هماهنگی غرب و پرونده اتمی ایران
آفتاب‌‌نیوز : 
روزنامه مصری الاهرام در تحلیلی به قلم لیلی حافظ در مورد نزدیک شدن دیدگاه های آمریکا واروپا در چارچوب برنامه هسته ای ایران اعلام می دارد:
تفاوت بسیار زیادی بین سخنانی که وزیر امور خارجه وقت فرانسه در 14 مارس 2003 در شورای امنیت در جریان حمله علیه عراق ایراد کرد واین جمله وی که باید به بازرسان بین المللی تمامی فرصت های ممکن را برای موفقیت داد تا از خونریزی جلوگیری شود ... وسخنان فیلیپ دوست بلازی وزیر امور خارجه کنونی فرانسه که در آن اعلام کرد برنامه هسته ای ایران برنامه ای نظامی ومحرمانه است وجود دارد.
به نوشته این روزنامه پر تیراژ مصری, مواضع کنونی فرانسه نشان می دهد که پاریس نسبت به برنامه های هسته ای ایران شدت عمل بیشتری در پیش گرفته است ، فرانسه اکنون تاکید دارد که فعالیت های ایران سبب بروز شک وتردیدهایی در مورد نوع وساختار این فعالیت های صلح آمیز وغیر نظامی شده است.
وزارت امور خارجه فرانسه اعلام کرد ه که به همراه اعضای اتحادیه اروپا وجامعه جهانی چنین نظری دارد تا بدین شکل هم پیمانی طبیعی بین آمریکا اروپای پیر در مورد مقابله با خطر ایران مجددا شکل گیرد.
غرب برای منزوی کردن ایران در میان مهمترین هم پیمانان تهران یعنی هند وروسیه نفوذ کرد ، هند مشارکت استراتژیک خود را با آمریکا تحقق بخشید واز اول مارس پذیرای رئیس جمهور آمریکا بود.
در همین حال هند چندی پیش ژاک شیراک رئیس جمهور فرانسه را هم پذیرا بود که در جریان این سفر تاریخی رهبران دو کشور اعلامیه مشترکی منتشر کردند که در آن بر آغاز مذاکره برای همکاری دوجانبه در ساخت نیروگاه های صلح آمیز وغیر نظامی هسته ای تاکید شده بود.
در این بیانیه با اشاره ضمنی به ایران اعلام شد که ازنظر دو کشور تسلیحات هسته ای صلح وامنیت بین المللی را تهدید می کند.
در مورد روسیه هم باید گفت که مسکو ایران را یک دوست ویک شریک ژئو استراتژیک برای خود درمنطقه می داند.
روسیه بارها وبارها در مقابل فشارهای غرب جهت متوقف کردن ساخت نیروگاه اتمی بوشهر مقاومت کرد.
اما به هر شکل غرب آنقدر بر دامنه فشارهای خود به روسیه افزود که در نهایت این کشور را مجبور کرد تا در 2 فوریه موافقت خود را با ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت از طریق آژانس بین المللی انرژی اتمی موافقت کند.
پس از آن هم روسیه به ایران پیشنهاد کرد که طرح مشترکی را برای غنی سازی اورانیوم مورد نیاز نیروگاه های برق ایران ایجاد کنند تا دیگر کسی شک نکند که ایران قصد ساخت بمب اتمی را دارد.
اما چرا ایران ؟
تمامی تدابیر برای منزوی کردن بین المللی ایران ونیز فراهم کردن زمینه های یک جنگ جدید در منطقه انجام گرفته است.
فردریک تیلیه نویسنده فرانسوی در کتابی تحت عنوان " زمان ایران فرا رسیده است" که به تازگی منتشر شده اعلام می کند که هدف سوم آمریکا پس از افغانستان وعراق ایران است.
این کارشناس امور خاور میانه معتقد است که ایران اکنون قدرت اصلی وبا ثبات ترین کشور این منطقه محسوب می شود به نحوی که نظام این کشور پس از 25 سال از انقلاب اسلامی در ایران از ثبات ویژه ای برخوردار است.
