون منتظر حکم تشخیص کالبد شکافی وی هستیم تا نتیجه اعلام و پیگیری لازم را انجام دهیم.
وی با بیان اینکه به دلیل سهل انگاری و بی توجهی، فاطمه 14 ساله برادرم بی پدر شده است، عنوان می کند: سهل انگاری پرسنل بیمارستان را در حق برادر پیگیری می کنیم تا اشتباهات دیگر جان دیگر بیماران را نگیرد.به گزارش ایسنا، روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی مازندران اعلام کرده است که در ارتباط با پرونده این بیمار از دست رفته، باید پزشکی قانونی پاسخ بدهد. مدارک پزشکی بستری و علت مرگ این جوان از سوی خانواده متوفی در اختیار ایسنا قرار گرفته و ایسنا آماده درج نظر مسئولان ذیربط استان در این زمینه است.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
انتشار یافته: ۲
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید
سلام علیکم
احتراماً بدینوسیله به استحضار می رسانم برادرم مرحوم زنده یاد علی روحی ، چهل ویک ساله و بیست سال سابقه نقاشی ساختمان، در تاریخ 17/7/1395 بر اثر سقوط از ساختمان در هنگام نقاشی ، موجب شکستگی دست چپ از ناحیه مچ میشود که به بیمارستان 17 شهریور آمل منتقل میشود و توسط آقای دکتر علیرضا نقی زاده مورد عمل جراحی قرار میگیرد . متاسفانه بعد از مدت دو روز دست ایشان عفونت شدید میکند و آقای دکتر نقی زاده اعلام میکند که دیگر کاری از دست ایشان بر نمی آید و به جای دیگری منتقل کنید . که به این خاطر به بیمارستان امام (ره)ساری منتقل و تحت درمان آقای دکتر سید مهران رضوی پور قرار میگیرد که تقریبا هر روز شستشوی دست انجام میشد و دست ایشان هم یکبار دیگر مورد عمل جراحی قرار گرفت چونکه عمل اولیه خوب انجام نشده بود . بعد از چندین دفعه بستری شدن و مرخص شدن و تحمل درد های شدید و رنج تقریبا مداوا شده بودند. آخرین دفعه که در تاریخ 13/9/1395 توسط آقای دکتر رضوی پور در مطب ویزیت شدند بدستور ایشان جهت رفع عفونت در بیمارستان امام (ره) ساری بستری شدند و همان شب دست ایشان شستشو میشود و روز بعد هم شستشو انجام میشود و وضعیت ایشان بهتر شد ، طوریکه در غروب 14/9/1395 که من در بیمارستان همراه ایشان بودم خیلی احساس رضایت میکرد و حتی انگشتان خودش را حرکت می داد و حتی با پای خودش به رادیولوژی جهت عکسبرداری رفت و خیلی خوشحال بود از اینکه قرار است فردای آن روز از بیمارستان مرخص شود .در همان شب ساعت 12:10 یا ده دقیقه بامداد 15/9/1395 خانم پرستار رقیه پاتو دو عدد ( ویال ) ونکومایسین را در عرض چند ثانیه به دست راست ایشان ( وریدی ) تزریق میکند و موجب فوت ایشان میشود . در جلوی چشمان من ، برادرم دست وپا می زند و جان به جان آفرین تسلیم میکند و همین یک برادر را که داشتم از دنیا رفت ، تلاش تیم پرستاری و CPR بمدت یکساعت بعد از تزریق ونکومایسین بی نتیجه بود و نتوانستند ایشان را احیاء کنند . جای تاسف دارد که با توجه به اینکه این مجموعه یک بیمارستان دولتی است، از تجهیزات ناچیزی برخوردار است، به گونه‌ای که هنگام نیاز به چراغ قوه هیچ یک از پرستاران چراغ قوه به همراه نداشتند و برای تشخیص حرکت مردمک‌های چشم برادرم از چراغ تلفن همراه من استفاده کردند و حتی برای شنیدن ضربان قلبش گوشی سالم نداشتند و با دست خودشان نبض را میگرفتند . حتی متوجه شدم چند نفر از آنها دانشجو بودند . دو نفر از کادر درمانی در این یک ساعت با دست ، تنفس مصنوعی می دادند بصورت نوبتی که هر کدام خسته می شد ، دیگری شروع به تنفس دادن می کرد ، آنقدر که بعد از یک ساعت هر چه غذا خورده بود از دهان بیرون آمده بود ، قابل توجه هست که بعداً در گزارش معاینه جسد درکالبد شکافی پزشکی قانونی ساری بیان شده است که آثار احیاء بیمارستانی در قفسه سینه و شکستگی کلیه دنده های 4 ، 5 و 6 سمت راست و چپ بدن دیده و لمس شده است که متوجه شدم اثرات یک ساعت تنفس مصنوعی که دو نفری انجام می داده اند بود و بی نتیجه بوده است .
بر روی ویال ونکومایسین نوشته شده است بمدت شصت دقیقه تزریق شود ولی پرستار در عرض چند ثانیه تزریق کرده است ، بدینوسیله شکایت خودم را از خانم پرستار رقیه پاتو اعلام میکنم که با یک قصور و سهل انگاری در کار خودش باعث جان دادن برادرم شده است و همچنین از کادر درمانی که موجب شکسته شدن دنده های چپ و راست بدن شدند و از آقای دکتر نقی زاده که با درست انجام ندادن عمل جراحی باعث عفونت دست در بیمارستان 17 شهریور آمل شدند و همچنین از کلیه عوامل بیمارستانی و پزشکی و درمانی و پرستاری که باعث فوت برادرم شدند چرا که اگر به درستی فرآیند درمان و آموزش درمان را انجام می دادند اینگونه باعث فوت تنها برادر عزیزم نمیشدند .