آشنایی با کارشناسان مسائل هسته ای و استراتژیک(21)
پلترو در سال های 1980 و 1981 به معاونت وزیر دفاع امریکا در بخش خاور نزدیک و آسیای جنوبی رسید و در سال های 1981 و 1982 به عنوان مدیر امور شبه جزیره عربستان در وزارت خارجه فعالیت نمود. وی همچنین در سال 1983 سمت معاونت وزیر خارجه در امور خاور نزدیک و آسیای جنوبی را به دست آورد. پلترو از سال 1987 تا سال 1991 سفیر امریکا در تونس بود و در هجدهم فوریه سال 1994 به عنوان معاون وزیر خارجه در امور خاور نزدیک برگزیده شد تا اینکه در سال 1997 بازنشسته شد.
به طور کلی دیدگاه های او در قبال ایران را می توان در دو مقطع مختلف مورد ارزیابی قرار داد: یعنی او تا زمانی که دارای مقام دولتی بود، در چارچوب سیاست دولت امریکا موضعگیری کاملا ضد ایرانی داشت و زمانی که بازنشسته شد موضعگیری او در برابر ایران تغییر یافت به طوری که از سال 1997 به بعد او جزء طرفداران از سرگیری روابط ایران و امریکا شد و عمدتا از سیاست های امریکا در قبال ایران انتقاد می کرد. وی از جمله کارشناسانی بود که بعد از حادثه یازدهم سپتامبر بر این اعتقاد بود که از به عنوان فرصتی در جهت گشایش جدید در مناسبات امریکا و ایران یاد کرد. به اعتقاد پلترو حملات تروریستی یازدهم سپتامبر در امریکا و جنگ این کشور با تروریسم، راه را برای امکان آغاز دوره جدیدی از همکاری بین ایران و امریکا گشود اما امریکا هرگز نتوانست از این فرصت استفاده کند. وی بارها در سخنان خود تاکید داشته است که امریکا به همکاری ایران در تمام جنبه های مبارزه با تروریسم نیاز دارد اما چنین کاری، داشتن ارتباط و برقراری تماس پویا، دائمی و جزمی را ایجاب می کند.
به اعتقاد او نقش ایران در ثبات دراز مدت افغانستان پس از طالبان و تشکیل یک دولت قابل اعتماد و به وجود آمدن اقتصادی که بتواند میلیون ها آواره افغان را جلب کند با اهمیت است و از این گذشته نقش ایران در توسعه منظم آسیای مرکزی و کمک به تامین نیازهای انرژی جهان و رسیدن به حل مسالمت آمیز اختلافات در خلیج فارس و همچنین در مناقشه اعراب و اسرائیل بسیار مهم است. به اعتقاد او مسائلی که میان ایران و امریکا وجود دارد باید به آرامی حل شود. منتها باید طرفین منافع یکدیگر در منطقه را درک کنند.