اما علت دیگری هم هست وآن اینکه این قدرت منطقه ای می تواند توان خود را علیه اسرائیل به کار گیرد.
شاید بتوان گفت که رئیس جمهور جدید ایران بزرگترین اشتباه تاریخ خود را با تهدید مستقیم اسرائیل مرتکب شد مسئله ای که غرب وآمریکا هرگز اجازه انجام چنین کاری را نمی دهند.
از سوی دیگر دشمنی تاریخی بین آمریکا وایران جدید نیز که به سال 1979 باز می گردد را هم باید مد نظر قرار داد.
از اینرو نویسنده فرانسوی ,انقلاب اسلامی ایران را یکی از بزرگترین شکست های دولت آمریکا در قرن بیستم بر می شمارد از اینرو بر انتقام از آن پافشاری می کند.
همچنین از نظر آمریکا ایران محور اصلی معادلات قدرت در خاور میانه جدید خواهد بود وتنها فرصت برای تحقق این هدف وتغییر ساختار تشکیلاتی منطقه وتحمیل دمکراسی در ان انحصارا از طریق محاصره تهران امکان پذیر می گردد.
این نوع نگرش نگاهی دوگانه به برنامه های اتمی ایران وهند است.
غرب فروش نیروگاه های هسته ای را برای اهداف غیر نظامی به هند می پذیرد این در حالی است که هند یکی از کشورهای دارای سلاح هسته ای بوده وتوافقنامه منع انتشار تسلیحات هسته ای را هم امضا نکرده است. در مقابل حق ایران را در این چارچوب نادیده می گیرد و با وارد آوردن فشار حتی از دستیابی ایران به برنامه های صلح آمیز هسته ای جلوگیری می کند.
اینجا این سئوال مطرح می شود که آیا هم پیمانی که بین دو کرانه آتلانتیک حول محور ایران به وجود آمده قابل قبول است؟
یا آنکه کشورهای اروپایی بانگاهی به منافع خود از طریق آینه ایرانی محاسبات اقتصادی خود را هم مد نظر قرار می دهند؟
روزنامه مصری الاهرام در تحلیلی به قلم لیلی حافظ در مورد نزدیک شدن دیدگاه های آمریکا واروپا در چارچوب برنامه هسته ای ایران اعلام می دارد:تفاوت بسیار زیادی بین سخنانی که وزیر امور خارجه وقت فرانسه در 14 مارس 2003 در شورای امنیت در جریان حمله علیه عراق ایراد کرد واین جمله وی که باید به بازرسان بین المللی تمامی فرصت های ممکن را برای موفقیت داد تا از خونریزی جلوگیری شود ... وسخنان فیلیپ دوست بلازی وزیر امور خارجه کنونی فرانسه که در آن اعلام کرد برنامه هسته ای ایران برنامه ای نظامی ومحرمانه است وجود دارد.
به نوشته این روزنامه پر تیراژ مصری, مواضع کنونی فرانسه نشان می دهد که پاریس نسبت به برنامه های هسته ای ایران شدت عمل بیشتری در پیش گرفته است ، فرانسه اکنون تاکید دارد که فعالیت های ایران سبب بروز شک وتردیدهایی در مورد نوع وساختار این فعالیت های صلح آمیز وغیر نظامی شده است.
وزارت امور خارجه فرانسه اعلام کرد ه که به همراه اعضای اتحادیه اروپا وجامعه جهانی چنین نظری دارد تا بدین شکل هم پیمانی طبیعی بین آمریکا اروپای پیر در مورد مقابله با خطر ایران مجددا شکل گیرد.
غرب برای منزوی کردن ایران در میان مهمترین هم پیمانان تهران یعنی هند وروسیه نفوذ کرد ، هند مشارکت استراتژیک خود را با آمریکا تحقق بخشید واز اول مارس پذیرای رئیس جمهور آمریکا بود.
