پناه بر طنز از شر گرانی و ناامیدی

چرا این روزها بیشتر از هر زمان دیگری به تماشای فیلم¬ها و سریال¬های طنز نیاز داریم؟

ارتباط، سرگرمی، رها شدن در زمان و مکان و فاصله گرفتن از موقعیت کنونی از کارکردهای سینما و تلویزیون است. کارکردی که با شگفتی زیادی همراه است و درگیری مخاطب تا ساعت¬ها و حتی روزها پس از مشاهده یک محتوا را با خود به همراه دارد. در معنای عام وسایل ارتباط جمعی این وظیفه را بردوش دارند اما تنوع آن¬ها باعث می¬شود تا هر کدام مسیر متفاوتی را در پیش گرفته و کارکرد متفاوتی هم داشته باشد. همین تفاوت از یک سو رسانه¬ها را به وجود می¬آورد که منبعی برای انتشار اخبار منفی هستند و از سوی دیگر سینما و تلویزیون را به وجود می¬آورد که می تواند با تولید و پخش محتواهای کمدی تاثیر اخبار منفی را کم کند.

در دنیای امروز اما گستردگی وسایل ارتباط جمعی به قدری است که نه می¬توان از اخبار بد دورترین کشورها بی¬خبر ماند و نه می¬توان از پرطرفدار ترین فیلم¬ها و سریال¬های طنز که در گوشه و کنار جهان ساخته می¬شوند بی بهره ماند. برای مثال شرایط فعلی را در نظر بگیریم که افراد در معرض هزاران اخبار و سرگرمی قرار دارند. اخباری که سرعت انتشارشان از همیشه بیشتر شده و حتی فرصت انتخاب را از مخاطب می¬گیرد و سرگرمی¬هایی که به واسطه پیشرفت تکنولوژی دیگر محدودیت زمانی و مکانی مانع عملی شدن آنها نمی¬شود. بارها از نزدیکانمان شنیده¬ایم و یا خود را در این موقعیت دیده¬ایم که برای رها شدن از بار روانی اخبار و اتفاق¬ها می¬خواستیم موبایل¬ها را از خود دور کرده و شبکه¬های خبری را برای همیشه قطع کنیم.

در چنین مواردی پناه آخر سرگرمی است. فیلم و کتاب و تئاتر و سریال. تمام آن چیزی که ¬می¬تواند دست ما را بگیرد و برای مدتی از فکر گرانی، بالارفتن نرخ ارز، وعده¬های عملی نشده، اعتصاب کارگران، نابسامانی اشتغال و مسکن و چه و چه دور کند. کار بزرگ را هم کارگردانان، نویسندگان، بازیگران و دست اندرکارانی انجام می¬دهند که آنها هم با وجود تمام این نگران¬یها و ناامیدی¬ها و فشارها، به فکر ایجاد سرگرمی برای مردم کشورشان هستند.

البته در فضای کاری ایران صدا و سیمایی وجود دارد که بزرگترین نقد در تزریق ناامیدی به جامعه به آن وارد است. نهادی که حتی با سریال¬ها و محتواهای مناسبتی اش هم گاهی به ترویج اندوه و غم دست می زند، اما خوشبختانه در کنار آن شبکه نمایش خانگی وجود دارد که محتوای آزادانه تری را منتشر می¬کند. برای مثال این روزها سریال ساخت ایران 2 در همین شبکه نمایش خانگی پخش شده است که با بازی بازیگران پرطرفداری مثل محمدرضا گلزار و امین حیایی و موقعیت¬¬های طنز فراوانی که به وجود می آورد، گویی می¬خواهد نشاط را دوباره به جامعه بر¬گرداند.

ساخت ایران 2 در ادامه فصل اول آن تولید شده و با لوکیشن¬های متعددی در خارج از ایران از جمله کشور چین یک سریال با ریتم بالا و با موقعیت¬های طنز بسیار سرگرم کننده را ساخته است. البته که سریال¬های طنز دیگری هم تا پیش از این و هم اکنون در شبکه نمایش خانگی منتشر شده اند اما به نظر می رسد که در شرایط کنونی جامعه با توجه به نوع بازیگران، سابقه فعالیت طنز کارگردان و قوی بودن مسیر داستانی که ساخت ایران 2 نمایش می¬دهد، این سریال رسالتی فراتر از سرگرم ساختن مخاطب دارد و می خواهد تلخی ناامیدی و نگرانی این روزها را با عوض کردن جهت نگاه بیننده، به سمت لبخند و شیرینی سوق دهد.