از فخری ملک‌پور تجلیل شد
شبی که بانوی پیانو، فخر موسیقی ایرانی را به رخ کشید
نغمه‌سرای دل، امشب ساز خود را به پنجه‌های فخر‌الزمان معاصر ایران می‌سپرد و سکوت موسیقی اصیل ایرانی بار دیگر شکسته می‌شود و نوای موسیقی نسل‌ها، به روشنی طنین افکن می‌شود.
آفتاب‌‌نیوز : محبوبه بیات - نغمه‌سرای دل، امشب ساز خود را به پنجه‌های فخر‌الزمان معاصر ایران می‌سپرد و سکوت موسیقی اصیل ایرانی بار دیگر شکسته می‌شود و نوای موسیقی نسل‌ها، به روشنی طنین افکن می‌شود.
یکشنبه شب، پنجم شهریورماه 1396، مراسم نکوداشت فخری ملک پور، نوازنده پیشکسوت پیانو و تنها یادگار پیانونوازی به شیوه استاد مرتضی محجوبی، به همت موسسه فرهنگی هنری «راد نواندیش» و با حضور تعدادی از بزرگان موسیقی، هنرمندان و علاقه مندان در تالار وحدت تهران برگزار می‌شود.
چه زیبا دستان فرتوت بانوی پیانوی ایران بر روی کلاویه‌ها به رقص در می‌آیند. لبخند دلنشین او پشت پیانو سن و سال را از یاد می‌برد. نت ها به قشنگی همون دوران جوانی در ذهن نشسته و نگاه را بر ساز متمرکز می‌کند. خاطرات زنده می‌شود و آهنگ ادامه می‌یابد.
ناخود‌آگاه دوست دارم بیتی را در ذهن خودم ساخته و زمزمه کنم:
نواهای ماندگار ایرانی را با لطافت خاص خود به تصویر می‌کشد و به مخاطبان حس اصیل موسیقی ایرانی را ارمغان می‌دهد.
چه خوش نغمه‌ای است سوز دل که با دستان بانوی دلدادگی و نوازندگی نواخته می‌شود.
دلم گواهی می‌دهد که به زیباترین احساس، می نوازد هنر طرب‌انگیز ایرانی را.
چه بسیارند بزرگان عرصه موسیقی ایرانی که گفته‌اند کسی در پیانونوازی به سبک محجوبی، به لطافت فخری ملک پور نمی‌نوازد.
ناب‌ترین نت‌ها را بر روی کلاویه می‌رقصاند و نواهای ماندگار ایرانی را به مخاطبین القا می‌کند تا آوای خوش موسیقی بر زندگی تلالو کند.
تو کیستی که آواهای ماندگار را در دل تازه می کنی؟
تو کیستی که همه دنیا و زندگی در تو جاریست؟
دوست دارم چند واژه‌ای برایت بسرایم
شاید که برایم آهنگی بسازی از دلدادگی یار
و چه خوش نوا می‌نوازی به یاد دوردست‌ها و به رنگ سرسپردگی به عشق و امید...
یکشنبه شب، پنجم شهریورماه 1396، مراسم نکوداشت فخری ملک پور، نوازنده پیشکسوت پیانو و تنها یادگار پیانونوازی به شیوه استاد مرتضی محجوبی، به همت موسسه فرهنگی هنری «راد نواندیش» و با حضور تعدادی از بزرگان موسیقی، هنرمندان و علاقه مندان در تالار وحدت تهران برگزار می‌شود.
چه زیبا دستان فرتوت بانوی پیانوی ایران بر روی کلاویه‌ها به رقص در می‌آیند. لبخند دلنشین او پشت پیانو سن و سال را از یاد می‌برد. نت ها به قشنگی همون دوران جوانی در ذهن نشسته و نگاه را بر ساز متمرکز می‌کند. خاطرات زنده می‌شود و آهنگ ادامه می‌یابد.
ناخود‌آگاه دوست دارم بیتی را در ذهن خودم ساخته و زمزمه کنم:
می‌نوازد ساز دل، بانوی ما با جان دل می‌کند هر دم مرا شوریده‌سر، مهمان دل
نواهای ماندگار ایرانی را با لطافت خاص خود به تصویر می‌کشد و به مخاطبان حس اصیل موسیقی ایرانی را ارمغان می‌دهد.
چه خوش نغمه‌ای است سوز دل که با دستان بانوی دلدادگی و نوازندگی نواخته می‌شود.
دلم گواهی می‌دهد که به زیباترین احساس، می نوازد هنر طرب‌انگیز ایرانی را.
چه بسیارند بزرگان عرصه موسیقی ایرانی که گفته‌اند کسی در پیانونوازی به سبک محجوبی، به لطافت فخری ملک پور نمی‌نوازد.
ناب‌ترین نت‌ها را بر روی کلاویه می‌رقصاند و نواهای ماندگار ایرانی را به مخاطبین القا می‌کند تا آوای خوش موسیقی بر زندگی تلالو کند.
تو کیستی که آواهای ماندگار را در دل تازه می کنی؟
تو کیستی که همه دنیا و زندگی در تو جاریست؟
دوست دارم چند واژه‌ای برایت بسرایم
شاید که برایم آهنگی بسازی از دلدادگی یار
و چه خوش نوا می‌نوازی به یاد دوردست‌ها و به رنگ سرسپردگی به عشق و امید...
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
انتشار یافته: ۹
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید
متن هم خوب و احساسی بود
وصف بسیار دل انگیزی بود. اینچنین باید گفت و نوشت
خیلی خوبه که قدر بزرگان خودمون رو بدونیم
من این جمله متن را دوست دارم:
دوست دارم چند واژه‌ای برایت بسرایم
شاید که برایم آهنگی بسازی از دلدادگی یار
شبی که بانوی پیانو، فخر موسیقی ایرانی را به رخ کشید
اجراهایی زیبا و دلنشین با رنگ و بوی موسیقی ایرانی
و نوشته ای پراحساس با لطافت ادبیات ایرانی...