در همین حال هند چندی پیش ژاک شیراک رئیس جمهور فرانسه را هم پذیرا بود که در جریان این سفر تاریخی رهبران دو کشور اعلامیه مشترکی منتشر کردند که در آن بر آغاز مذاکره برای همکاری دوجانبه در ساخت نیروگاه های صلح آمیز وغیر نظامی هسته ای تاکید شده بود.
در این بیانیه با اشاره ضمنی به ایران اعلام شد که ازنظر دو کشور تسلیحات هسته ای صلح وامنیت بین المللی را تهدید می کند.
در مورد روسیه هم باید گفت که مسکو ایران را یک دوست ویک شریک ژئو استراتژیک برای خود درمنطقه می داند.
روسیه بارها وبارها در مقابل فشارهای غرب جهت متوقف کردن ساخت نیروگاه اتمی بوشهر مقاومت کرد.
اما به هر شکل غرب آنقدر بر دامنه فشارهای خود به روسیه افزود که در نهایت این کشور را مجبور کرد تا در 2 فوریه موافقت خود را با ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت از طریق آژانس بین المللی انرژی اتمی موافقت کند.
پس از آن هم روسیه به ایران پیشنهاد کرد که طرح مشترکی را برای غنی سازی اورانیوم مورد نیاز نیروگاه های برق ایران ایجاد کنند تا دیگر کسی شک نکند که ایران قصد ساخت بمب اتمی را دارد.
اما چرا ایران ؟
تمامی تدابیر برای منزوی کردن بین المللی ایران ونیز فراهم کردن زمینه های یک جنگ جدید در منطقه انجام گرفته است.
فردریک تیلیه نویسنده فرانسوی در کتابی تحت عنوان " زمان ایران فرا رسیده است" که به تازگی منتشر شده اعلام می کند که هدف سوم آمریکا پس از افغانستان وعراق ایران است.
این کارشناس امور خاور میانه معتقد است که ایران اکنون قدرت اصلی وبا ثبات ترین کشور این منطقه محسوب می شود به نحوی که نظام این کشور پس از 25 سال از انقلاب اسلامی در ایران از ثبات ویژه ای برخوردار است.
اما علت دیگری هم هست وآن اینکه این قدرت منطقه ای می تواند توان خود را علیه اسرائیل به کار گیرد.
شاید بتوان گفت که رئیس جمهور جدید ایران بزرگترین اشتباه تاریخ خود را با تهدید مستقیم اسرائیل مرتکب شد مسئله ای که غرب وآمریکا هرگز اجازه انجام چنین کاری را نمی دهند.
از سوی دیگر دشمنی تاریخی بین آمریکا وایران جدید نیز که به سال 1979 باز می گردد را هم باید مد نظر قرار داد.
از اینرو نویسنده فرانسوی ,انقلاب اسلامی ایران را یکی از بزرگترین شکست های دولت آمریکا در قرن بیستم بر می شمارد از اینرو بر انتقام از آن پافشاری می کند.
همچنین از نظر آمریکا ایران محور اصلی معادلات قدرت در خاور میانه جدید خواهد بود وتنها فرصت برای تحقق این هدف وتغییر ساختار تشکیلاتی منطقه وتحمیل دمکراسی در ان انحصارا از طریق محاصره تهران امکان پذیر می گردد.
این نوع نگرش نگاهی دوگانه به برنامه های اتمی ایران وهند است.
غرب فروش نیروگاه های هسته ای را برای اهداف غیر نظامی به هند می پذیرد این در حالی است که هند یکی از کشورهای دارای سلاح هسته ای بوده وتوافقنامه منع انتشار تسلیحات هسته ای را هم امضا نکرده است. در مقابل حق ایران را در این چارچوب نادیده می گیرد و با وارد آوردن فشار حتی از دستیابی ایران به برنامه های صلح آمیز هسته ای جلوگیری می کند.
اینجا این سئوال مطرح می شود که آیا هم پیمانی که بین دو کرانه آتلانتیک حول محور ایران به وجود آمده قابل قبول است؟
یا آنکه کشورهای اروپایی بانگاهی به منافع خود از طریق آینه ایرانی محاسبات اقتصادی خود را هم مد نظر قرار می دهند؟
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید