این سمفونی که با آواز تنور ( آواز مردان ) همراه است، در موومان نخست با توصیف مواج بودن، خروشان و گاهی آرام بودن دریا همراه است و در فضایی ارکستری نوشته شده است.
در بخش دوم که غزلی از عبدالجبار کاکایی به صورت تنور توسط ناربه چولاکیان خوانده می شود، در فضای سونات نوشته شده است. همچنین دراین قسمت که حالتی درام دارد، تاریخ پرحماسه خلیج همیشه فارس در سه تم اصلی روایت می شود.
در موومان پایانی این اثر، تم های اصلی با آواز بر روی یک قصیده از کاکایی که حکایت ازعظمت خلیج فارس می کند، اجرا شده است.